Hi, I am the Badboy

Hoofdstuk 2

Voor ik het weet stormt die de tribune af, en ik maak dat ik weg kom. Ik kies voor links, want ik ga altijd links. Ik ren zo snel ik kan de stoep op die naast de weg ligt.

Shit had ik nou maar voor rechts gekozen, dit is een super lange rechte weg. Hier kan ik hem nooit afsnijden.

Ik blijf rennen maar als ik zie dat die niet achter me aankomt minder ik snelheid. Gelukkig kan ik erg goed lopen en rennen op hakken, anders zou ik geen kans hebben.

Steeds blijf ik achter om kijken of hij achter me aan komt, maar ik zie niks.

Moet ik nou terug lopen of niet? Eigenlijk wel he want ik heb geen idee waar we zijn.

Langzaam loop ik terug naar de parkeerplaats als ik even later een zwarte luxe auto voorbij zie scheuren. Ik duik snel achter een boom voor de zekerheid. Misschien is het Nick wel.

Als ik bijna bij de parkeer plaats ben zie ik nog maar 10 auto's staan. Geweldig mijn vader is er nog steeds niet. Ik pak me mobiel uit de tas en begin hem te bellen.

'Hallo met mij. Ik sta hier nu al drie kwartier te wachten op je! Waar blijf je. En ik zou graag naar huis willen lopen, maar ik ken de weg niet weetje nog. Omdat jij zo nodig moest verhuizen met je tuthola. Dus kom me snel ophalen!' Ik gooi de mobiel in mijn tas en loop de hoek om van de parkeerplaats.

Ik word stevig vast gepakt en tegen de muur aangedrukt. De hand voor mijn ogen bedekt mijn zicht en ik hoor gehijg vlakbij me oor.

Natuurlijk, hoe kan ik zo dom zijn. Nick is me gewoon opgewacht! Sukkel dat je bent!

'Dus engeltje houd van spelletjes spelen he' De boze stem hijgt in me oor.

'Alleen als ik win' Zeg ik kalm. En ik ben ook kalm, want wat wil hij hier met me doen. Er rijden auto's voorbij en zodra ik schreeuw hebben de mensen van het veld me gehoord.

'Dit keer niet' De hand verdwijnt voor me ogen en ik zie een moordlustige Nick voor me staan. Oke misschien voel ik me een beetje geïntimideerd, maar niet bang.

'Laat me los' Eis ik. Ik weet dat hij me niet loslaat, maar zo laat ik zien dat ik niet bang ben.

'Waarom zou ik dat doen?'

'Omdat ik anders ga gillen' hij drukt hard zijn hand op me mond waardoor ik me hoofd hard stoot aan de muur achter me. Ik laat een geschrokken 'au' maar die hoor je amper door zijn grote hand.

'En wat nu dan he' Pfff ik ben echt niet bang voor hem. Mijn vader kan ieder moment komen en dan slaat die hem in elkaar. En ik word dan door deze school afgestuurd omdat hij het te onveilig voor me vind. Alles komt goed.

Ik kijk hem zo verveeld mogelijk aan en geef geen krimp ondanks de pijn op mijn achterhoofd.

Hij blijft me indringend aankijken, maar ik geef er niks om.

'Dus hier is hoe het gaat. Ik ben de baas van deze school. Als ik zeg dat je uit de weg moet, dan ga je dat. Als ik zeg dat je me een kus geeft, dan doe je dat. En ik wil jou, dus je bent van mij' Met een rustige maar dreigende toon fluistert die het in me oor. Als die langs mijn nek gaat en er een spoor van kleine kusjes achterlaat sta ik verstijfd. Nu heb ik een beetje bang.

Met een harde dreun maakt hij zijn hand los van me mond waardoor ik nog eens hard tegen de muur aan kom. AU!!!

'Au sukkel!' Ik pak me hoofd beet en kijk hem boos aan. Hij geeft me enkel een grijns en verdwijnt dan.

Een beetje geschrokken ga ik op de stoep zitten wachten tot me vader komt. Maar die komt maar niet.

Ik loop wat rondjes om het parkeer terrein om de tijd te doden.

Als ik maar me adres wist, dan kon ik het googlen en zo naar huis lopen. Maar nee natuurlijk heeft mijn vader me niet vertelt wat mijn adres is!

Dan krijg ik een goed idee. Ik ren naar binnen en loop naar de receptie. Die moeten vast mijn adres wel weten!

Het is nu al 17:30 dus ze hij is me gewoon echt vergeten.

'Hee, ik ben net nieuw en ik weet mijn adres niet. Mijn vader is me vergeten op te halen. Zou ik mijn adres mogen weten zodat ik naar huis kan lopen'

De vrouw knikt meelevend en zoekt het adres voor me op. ze schrijft het op een papiertje en ik ren snel naar buiten nadat ik haar heb bedankt.

Dan begin ik aan mijn wandeling, die trouwens drie kwartier duurt! Ik ben zo boos op mijn vader, ik onterf hem als ik rijk word!

Om 6 uur word ik gewekt door mijn irritante wekker. Het zingt een ochtend liedje wat op de radio is. Ik druk hem uit en kom overeind. Gisteren heb ik dikke ruzie gehad met mijn vader. Hij was me zoals ik al had gedacht vergeten omdat hij bezig was in de slaapkamer, iewl ik wil het niet weten. Ze zeiden dat ze de tijd waren vergeten en zich erg schuldig voelden. Maar ik heb natuurlijk de hele boel bij elkaar geschreeuwd en daarna ben ik boos naar boven gestormd. Ik heb nog geen kleren in mijn kast hangen, nog geen boeken uit me tas gehaald en ik weet zeker dat alle persoonlijke spullen van mij nu wel ergens in een plas liggen.

Ik loop naar beneden waar ik een sport broek en bh uit haal. Dan kleed ik me om en begin aan mijn dagelijkse bezigheid, sporten.

Het is al warm aan het worden, zo’n 20 graden is het nu. En het is nog maar 6:10 uur, dus dat zal wat worden vandaag.

Thuis hebben we gelukkig airco, anders zou mevrouw tuthola het niet uithouden. Het klopt dat ik boos op haar ben, en misschien onterecht. Want mijn vader is het probleem eigenlijk.

‘Hallo’ Er komt een jongen naast me joggen.

‘Hallo’

‘Ik ben Wesley, en jij?’

‘Victoria, aangenaam’

‘Dus jij bent de nieuwe die het voor elkaar heeft gekregen om binnen 1 minuut naar de directeur gestuurd te worden’ De jongen moet lachen,  en moet zeggen dat het ook wel grappig klinkt.

‘Hoe weet je dat?’

‘Ow, ik zat in de les’

‘Ow, haha. Ja het was niks. De directeur vond het ook onzin, dus ik ben er goed mee weg gekomen’

‘Gelukkig maar’

We joggen een stukje verder terwijl we wat over school praten. Hij legt me uit wie de belangrijke mensen zijn op school, wat uiteraard Nick ook was.

‘Ik woon hier, maar ik zie je op school’ Een brede glimlach vormt zijn lippen en ik geef een terug.

_______________________________________________________

En vonden jullie het leuk!? Stemmen en reageren dan!:D