Raz za razem pchnąłem ją nożem
Była zimna i martwa
Lecz oczy zalane słonym morzem
Nie pozwoliły mi dostrzec światła
Zagubiony we własnych prawdach i przekonaniach
Umarłem w środku
A od tego wydarzenia
Minęły już długie lata
To Oni ugodzili w moją istotę
I w moją dumę
Do tego stopnia
Iż odczuwanie zaczęło
Przychodzić mi z trudem
Byłem nieczuły i pusty
A to wszystko wina
Tych sępów zepsutych
A ja ostatecznie wam wszystkim
Mówię tu i teraz:
Nie zyskacie już sumienia
Lecz za to
Zyskacie moją nienawiść
I przepadniecie w przepaść.
*Anestezja - inaczej znieczulenie.
CZYTASZ
Wiersze Zaginione
PoetryUtwory, który odeszły w zapomnienie. Przeważnie stosunkowo krótkie, acz nieco wymagające ryciny tekstu. Mialem nie publikować już wierszy na Wattpadzie, lecz zdecydowałem się ostatecznie na jeszcze jeden tomik, by zebrać zaległe prace z Instagrama {...
