လျှို့ဝှက်ဆန်းပြားလောက〘Uni+Zaw〙

သေမင်းတမန် (၁၁)

လျန်ဂျင်း ကနည်းနည်းတော့ စိုးရိမ်နေသည်။ “ကျွန်တော့်ကိုပြော၊ ကျွန်တော်တို့ ဘယ်လိုမကောင်းတဲ့ကံကို ထိမိသွားခဲ့တာလဲ?”

လူအိုကြီးရဲ့ မျက်ခုံးက အနည်းငယ် ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ “မင်းတို့က သေမင်းကို အနှောင့်အယှက် ပေးခဲ့ကြတယ်”

လျန်ဂျင်း ကထိုနေရာတွင်သာ အေးခဲသွားပြီး ဝမ်ရှင်း အားထိတ်လန့်စွာ ကြည့်လိုက်ပြီး ဆက်မေးလိုက်သည်။ “ဒါကို ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမလဲ?”

လူအိုကြီးက တစ်ခုခုကို ပြောချင်ပေမဲ့ သူ့လည်ချောင်းကို တစ်စုံတစ်ခုက တားဆီးထားပုံရပြီး စကားတစ်လုံးတောင် ဆက်မပြောနိုင်ပေ။ သူ့ခေါင်းကို တဖြည်းဖြည်း လှည့်လိုက်ပြီး သူ့အကြည့်က လမ်းထောင့်ဘက်ကို စူးရှစွာကြည့်လိုက်ပြီး သူဘာမြင်မှန်း မသိလိုက်ပေ။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးက ချက်ချင်းပင် ပျော့ခွေသွားပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်က မမတ်နိုင်တော့ပေ။

လူအိုကြီးရဲ့ ပြောင်းလဲမှုကြောင့် လျန်ဂျင်း နဲ့ ဝမ်ရှင်း တို့ကလည်း လူအိုကြီး ကြည့်သည့်နေရာကို ထိတ်လန့်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြပေမဲ့ ထိုနေရာတွင် ဘယ်သူမှ ရှိမနေပေ။

လူအိုကြီးက အနည်းငယ် တောင့်တင်းနေပေမဲ့ နောက်ဆုံးတော့ သူ့လက်ကို ဝေ့ယမ်းလိုက်ပြီး ထ,ရပ်လိုက်ကာ သူ့ပစ္စည်းတွေကို စုဆောင်းဖို့ လုပ်လိုက်ရင်း ထွက်သွားလိုက်သည်။ “မင်းတို့သွားတော့၊ ငါမသိဘူး၊ ငါက အနာဂတ် ဟောတဲ့သူပဲ”

လျန်ဂျင်း ကမျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပေမဲ့ ဘာမှမပြောပေ။ သူ့အရင်က လေးစားသည့် အကြည့်က ချက်ချင်းပင် တင်းမာသွားခဲ့သည်။

ဒီလူက တကယ့်ကို နာမည်ကြီးသူလို့ သူထင်ခဲ့ပေမဲ့ အတုသာဖြစ်ပြီး ဘာမှမပိုပေ။

လူစားထိုးအား သူသတ်ခဲ့တာ အခုဆိုရင် လဝက်ကြာသွားခဲ့သည်။ ဒီအချိန်အတွင်း ကံဆိုးမှုက ချက်ချင်းပဲ ခွဲထွက်သွားခဲ့ပြီး အရင်ကထက်တောင် ပိုကံကောင်းလာခဲ့သည်။

သို့သော် ဒါက လျန်ဂျင်း အတွက်တော့ အကန့်အသတ်သာ ဖြစ်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေဖြင့် ဝမ်ရှင်း ရဲ့ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အခြေအနေကလည်း သွေးစုတ်ခံထားရသလို ပိုဆိုးရွားလာခဲ့သည်။ သူမက တစ်နေ့တခြား ပိုပိုစိတ်ဓာတ်ကျလာခဲ့ပြီး သူမခန္ဓာကိုယ်ကလည်း မြင်နိုင်သည့် အရှိန်နှုန်းဖြင့် ဝိတ်ကျလာခဲ့သည်။