Chapter 03

1.5K 44 20
                                    

tw: / / suicidal ideation

The days went by and my routine was still the same. Hindi naman magbabago Ito, unless kung mayaman na ako. My friends also scolded me about what I have done to Fides. Wala akong sinabi. I only listened to them without taking their words seriously.

"Ang gwapo ng pinsan mo," I giggled.

We're currently having our P.E. day. Every last Friday of the month the teachers will gather all the students and encourage us to enhance our skills and talents. You can go dancing, singing, writing and a lot more.

"Sila na ba talaga ni Vivienne?" Lady asked. Usap usapan na dating na raw ang dalawa. Sobrang talino siguro kapag nagkaanak sila at pagpapalain pa ag magandang mukha.

"Yeah." Pia frowned. I observed the two love birds. Wyatt's hand is resting on Vivienne's thighs. Naku! Huwag mong itaas ang kamay mo, Wyatt!

"Hindi ka boto sa kanila?"

"Not really. I don't think Vivienne deserves Wyatt. He's almost perfect." The way Pia said those words looks like she's in love with him. Mag pinsan sila, ah?

"Crush mo si Wyatt, 'no?! Bawal 'yan. Family stroke kayo girl," I jokingly said. Hinampas ko pa ang braso n'ya kaya napangiwi Ito sa sakit.

"H-huh? H-hindi, 'no!" She looked away. Hindi ko na pinansin ang pagkabalisa n'ya. Ano, Pia? Nahuli ba kita?

"Huli ka pero hindi kulong," I whispered, not letting Pia hear it.

I lazily went back to my group. I chose to practice singing. Wala naman kasi akong alam sa sports at athletics. Lalo na sa pagsasayaw at pagsusulat!

"Jassy, try to put joy on your voice. Your song should sound happy." The assigned teacher for music reminds me.

Lagi mo lang tandaan
Sya ay laging nandyaan
Di ka bibitawan
Hanggang gumaan ang pinapasan
So don't you ever feel alone
You gotta be steady keep pushin' on
Each day is another challenge
Best act you just keep on smilin'

I exaggeratedly swayed my body as if I was enjoying the song. I saw Justin in my peripheral vision. He was laughing! Parang tanga ko naman kasi dito.

Kahit na anong daanan na hirap
Kaya naman natin ito
Wag ka malumbay basta magsumikap
Kaya mo ang kahit ano

I was taken aback by the lyrics of the song. My eyes suddenly became teary. It was as if a soft hand touches my heart and soul. I can't explain what I'm feeling. It's a mixture of happiness, contentment, and dismayed.

At kahit na ano pang dagok ng buhay
Lumabo ang kulay
Di mauubusan ng dahilang tumawa
Diyos ang patnubay
Ito ang patunay
Di ka dapat malungkot
At wag mong kalimutan ngumiti
Yeah... Wag mong kalimutan
At wag mong kalimutan ngumiti

My emotions changed in a minute. Bakit may Diyos nanaman dito? Maganda na sana ang kanta kung hindi lang binanggit ang pangalan n'ya. I sternly put the lapel on the monoblock chair.

"Jassy! Why did you stop?" Ma'am Lara asked. I acted like my head aches.

"B-bigla pong sumakit ang ulo ko. Aray..." Ma'am Lara's eyes softened. She looked at me full of concern. Ang dali naman maloko ni Ma'am.

"Do you want to go to the hospital?" Mabilis akong umiling.

"No need na po. Tubig lang ang katapat nito." I quickly turned away my back at her. Hinanap ng mata ko sila Pia. Magpapaalam lang ako na uuwi na.

Once In A Lifetime (Life Struggle Series #1) COMPLETEDWhere stories live. Discover now