İfrin'in devamıdır, 1. Kitap ile bağlantılıdır.
____________
Uyan.
"Bu sadece kötü bir rüya."
Uyan.
"Bu gerçek değil."
Uyan!
"Bebeğin saçlarını kesmemi isteyen sendin!"
Bebeğin saçlarını sen kestin!
"Uyan!"
_______________
Hikaye kaldığı yerden de...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
'Kadere inanma.'
SREİN -Altıncı Bölüm-
Yorgun hissediyordu. Fiziksel bir yorgunluk değildi bu, daha çok ruhu bitkin düşmüştü sanki. Henüz yirmi dört yaşındaydı. Bu yaşına kadar kolay bir hayatı olmamıştı. Tek başına değildi, aksine etrafına baktığına görüyordu her zaman birilerini. Abisi vardı en başta, Hilal en değerlisi olarak gördüğü abisinin etrafında pervaneydi. Beraber bir eve çıkmışlardı iki yıl önce. Kan bağının hayatına kabus ettiği amcası ve ailesinden bir nebze olsun uzaklaşmışlardı.
Hilal eski zamanlara döndü. Sevmezdi amcasını, çünkü onu ve abisini yük olarak gördüğünü bilirdi. Karısı da ondan farklı değildi. Üniversiteye başladığı gibi biraz birikim yapıp kendi düzenlerini kurmaya abisini ikna etmek için uzun süre dil dökmüştü. Amcasının evindeki varlığı bile suçtu sanki. Fazlalıktı onların hayatına. Nasıl hissettirdiğini anımsadı. Bir fazlalık olarak görülmekten nefret ederdi.
Abisine sinirlenirdi bazen, amcasının tavırlarını görmezdi, karısının kini de yalnızca Hilal'in üstünde fark edilecek kadar keskin olurdu. Abisi abarttını düşünüyordu. Evet, Hilal hep abartıyordu...
Öfkesi içinde günden güne büyürken sessiz kalmaya devam ediyordu, unutuyordu. Hep sessizdi. İnsanlar hayatında onu istediği yere koyarken susmasını isterken, istemezken fazlalık olarak görürken... Çekip gitmelerinden korkardı, başta abisinin, arkadaşlarının hatta amcasının bile.
Günler akıp giderken, Nokte de işler pek yolunda değildi. İşlek bir mevkide bulunan dükkanın kirası, sonu gelmeyen giderler ve ilk günün aksine azalan müşteri sayısı. Korkuyordu, içten içe başarısız olma ihtimali yankılanıyordu zihninin karanlık köşelerinde. Hilal için bu kabul edilebilir değildi, başarmak zorundaydı. Derya'nın birkaç gündür keyifsiz olduğunu görüyordu. Kafenin hali ortadayken arkadaşının hevesinin kaçtığını biliyordu. Heves... Sadece hevesti burası Derya için, biraz varlıklı bir ailenin biricik kızı için farklılıktan ibaretti. Derya'nın ailesi karşı çıkmıştı bu kafeye, Derya'ya maddi açıdan yardım etmiyorlardı zaten aksi bir durumu da Hilal kabul edemezdi. Bu dükkanı kiralamaya yardımcı olmuşlardı bu da Derya'nın sonu gelmez ısrarının ve ailesine geçen nazının eseriydi.
İlk hafta geçtikten sonra, Hilal gündüz gece demeden çalışırken, yeni fikirler ararken Derya bulduğu her fırsatta kafeden kaçıyordu. Sesini çıkarmadı Hilal, tüm yükün omuzlarına bırakılmasına rağmen...
Yaptığı kek harcını karıştırırken daldığı düşünceler bir yana Derya'nın gözü Hilal'in üzerindeydi. Hilal kek harcını elinden bırakıp bir tepsi kekin ön tarafa götürmesi üzerine Yağmur'a verirken konuştu.
"Bensiz idare edebilirsin değil mi?"
Tatlı tatlı gülümsüyor, olumsuz bir cevap istemediğini belli ediyordu. Hilal duraksadı, "Ederim," diye mırıldandı bir anda, Derya'ya fazla itiraz etmezdi, yine etmemişti. Derya önlüğü hızla çıkarırken çantasını alıp kaçarcasına çıktı kafeden. Nereye gittiğini dahi söyleme zahmetine girmemişti.
Hilal öğleye kadar mutfaktan çıkamamış öğleden sonra da Yağmur'a serviste yardım etmişti. Akın yoktu bugün, sabah Derya ona izin verdiğini söylemişti.
05***: Başkaları seni nasıl görmek isterse o şekilde davranıyorsun. Mükemmel kardeş, mükemmel arkadaş. Yorulmuyor musun çevrendekiler elinden kayıp gitmesin diye çırpınmaktan.
05***: Boşuna uğraşıyorsun.
05***: Sabahtan beri oradan oraya koşuyorsun,
Hilal: Sen?
Hilal: Bir daha yazmazsın diye umuyordum.
05***: Bir hafta oldu sanırım.
Hilal: Evet, vazgeçtiğini düşündüm.
05***:Düşündün,
05***: Aklına yer ettim yani,
Hilal: Her gün bir yabancıdan mesaj almıyorum.
05***: Beni önemsiyor musun?
Hilal: Tanımadığım birini önemseyemem.
05***: Doğru, yine de hala burada olmam seninle ilgilenmemden rahatsız değilsin.
Hilal: Bana mesaj atmandan hoşnut olduğumu söylemedim.
Hilal: Beni mi izledin bunca zaman.
05***: Hikayeni öğreniyordum.
05***: Oyuncak bebeğe benziyorsun.
Hilal: Bebekleri severim.
05***: Ben de,
05***: Çünkü çok iyi arkadaş olurlar, asla itiraz etmezler, gitmezler.
05***: Senin gibi,
<><><><>
Hilal'e üzülüyorum, sonra Poyraz'ı düşünüyorum geçiyor.
Hikaye hareketlenmeden karakterleri tanıyoruz şimdilik, korkuları ve nedenleri bazı bilinmezlikleri görmemizi sağlayacak.
Yorumlarınız beni mutlu ediyor, özellikle teori içerikli olanlar, bazı doğru ipuçları yakalayan okuyucularımın olduğunu görüyorum :)
