𝙸𝚇. 𝚄𝚙𝚊𝚍𝚎𝚔 𝙳𝚛𝚊𝚖𝚊𝚝𝚞𝚛𝚐𝚊

42 14 10
                                    

„Brak ci pokory"
Mówią wciąż, Williamie
Egocentryk ponad miarę
Znalazł tu uznanie

W blaskach świateł na scenie
Błyszczą na zawołanie
Aktorzy odgrywający
Twe sztuki na pamięć

Mówią żeś wspaniałym,
Dramaturgiem wychwalanym
A jednakowoż w twoim sercu
Gości gorzka zawiść

Jesteś wszak szaleńcem
Niczym wielu artystów
Jak wielu takich samych
Niezrównanych idealistów

Mój drogi, Panie
Piszę ci wyznanie
Ja również twe sztuki
Znam chyba na pamięć

Lecz ostatecznie zamknąwszy się
W tej pustelni zapomnienia
Zapominam, iż to ja byłem
Szekspirem

Proszę, przebacz.

Wiersze ZaginioneOù les histoires vivent. Découvrez maintenant