Don't let me go

Hoofdstuk 25

Pov Madison

Met zijn alle lopen we dan eindelijk in de stad. Het voelt goed om hier weer is te zijn. Lekker in Nederland maar ik moet zeggen Londen bevalt mij veel beter maar misschien komt dat ook omdat ik dan veel samen met de meiden ben en natuurlijk met Harry en de jongens. Ik kijk wat om mij heen en zie dan een klein hondje lopen, ik loop er naar toe en kan het niet weerstaan om het hondje te aaien.

Het is een lief en heel schattig klein hondje. Ik aai het en het blijft heel lief en rustig zitten. Waarom zou iemand zo'n lief hondje hier aan een paal binden en buiten laten zitten midden in het centrum van Amsterdam. Het zal waarschijnlijk wel zijn omdat honden niet mee mogen in winkels maar dan neem je een hond toch niet mee naar het centrum?

"Madison?" Hoor ik dan ineens een bekende stem zeggen. Ik kan alleen nog niet plaatsen wie het is. Ik kijk op en schrik mij dood als ik zie wie er voor mij staat.

"Mam?!" Breng ik verbaasd uit. Eigenlijk wil ik haar omhelsen omdat ik blij ben om haar te zien. Maar aan de andere kant ben ik ook boos op haar omdat ze ons zomaar achter liet. Ik besluit niks te doen en af te wachten wat ze zegt.

"Waar is Anna?" Vraagt ze dan en kijkt zoekend rond.

"Die is nog in het hotel" zeg ik dan. Op dit moment ben ik bang dat ze Anna dan bij mij weg wil halen en dat ze mij gaat vertellen dat Anna bij haar hoort.

"Ik mis haar" zegt ze dan.

"Heb jij mij nooit gemist dan? Al die tijd?" Ik wil boos worden, schreeuwen en huilen tegelijk. Ik maak met mijn hand een vuist om mij in te houden. Om niet te gaan schreeuwen en heel erg boos te worden. Ik zie in haar ogen dat ze iets wil zeggen maar ze doet het niet.

"Geef maar toe, je mist Anna wel maar mij niet!" Zeg ik boos. Dat inhouden werkt bij mij dus niet zo goed.

"Ik vind gewoon dat Anna bij mij hoort, ik ben tenslotte haar moeder!" zegt zij dan ook op een wat boze en dreigende toon. Ik schrik er even van omdat ik dit niet van haar gewend ben.

"Anna is bij mij nu, ze is mijn zusje en ik ben tenslotte niet de gene die zomaar weg is gegaan zonder wat te zeggen!" Ik ben nu echt heel erg boos. Ik wil Anna niet kwijt. Ik wou dat ik haar hier en nu nooit tegen gekomen was.

"Anna hoort gewoon bij mij en ik ga er persoonlijk voor zorgen dat ze straks weer bij mij woont!" Ze klinkt nu echt heel erg boos en niet zo als ik van haar gewend ben.

"Madison ga je mee?" Het is de stem van Ashton ze staat wat verderop. Maar als ze dichterbij komt zie ik dat zij ook schrikt als ze ziet wie er voor mij staat.

"Wat doet u hier?" Vraagt Ashton dan heel netjes aan haar.

"Dat kan ik beter aan jullie vragen" zegt ze dan geïrriteerd.

"Volgens mij kunnen we beter gaan voordat dit uit de hand loopt" fluistert Ashton dan in mijn oor. We draaien ons om en willen weg lopen als ik ineens bij mijn pols gegrepen word. Ik zie dat mijn moeder dat doet, ik zie de woede in haar ogen.

"Je hebt nog één kans om Anna naar mij toe te brengen, doe je dit niet dan zal ik jou het leven zuur maken!" Zegt ze heel erg boos. Ik schrik mij dood maar dat wil ik haar niet laten merken. Ik wil niet laten merken dat ik door die woorden van haar op instorten sta.

"Is dit nou een bedreiging!?" Schreeuw ik uit. En voordat ze kan antwoorden draai ik mij weer om en loop boos weg.

