"ေဘဘီေတာင္ ကိုယ့္စံႏႈန္းမီလာၿပီပဲ"
"ဒါေပါ့ daddyရဲ့ေဘဘီပဲေလ၊အခုေတာ့ ဗိုက္ဆာတယ္ဗ်ာ။သြားစားမယ္"
"အြန္း စားမယ္"
ဆိုၿပီး အိပ္ခန္းဆီသြားဖို႔ဟန္ျပင္လိုက္ေတာ့~
"daddy တံခါးေပါက္က ဟိုဘက္မွာ!"
"ကိုယ္သိပါတယ္။"
"သိရင္ျပန္လွည့္ေလ"
"မလွည့္ဘူးဆိုရင္ေကာ"
"တစ္ပတ္လံုးညစာ ငတ္မယ္ေလ၊ဘယ္လိုလဲ အဆင္ေျပလား"
"ေဘဘီကလည္း ကို္ယ္ကစတာကို၊စိတ္ႀကီးပဲ"
ဆိုၿပီး ျပန္လွည့္လိုက္တယ္။တစ္ပတ္စာေတာ့ အငတ္မခံႏိုင္ဘူးေလ၊
သူတို႔လည္း dream ဆိုတဲ့ဆိုင္ေလးကိုထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။
"Daddy!"
"ေျပာပါဗ်ာ ေဘဘီေပါက္စေလး"
"နက္ျဖန္ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီေလ၊အဲ့တာေက်ာင္းလိုက္ခဲ့အံုး"
"ဒီတစ္ခါေကာ ဘယ္သူလဲ"
"ေရာက္ရင္သိလိမ့္မယ္။"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ"
အဲ့လိုနဲ႔ သူတို႔လည္း ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့~
ကားရပ္ၿပီး ကားေပၚကဆင္းကာ ဟယ္ရီ့ဘက္ကကားတံခါးကိုသြားဖြင့္ေပးတယ္။
"ကယ္ ဆင္းပါဗ်ာ သခင္ေလး"
"အဲ့လိုေတြအလိုက္သိလို႔ ေယာက္်ားကိုခ်စ္တာ"
ဆိုၿပီး ကားေပၚကဆင္းကာ ဆိုင္ထဲဝင္သြားေလရဲ့
~ဟက္~
*ခြၽဲစိန္ေလး*
~ ~ ~ ~ ~ ~
"အစ္ကိုတို႔ ဘာမွာမလဲ"
"ေဘဘီ ဘာစားမလဲ"
"ပင္လယ္စာထမင္းေၾကာ္တစ္ပြဲ၊ၿပီးေတာ့ အရြက္သူပ္တစ္ပြဲ၊ၿပီးရင္orange juiceတစ္ခြက္"
"ေဘဘီ ကိုယ့္အတြက္ေကာ"
"Daddyကလည္း ကို္ယ္စားခ်င္တာကိုယ့္ဟာကိုမွာေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ"
ဒေရဂိုလည္းမွာစရာရိွတာမွာၿပီးေဘဘီ့ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာကဆူပုတ္ေနတာပဲ~ဒီကေလးနယ္ ဘာျဖစ္ေနျပန္ၿပီလဲမသိ
KAMU SEDANG MEMBACA
~DON'T BLAME ME~
Fiksi PenggemarUnicode~ "ဘေဘီ့ကိုအပြစ်မတင်နဲ့ Daddy~" Harry James Potter "ဟူး! မင်းလေးကို ကိုယ်လည်းမနိုင်တော့ပါဘူးကွာ~မင်းသိပ်ဆိုးတယ် ဘေဘီ" Draco Lucius Malfoy . . . . . ___________...
Part-1{U/Z}
Mulai dari awal
