Kilka kropel deszczu
Spływających po twarzy
Mieszających się ze łzami
W żałobnym tańcu
Świat nas zostawił
Opuścił, niemal zabił
A piekielny młyn
Przesiał nasze szczątki
Wyklętymi pisarzami
Tak się nazywamy
Być może niedocenieni
Umieramy w czystej obojętności
Jesteśmy niczym zimny ocean
Który krzyczał przebacz
Gdy zabrał nasze ukochane
Najważniejsze zapiski
Bez tekstu nie mamy postaci
A bez weny sensu życia
Już naprawdę chyba pora
Naszych zwłok przegnicia.
YOU ARE READING
Wiersze Zaginione
PoetryUtwory, który odeszły w zapomnienie. Przeważnie stosunkowo krótkie, acz nieco wymagające ryciny tekstu. Mialem nie publikować już wierszy na Wattpadzie, lecz zdecydowałem się ostatecznie na jeszcze jeden tomik, by zebrać zaległe prace z Instagrama {...
