Once In A Lifetime (Life Struggle Series #1) COMPLETED

Chapter 20

tw / / violence

Good thing I haven't discovered the course I wanted to take in college. Mahirap na, masasaktan lang ako. Sobrang sakit isipin na hindi natin matutupad ang pangarap sa sarili dahil sa kakulangan ng pera. It was painful. Kaya hindi ko na pinagpipilitan ang sarili kong alamin ang gusto ko, masasaktan lang ako.

"T-thank you..."

I received a gift from my classmates. I didn't expect this. I thought they're only bluffing when they told me they'll give me a gift. Kaya pala nagbabayaran ang mga kaklase ko sa treasurer namin.

Thank you for being our happy pill.

That's what they wrote. My heart melted. Naramdaman ko na lang na tumutulo na pala ang luha ko.

I am aware that I'm the entertainer in our classroom. Nagpapatawa ako sa kanila kahit na ang tanga ko na sa paningin nila...para mapagaan ang puso nila in case they're struggling at their house. Even if I'm exhausted from work, I will make time to make them laugh. It satisfies me when they are happy because of me. It made me think, may purpose pala talaga ako.

"Love..."

Mabilis kong pinunasan ang luha ko at humarap kay Nehemiah na nakangiti.

"Your lola is looking for you," he said.

I nodded. I kissed him on his cheek before heading in lola's direction.

"Lola."

She immediately lifted her eyes at me. Ang kan'yang mata ay puno ng saya, walang bahid na kalungkutan ang makikita. Puro saya lang.

"May ibibigay ako sa iyo, apo."

May kinuha siya sa loob ng bag n'ya. Kumunot ang noo ko nang masilayan ang maliit na box.

"This is my gift for you, apo. Alam kong hindi ka pa nagkaroon ng ganitong bagay sa buong buhay kaya si lola na ang magbihigay. After all, you deserve this."

She handed me the box. I slowly opened it.

I have an idea of what's inside it.

"Wow..." mangha kong wika.

A necklace and a bracelet!

A broken heart-shaped necklace and a gold bracelet with stars hanging on it.

"Ang g-ganda," bulong ko. Hindi pa rin makapaniwala na hawak kamay ko na ang pinapangarap ko lang noon.

Baka sa iba ay iniisip na nila na nago'over acting ako. They can't blame me. Hindi ako nakahawak ng ganitong bagay sa buong buhay ko. I am too poor to have this precious thing.

"Sa kaarawan mo sana ibibigay ni lola 'yan, apo...ngunit nalate ang dating, e. Tapos na ang kaarawan mo ng dumating 'yan sa bahay." lola explained.

Mayaman ang pamilya nila lola. They can easily buy the things they want. Some people advices me to stay with her so that I won't be able to do the things I'm doing in my life today. Gusto rin naman ni lola na doon na ako tumira sa kan'ya... ako lang. She only wanted me but not my siblings and I will never agree on that agreement. I can't leave my siblings. Ako na lang ang mayroon sila.

She also wants me to stay with my tita but I declined. Hindi ko talaga kayang iwanan ang mga kapatid ko.

"T-thank you, la."

A broken heart-shaped necklace and stars hanging on a bracelet.

I suddenly remember my dream funeral. It's not a sign, right?

I shook my head. Of course not! Ibabangon ko pa sa hirap ang pamilya ko. Magkakaroon pa ako ng magandag trabaho. Mabibili ko pa ang mga kailangan at gusto ng mga kapatid ko. Makakapiling ko pa nang matagal si Nehemiah.