Po zamknięciu powiek
Przenosisz się do innego wymiaru,
Przesiąkniętego ciemnością
I głuchą pustką bezmiaru
Teatr życia się kończy,
Bardzo kiepskie to przedstawienie
Nikt nawet się nie wzrusza
Gdy ty konasz na scenie
Ostatecznie śmierć otocza ich zewsząd
Zdusza ich słabe płuca
A okrutnego mordercę, czas
Bardziej to śmieszy niż wzrusza.
YOU ARE READING
Wiersze Zaginione
PoetryUtwory, który odeszły w zapomnienie. Przeważnie stosunkowo krótkie, acz nieco wymagające ryciny tekstu. Mialem nie publikować już wierszy na Wattpadzie, lecz zdecydowałem się ostatecznie na jeszcze jeden tomik, by zebrać zaległe prace z Instagrama {...
