İfrin'in devamıdır, 1. Kitap ile bağlantılıdır.
____________
Uyan.
"Bu sadece kötü bir rüya."
Uyan.
"Bu gerçek değil."
Uyan!
"Bebeğin saçlarını kesmemi isteyen sendin!"
Bebeğin saçlarını sen kestin!
"Uyan!"
_______________
Hikaye kaldığı yerden de...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
SREİN -yirminci bölüm-
Gecenin ilerleyen saatlerinde Hilal hala uyanıktı. Gözüne gram uyku girmemişti. Tedirgin bir halde, karanlık odada yatağın üzerinde öylece oturuyor, tam karşısında derginin üzerine koyduğu bebeği izliyordu.
Üzerindeki sıvıyı bir bez yardımıyla olabildiğince temizlemişti. Yine de lekeler bariz bir şekilde kendini gösteriyordu. Eskisinden çok daha ürkütücü göründüğünü düşündü, porselen yüzü eskisi gibi tertemiz olmuştu ancak saçları ve elbisesi berbat haldeydi.
Abisi değildi bunu yapan. Abisinin mizacını bilirdi. Neyin hıncını çıkaracaktı ki sanki bebekten? Hilal'i sözleriyle yeterince kırıyordu, bebeğe tenezzül etmeyeceğinin farkındaydı genç kız.
Yapan, konuştuğu yabancıdan başkası olamazdı. Amacı neydi? Belki de kızı korkutmaya çalışıyordu. Onun sözlerinin ardında çok başka bir gerçek yatıyor olabilirdi. Belki de sadece eğleniyordu. Hilal daha en başından beri bunun bilincinde olarak konuşmaya devam etmişti onunla, oyununa ayak uyduruyordu. Dürüstlüğüne güvenemezdi. Ona inandığını söylerken yanlış da olsa onun yanında olmasına izin verenin kendisi olduğunu biliyordu.
Yabancının tehlikeli olduğuna çoktan ikna olmuştu. Sürekli etrafında ve her şeyden haberdardı. Hayatını sanki onun gözünden izliyormuş gibi biliyor, her şeye müdahale edebiliyordu.
Daha fazla bilgiye ihtiyacı vardı. Gecenin bir yarısı hala öylece oturması da bu yüzdendi. Bir yol arıyordu kendine. Yabancıya sorsa Hilal'e kendi doğrularını anlatacaktı. Geriye Evrim adındaki kız kalıyordu ki Hilal ona da zerre kadar güvenmiyordu. O kızda bir tuhaflık vardı, hisleri onu sürekli bu yönde uyarırken Hilal temkinli davranmaya kararlıydı.
Gerçeği öğrenmekti isteği, başkalarının doğrularını değil... Gerçeği öğrenmek istiyorsa kendi yolundan gidecekti. Yabancının sırrını çözmeye karar vermişti o gece. Şüphesiz ki bunun sebebi bebekti.
Telefonu eline alıp araştırma yapmaya koyuldu, dakikalar sonra çabası sonuç vermişti. Ekrandaki instagram hesabına baktı. Dört bin küsür takipçisi olan hesap gizli değildi, fotoğrafları incelerken gördüğü konum etiketleri ile çalıştığı yeri görmüş ve doğru kişiyi bulduğuna emin olmuştu. Geçen gün gördüğü haberi yapan kişiyi bulmaktı amacı. Haberi detaylı bir şekilde ele almış ve birkaç tanıkla konuşup onların sözlerine de yer vermişti. Elbette ki pek çok haber yapılmıştı cinayet ile ilgili, onu bu kadını aramaya iten ise konunun paranormal tarafını anlatmış olmasıydı.
Mesaj atmaya karar verdi, başka bir hesap açtı öncesinde. Niyeti kendisine olay ile ilgili başka bir tanık bulmaktı. Kiminle konuştuğunu, yazdıklarını kimin sözleri doğrultusunda oluşturduğunu öğrenmesi yetecekti.
Ne yazması gerektiğine karar veremezken parmakları tuşların üzerinde gezinmeye başladı. Ona bir koleksiyoncu olduğu yalanını atıp bahsi geçen bebeğin hikayesi ayrıntılı olarak öğrenmek istediğinden bahsetti. Yazdıklarının ikna edici olmasa bile konuşmaya bir yerden başlamaya yeteceğini umuyordu. İçinde bariz bir tereddüt vardı. Mesajı o görmeden geri çekmemek için içinde oluşan isteğine direnmek oldukça zor olmuştu. Telefonu kenara bırakıp ayağa kalktı.
