[...]
Wiatr rozwiewał jej włosy w nieładzie,
Łany zboża błyszczały w trawie.
Złotem były okalane wzgórza przy lasach,
Wszystko zatrzyma się w czasie zaraz.
Łzy i odbicia w nich,
Niczym szmaragdy prawdy,
Zniszczyły obraz człowieka;
Ten idealny.
Znów wiatr się zrywa
I pieśń żałobna rozbrzmiewa,
Nad morzem przelatuje
Złowróżbna mewa.
Świat się zatrzymał,
Gdyż wśród tej niedoli
Zapłakał kwiat krwawiący,
Raniący skórę...
Ach boli.
Więc miłość zanika
I światło jej gaśnie;
Na zawsze odchodzi
W upiornym teatrze.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Wiersze Zaginione
PoesiaUtwory, który odeszły w zapomnienie. Przeważnie stosunkowo krótkie, acz nieco wymagające ryciny tekstu. Mialem nie publikować już wierszy na Wattpadzie, lecz zdecydowałem się ostatecznie na jeszcze jeden tomik, by zebrać zaległe prace z Instagrama {...
