Over Jurken & Tiara's

17. Het Einde Van De Wereld

Ik knipoogde naar haar, maar kreeg niet de reactie die ik verwachtte. Mariama legde haar kin op haar ineengevlochten handen en keek me doordringend aan.

"Juist, meisjes versieren. Of meisje, enkelvoud."

Ik fronste om haar antwoord, en Mariama zag het als haar kans om door te vragen.

"Waar ben jij de afgelopen week mee bezig geweest, Victoria?"

Ik fronste, en haalde mijn schouders op. Niet veel. Ik had een lezing van Sofia bijgewoond, maar voor de rest was mijn agenda vrij leeg geweest. Mariama leek niet overtuigd.

"Mmh. Ik zou zweren dat je op date geweest bent."

Mijn ogen werden groot. Onze uitstap in Saalbrunn. Ik had nog niet eens de kans gehad om haar erover te vertellen, dus hoe was ze erachter gekomen?

"Wat? Hoe..."

Mariama lachte en leunde achterover zodat de zon op haar gezicht viel. Ze schudde haar hoofd, waardoor haar box braids over haar schouders heen vlogen.

"Weet je nog dat ik een Google Alert heb ingesteld voor Beatrice? Ze verscheen gisterenavond plots op die grote Breiaanse roddelsite."

Oh nee. Ik vloekte binnensmonds, en het leverde me een schaterlach van Mariama op.

"Wacht, hier."

Ze leunde voorover naar haar computer, en meteen daarna verscheen de link in een knalroze tekstballon. Ik schudde mijn hoofd.

"Vertel me maar gewoon wat erin staat. Is het erg?"

Mariama haalde haar schouders op.

"Ik zou het niet slecht noemen, maar je staat wel mee op de foto. Of ik hoop toch alleszins dat jij het bent."

Haar grapje vloog over me heen. Ik beet op mijn lip, en kon niet voorkomen dat ik me plots ontzettend stom voelde. We waren zo roekeloos geweest, besefte ik nu, en het was idioot van me om te denken dat niemand ons zou zien.

"Doe het nu maar gewoon open, Victoria. Je bent jezelf binnenstebuiten aan het keren voor iets dat binnen de minuut op te lossen valt. Een foto is niet het einde van de wereld."

Ik draaide met mijn ogen, maar wist dat ze gelijk had. Ik aarzelde even voor ik toch op de link klikte. Ik wilde niet toegeven aan artikels van roddelsites. Ze hadden me de laatste jaren al zo vaak in een slecht daglicht gebracht, dat het me helemaal niets opbracht, buiten dat ik me nog slechter voelde over mezelf. Het was echter moeilijk om te weerstaan, zeker aangezien dit over Beatrice ging. Ik wist dat Mariama nog steeds naar me keek, maar ze was zo vriendelijk om er niets van te zeggen. Ik klikte de link open, en wachtte ongeduldig tot de pagina helemaal geladen was.

Ik slikte. Dit was wat ik verwacht had, maar het effectief lezen, maakte het niet veel beter. Prinses Beatrice gespot met mysterieuze roodharige. De kop werd ondersteund door een onscherpe foto die vanop grote afstand gemaakt was. Toch was het beeld meer dan duidelijk. Beatrice leunde voorover om een figuur in een grijze pull te kussen, en mijn rode haren piepten verraderlijk onder mijn kap uit. We werden goed afgeschermd door de waterval, maar blijkbaar toch niet goed genoeg. Het was onmogelijk om te zien wie ik was, ook al was Beatrice meer dan herkenbaar. Ik was plots blij dat de foto vanop zo'n grote afstand genomen was, want ik had geen idee wat ik zou doen als het duidelijk geweest wat met wie Beatrice stond te kussen. Al probeerde de journalist wel te achterhalen wie ik was. Hij had een lijst gemaakt met mogelijke verdachten, de meeste ervan bekende vrouwen. Sommige van hen waren actrices, andere bekende modellen. De kleindochter van de barones van Ohterbach zat er ook tussen. De meesten hadden niet eens dezelfde haarkleur als ik. Het was pas helemaal onderaan de lijst dat ik mezelf terug zag staren.