Chaosem jest spętany
Ten plugawy świat
Ręki nikt nie poda
Gdy toniesz we łzach
Marazmem objęty umysł
Śmierci odwieczne pragnienie
A gdybyś tak przepadł
Na moje skinienie?
Gdybyś to ty poczuł tą gorycz
Tą czystą żałość co ja
Gdy odchodziłem od zmysłów
Gdy bałem się spać
Tak prosto... i zarazem
Tak marnie
Zginęło człowieczeństwo
Na pandemicznej murawie.
JE LEEST
Wiersze Zaginione
PoëzieUtwory, który odeszły w zapomnienie. Przeważnie stosunkowo krótkie, acz nieco wymagające ryciny tekstu. Mialem nie publikować już wierszy na Wattpadzie, lecz zdecydowałem się ostatecznie na jeszcze jeden tomik, by zebrać zaległe prace z Instagrama {...
