Unang Halik

KABANATA 20

Masaya ang mga alaala ko sa Maynila. Marami kaming nabili ni Frosto para kina lolo at lola. Halos dagsain ako araw araw ng mga kapwa ko mangyan para tanungin ako kung ano ang mukha ng lugar na iyon at kung masaya ba ako doon.

"Maraming guwapo siguro doon hano?" tanong ng nanay ni Ating. Binigay ko kay Ating ang tsinelas na binili ni Frosto sa Maynila.

Kinuha iyon ni Ating bago sinuot at tumakbo.

Ngumiti ako sa nanay ni Ating. "Kung guwapo po ang pag uusapan ay marami ho."

"Pero Sol!" Niyuyog ni Aling Tina ang balikat ko. "Ang guwapooo...guwapo..guwapo noong si Presko! Hay! Grabe! Ang katawan..napaka maskulado pa! Kahit ilang taon na iyon kumpara sayo ay huwag mo na pakawalan!"

Halos mamula ako sa sinabi ng nanay ni Ating. Ang pagkakaalam ko kasi ay 28 na si Frosto. Basta.

Masaya ako dahil may kaibigan akong nakilala sa Maynila. Binigyan niya rin ako ng numero niya kung sakali raw na kailangan ko ng tulong niya.

Napaka bait ni Genevive. Maganda at sopistikada. Papakilala niya raw sakin ang anak niya na si Jewel.

Sana nga makabalik ako ulit ng Maynila pero nahihiya naman akong humingi ng pabor kay Frosto.

Ang dami dami na niyang naitulong sa amin. Ang bigas na binigay nila at de lata noon ay tinitipid ng aming mga katribo.

Pinaalam niya rin sa akin na magiging busy na siya sa trabaho ng ihatid niya ako. At alam halos lahat ng katribo namin na nanliligaw siya sa akin.

~~~

Lumipas ang maraming buwan at patapos na ang huling taon ko sa high school. Isang buwan nalang at graduation na namin.

Nakailang sahod narin ako sa pagiging janitres ng eskwelahan. Nairaos ko rin noon ang pagiging muse ko sa room kahit na pinagtatawanan ako ng iba.

"Soledad!"

"Oh?" nilingon ko si Jenessa. Umirap siya at nilapag ang walis sa sahig.

"Mauna na ako ah."

Hindi ko rin inaasahan na isang araw ay naging ganito na kami ni Jenessa. Nakita ko siyang papalit palit ng boyfriend pero sa huli makikita ko siyang umiiyak dahil kay Axel.

Nakita ko lang siya noon na umiiyak sa banyo. Nagsuka siya. Halos ako kinabahan rin ng malaman ko na hindi sadya na buntis siya.

Hinding hindi ko iyon makakalimutan dahil buo na ang desisyon niyang tumigil para sa anak niya pero nakunan siya.

Isang buwan siyang excuse at hindi nalaman ng mama at papa niya na nabuntis siya. Ang mama at papa niya ay mayroong lote sa isang palengke at halos doon na manatili at si Jenessa ay naiwan sa kanilang bahay kasama ang isang katulong nila. Simple lang rin ang bahay nila at hindi ko masasabing mayaman sila pero nabibili niya ang gusto niya.

Siya yung tipong palaban ang mukha at   marunong sa mga lalaki.

"Nandiyan ba si Axel sa labas?" tanong ko. Tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa.

"Wala. Nga pala.. kumurba lalo ang katawan mo at nagkalaman ka konti. Iba nga naman kapag nililibre palagi sa mamahaling restaurant." umirap siya sakin at iniwan na ako.

Uminit ng husto ang aking pisngi. Totoo ang mga sinabi niya.

Basta ako masaya ako. Nagpapasalamat ako sa Diyos dahil sa buhay na binigay niya. Nagkailaw narin ang lahat ng bahay sa lugar namin. Masayang masaya ang aming mga katribo!