"Bitch!" Hoor ik haar nog schreeuwen. De tranen rollen mij over mijn wangen. Mijn moeder die mij gewoon een bitch noemt. Dit kan toch niet waar zijn.

"Gaat het wel?" vraagt Ashton terwijl ze een arm om mij heen slaat en kalmerend over mijn rug wrijft. Ik schud snikkend mijn hoofd. Ik weet niet wat ik nu moet doen. Waarom doet ze dit? Alleemaal vragen die nu door mijn hoofd spoken.
"Misschien kunnen we zo maar beter weer terug gaan" zegt Ashton als we weer bij de meiden staan.

"Wat is er gebeurd dan?" Vraagt Olivia gelijk, ze klinkt bezorgd maar dat komt misschien ook omdat de tranen over mijn wangen rollen.

"Ik leg het zo wel uit in het hotel" weet ik met moeite uit te brengen.

"Kunnen we nog wel even naar die winkel?" Zegt Olivia en wijst enthousiast naar een winkel op de hoek van de straat. Iedereen kijkt mij aan en ik knik ter bevestiging dat het goed is. Ik maak mij nu gewoon veel zorgen over Anna, ik kan haar niet nog een keer kwijt raken. Dat trek ik gewoon echt niet.

Als we in de winkel staan leun ik ergens tegen een paal aan en dwalen mijn gedachten af naar het moment waarop ik er achter kwam dat mijn moeder Anna mee genomen had.

*flashback

"Waar zijn mama en Anna?" vraag ik voorzichtig aan mijn vader omdat ik nu echt niet weet wat voor antwoord of reactie ik kan verwachten.

"Mama is weg, terug naar Nederland en ze heeft Anna mee genomen ze zullen nu wel in het vliegtuig zitten" hij kijk even op zijn horloge en leest dan weer verder in de krant.

Wacht wat! Anna is weg! Dit is echt iets wat ik niet had verwacht. Meteen sprint ik naar boven naar de kamer van Anna. Haar spullen staan er nog gewoon, zelfs haar schetsboek, die zal ze hier nooit zomaar achter laten. Ik pak snel haar schetsboek en loop ermee naar mijn kamer en leg het onder mijn kussen neer.

Mijn kleine zusje weg. Wat als ik haar nooit meer zie? Moet ik nu ook weer terug naar Nederland? Of bouw ik hier mijn toekomst op? ik dacht dat ik hier nooit helemaal alleen achter zou blijven, dat Anna nog hier bij mij zou zijn. ze is echt mijn kleine zusje en ik wil niet zonder haar hier alleen zijn.

Ze mag dan nog wel niet zo heel veel begrijpen omdat ze zes jaar is maar daarom wil ik er juist voor haar zijn, haar dingen leren en beschermen. Nu is ze gewoon van mij afgenomen, misschien zie ik haar wel nooit meer.

Zouden mijn ouders dan nu al uit elkaar zijn of hadden ze weer ruzie en is mijn moeder zomaar vertrokken? Of was dit allemaal al gepland toen ze weer een keer ruzie hadden.

Ik ben nu echt even mij chocomelk vergeten maar dat interesseert mij nu even niks meer, ik kan alleen maar aan Anna denken, of het wel goed met haar gaat en of ze al in Nederland is. Door al die gedachten barst ik nu echt in huilen uit, iets wat ik liever niet doe, maar het gebeurt gewoon.

* einde flashback

-----------------------------------------------------

hier dan weer een hoofdstuk, hopelijk vinden jullie dit boek nog steeds leuk? ik probeer weer zo snel mogelijk verder te schrijven. Maar op dit moment ben ik ook bezig met een ander verhaal, het staat niet op wattpad maar ik weet ook nog niet of ik dat ga doen.

voorlopig nog niet want ik heb nog geen titel, is er iemand misschien goed in? dan kan ik een 'boek' aanmaken met een korte beschrijving van mijn idee en dan hou ik een wedstrijd en dan kunnen mensen ook stemmen op de beste titel. :)