Bachelor Series 6: The Doctor's wheeze [BXB] COMPLETED

07

Enjoy reading blues huhu! For now, pasurpresa-surpresa muna tayo mga beh, hindi pa kasi ako makakapagbigay ng schedule talaga ng pag-update ko, okee? Sana maintindihan niyo po! And thank you so much sa mga nagvovote at nagcocomment, especially sa mga naglalagay ng story ko sa reading lists nila, much appreciated po! Hindi ko man po kayo maisa-isa pero kilala niyo na po ang sarili niyoooo, thank you so much poooo! Labyaaa all!

______________________________________

Rizzel

Para kaming zombie ni Reofe pagkapasok namin kinabukasan. Masyado kaming nagsaya kahapon at nakalimutan naming may trabaho pa pala kami ngayon.

"Reofe, nakailang kape ka na." Namumungay ang matang napatingin naman siya saakin.

"Hindi tumatalab yung kape, inaantok parin ako shuta." Mahina naman akong natawa at inubos narin ang kapeng sabay naming binili kanina.

"Masyado kong kinalimutan lahat kagabi na pati trabaho ko, dinamay ko." Sabi niya habang nakahawak sa noo niya na parang kahit anong oras mawawalan siya ng malay.

"Sorry, dapat mas naging strict ako kahapon." Natatawang sabi ko sakanya na ikinasimangot niya.

"Dont be sorry gurl, wasted karin kagabi." Napaismid naman ako sa sinabi niya at sumubsob muna sa mesa.

Tanghaling tapat at lunch break namin pero eto parang kakagising lang namin sa umaga at kape pa pinapapak.

"Argh, ang sakit rin ng ulo ko." Nanatili lang akong nakasubsob sa mesa.

"Uminom ka ng gamot."

"Ayoko." Napaangat naman ako ng tingin.

"Ano? Jusko Reofe, wag kang magpababy dahil wala ka namang jowa." Napanguso naman siya at inirapan ako.

"Minsan noh, ang sarap ring sumaksak ng kaibigan." Napangisi naman ako.

"Oo, lalo na yung nga TANGANG kaibigan natin, nakakakulo ng dugo eh.", Binelatan niya lang ako bago siya nag-inat.

"Is this your lunch?" Napaangat ang tingin ko sa lalaking nagsalita.

It's no other than

"Seith, ikaw pala." Minsan, ang sarap rin manaksak ng kaibigang manhid at mapanakit.

"You should've eaten a healthy lunch Zel, drinking a couple of cup coffee isn't good." Napabaling ako kay Reofe ng tumayo ito.

"Mauna na ako Riz, kitakits nalang mamaya." Susunod na sana ako ng umupo sa upuan ni Reofe si Seith.

"Good, now, we can have our lunch together." Napabuntong-hininga naman ako at napatingin kay Seith na ang laki ng ngiti.

"Seith, hindi ka ba nakakaramdam ng kahit konting awa lang para sa tao?" Dahan-dahan namang nawala ang ngiti niya at seryosong pinagsiklop ang kamay niya sa mesa.

"Why would I?"

"Seith, even just for a minute, try putting yourself in his shoe, at ng maintindihan mo ang punto ko."

"I dont need to put myself in his shoe Zel, alam niyang ganito na ang trato ko sakanya since first pero pinipilit niya parin ang sarili niya saakin." Marahas naman akong napabuga ng hangin.

"I cant believe you, Seith, kaibigan kita, ganon narin si Reofe, at wala akong pinapanigan sainyo, just to make myself clear, ang akin lang, you're too much." He stared right into my eyes.

"Kaibigan? Can't you see me as...more than friends?." Napabuntong-hininga ako.

"We've been good friends Seith, mula noon hanggang ngayon na magkatrabaho tayo. At ayaw ko yung masira at wala akong balak sirain yun, not because Im scared, but because you're really just a friend." Napayuko naman siya kaya hinawakan ko ang kamay niya.