"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အတြင္းေရးမွဴးက ေယာက္်ားေလးလည္းရတာပဲကို မိန္းမေတြကသိပ္စိတ္ခ်ရတာမဟုတ္ဘူး၊မနက္ကလည္း ေျပာေနတဲ့ ေလသံကိုက ရံုးပတီသီး အဘြားေခၚရမယ့္ေလသံနဲ႔"

"ေယာက္်ားေလး ခန္႔လိုက္မယ္ပဲထားပါေတာ့ အဲ့ဒီတစ္ေယာက္ကပါ ကိုယ့္ရဲ့ေခ်ာေမာမႈႀကီးေၾကာင့္ ကို္ယ့္ကိုေႂကြသြားရင္ေကာ"

"Daddyကျပန္ႀကိဳက္မလို႔လား"

"ဒါေပါ့"

"ဘာေျပာတယ္!!"

ဆိုၿပီး ဗိုက္ေခါက္ကိုလိမ္ဆြဲလာတယ္။

"အားး!! အား!! ေဘဘီ နာတယ္ေလ"

"နာေအာင္လုပ္တာ နာမွာေပါ့ အရူးႀကီးရဲ့ ဟြန္႔"

ဆိုၿပီးႏွာမႈတ္ၿပီး က်ေတာ့္နဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ကို မ်က္ႏွာလွည့္သြားတယ္။

"စတာပါ ေဘဘီရယ္ ကို္ယ့္မွာဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ေဘဘီေလး ရိွေနတဲ့ဟာကို"

"ခ်ီးကို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္း"

"မဟုတ္ဘူးလား"

"Daddy!!"

"ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ ကို္ယ္မစေတာ့ဘူးေနာ္၊အခုေတာ့ မင္းေလးဖြထားတာေတြရွင္းဖို႔ လူေခၚလိုက္အံုးမယ္"

"ဘာလဲ Daddy က ၿငိဳျငင္တာလား"

"မေျပာမိပါဘူးဗ်ာ"

"ဟြန္႔ ၿပီးတာပဲ"

"ကယ္ အခုကိုယ့္ေဘဘီေလး ဗိုက္ဆာေနၿပီမလား၊မနက္စာေတာင္မစားႏိုင္ပဲ ေသာင္းက်န္းထားရလို႔"

"အြန္း Daddy အလိုက္သိတယ္"

ဆိုၿပီးလက္မေလးေထာင္ကာေျပာလာတယ္။

"အလိုက္သိတယ့္ကိုယ့္ကို ဆုမေပးခ်င္ဘူးလား"

"ေပးရမွာေပါ့"

ဆိုၿပီး ဒေရဂိုႏႈတ္ခမ္းကို ထိရံုေလးနမ္းၿပီးျပန္ခြာလိုက္ေတာ့ ဒေရဂိုက~

"အဲ့ေလာက္နဲ႔ေတာ့မရဘူးေလ ေဘဘီ"

ဆိုၿပီး ဟယ္ရီေခါင္းကိုထိန္းကိုင္ရင္းအနမ္းေတြကိုျပန္ဆက္လိုက္တယ္။အစကႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစိတ္ႀကိဳက္ျခယ္လွယ္ၿပီး လ်ွာဖ်ားေလးနဲ႔ အတင္းတိုးေတာ့ ေဘဘီက အလိုက္သင့္ေလး ပါးစပ္ေလးဟေပးတယ္။၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့မွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အနမ္းေတြကို ရပ္တန္႔လိုက္ၾကတယ္။

~DON'T BLAME ME~Where stories live. Discover now