Over Jurken & Tiara's

14. Zeg Het Me Duizend Keer

6 OKTOBER

"Ik heb gisteren iets gevonden."

Ik fronste naar Mariama, die een opgerold magazine in haar handen had. Ze leunde lui tegen de deurpost en wiebelde enthousiast met haar wenkbrauwen. Louis stond achter haar met een geïrriteerde blik op zijn gezicht. Ze liet zich er niet door tegenhouden en sloot de deur voor zijn neus.

"Moet ik ernaar raden?"

Ze draaide theatraal met haar ogen en liet zich achterover op mijn bed vallen. Ik stuiterde omhoog, en belandde tegen haar. Mariama duwde me opzij en schoof haar magazine over het tijdschrift over gecomponeerde muziek dat ik aan het lezen was. Ze glimlachte speels, en het deed me beseffen dat ze iets van plan was, al had ik geen idee wat.

"Wat is dit?"

Het woord Mignonne prijkte in felblauwe letters op de cover. Het leek me een tijdschrift uit Migne -de Franse koppen bevestigden mijn vermoeden- maar ik kon me niet herinneren dat Mariama buitenlandse tijdschriften las. Had het te maken met haar naderende vertrek? Nog snel de wijde wereld verkennen voor ze naar Duitsland ging? Mijn glimlach verdween van mijn gezicht. Mariama zou over drie dagen al vertrekken. Ik had het proberen te negeren, maar hoe harder ik het van me wegduwde, hoe sneller de dag eraan leek te komen.

"Ik heb een Google Alert ingesteld voor je lieftallige Beatrice van Migne."

Ik draaide met mijn ogen. Mijn zorgen over haar vertrek verdwenen, en werden vervangen door de angst dat ze iets stom gedaan had.

"Mariama, ik ben heus wel in staat om mijn eigen liefdesleven te regelen."

Ze humde, maar ging niet verder in op mijn protest. Ze tikte in plaats daarvan enkele keren op een van de titels die op de cover stond. Haar roze nagels vloekten met het blauw, maar ze leek het niet te merken.

"Beatrice heeft een interview gegeven. Ik vond haar antwoorden de moeite waard."

"We worden zo vaak gevraagd voor interviews."

Beatrice verscheen regelmatig in tijdschriften of kranten, zelfs de Breiaanse. Het verbaasde me dus niet dat er opnieuw een interview van haar gepubliceerd was. Mensen hielden van haar, en Beatrice leek er geen problemen mee te hebben om toe te zeggen voor allerhande publicaties. Mariama zuchtte om mijn desinteresse, en opende het artikel. Ik deed mijn best om onverschillig te lijken, maar kon het toch niet laten om over haar schouder mee te kijken. Ik had Beatrice amper gezien op de nationale feestdag -iets wat ik voornamelijk aan Mariama te danken had- en het leek alweer eeuwen geleden sinds ik haar voor het laatst echt gezien had. Zonder toeschouwers. We hadden het allebei druk, Beatrice nog meer dan mij nu haar kroning in sneltempo naderde.

"Mijn Frans is niet geweldig, dus ik heb het meeste gewoon overgeslagen."

Ik draaide met mijn ogen, ook al kon ze me niet zien. Mijn blik vestigde zich op een breed glimlachende Beatrice. Ze had een van haar typische bloemenjurken aan, en haar haren zaten in een slordige dot op haar hoofd. Ik schudde glimlachend mijn hoofd. Ze weigerde zichzelf te veranderen voor de pers, en het maakte mijn liefde voor haar alleen nog maar groter.

"De reporter vraagt echter naar haar liefdesleven, dus dat kon ik natuurlijk niet zomaar negeren."

Mijn ogen werden groot, en ik kon me niet bedwingen. Ik strekte mijn hand uit om het magazine terug te nemen, maar Mariama schudde streng haar hoofd en draaide zich op haar rug. Ze hield het tijdschrift in de lucht, en las Beatrices antwoord voor in gebrekkig Frans.

"... pas très intéressant. J'aime ma vie. C'est tout ce que je peux vous..."

Ik fronste. Een tel lang had ik verwacht dat Beatrice over ons zou vertellen, mijn naam zou noemen, maar tot mijn opluchting -en een klein beetje tot mijn spijt- deed ze dat niet. Ik wist ook wel dat ze te vertrouwen was. Ze zou onze relatie niet zomaar in het openbaar gooien zonder het eerst met mij te bespreken. Mariama liet het tijdschrift op haar borst vallen, en omklemde het alsof het iets dierbaars was.