Hypnotized ➳ Teen Wolf [2]

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 5 : Wijnkelder ( Die foto is zo grappig, hahaha.)

“Aiden?!” schreeuw ik. Ik draai me om zodat ik kan zien wat er met Aiden is gebeurt. Iedereen staat rond hem en hij kijkt me verafschuwend aan. “Wat is er gebeurt?” vraag ik. Daarna zie ik de hoofden van iedereen die eerst op Aiden gericht waren langzaam naar mij kijken. Aiden heeft een grote snee in zijn wang maar na een paar seconden verdwijnt hij weer.

“Wat was dat?” vraag ik. Ik hoor Stiles zachtjes mijn naam fluisteren en ik draai me naar hem om zodat ik met mijn rug weer naar de rest sta. “Dat was jij. Jij hebt dat gedaan.” Mijn mond valt open en ik draai me weer om naar Aiden. “Wat?” vraag ik ongelovig. “Christina… Je hebt misschien geen geitenlichaam meer, maar je hebt wel de vleugels van een…” Vleugels? Alsjeblieft zeg, ik ben niet achterlijk. Alhoewel ik wel voel dat er iets zwaars op mijn rug hangt.

“Van een wat?” vraag ik gespannen. “Van een draak.” zegt Aiden in plaats van Stiles. Ik kijk naar Stiles en kijk hem aan met een vragende blik. “Is het waar?”

“Ja.” antwoord Stiles. Wanneer ik het antwoord van Stiles krijg ren ik meteen naar Aiden. “Het spijt me zo erg, ik wist het helemaal niet.” Aiden maakt geruststellende gebaren terwijl één van zijn handen op zijn hart ligt. Omdat hij vast hard geschrokken is geweest. “Het is al goed.” zegt hij zachtjes. “Kijk eens aan, we hebben hier een monster.” zegt Peter terwijl hij een schijnheilig lachje laat horen. Ik ben diep geraakt door zijn opmerking en ik laat het hier niet bij.

“Jij bent een ongelooflijke lu-“ Hij onderbreekt me door me op de grond te slaan. Ik val op mijn rug en hij gaat over me liggen. Maar dat duurt niet lang want ik duw hem van me af en geef hem een rake klap in zijn gezicht. Daarna ga ik over hem liggen en geef hem nog ontelbaar veel meppen in zijn gezicht. Af en toe voel ik iemand aan mijn schouder trekken maar ik blijf hem slaan.

Het bloed drupt uit zijn neus en ik hoor hem af en toe eens gorgelen. “Nu praat je wel minder he!” schreeuw ik. “Hé, sorry dat ik zo laat ben ma-“ hoor ik een stem in de verte schreeuwen maar hij maakt zijn zin niet af. “Wat is er aan de hand met dat gestoord wijf?!” schreeuwt hij daarna. Ik voel hoe iemand me bij mijn beide schouders pakt en me van Peter aftrekt.

Met mijn rug tegen de persoon zijn borstkas slaat de persoon zijn armen om mijn buik heen, zodat ik geen kant meer opkan. Ik begin met mijn handen en benen te spartelen omdat ik me los probeer te rukken uit de gespierde armen. “Als je jezelf kan beheersen laat ik je los.” fluistert hij in mijn oren. Zijn lip raakt het topje van mijn oor en daardoor krijg ik rillingen. “Oké, het is al goed.” mompel ik.

Ik word losgelaten en als ik me omdraai zie ik de persoon die me vasthield. Het was Isaac. “Dankje, Isaac. Kan er is nooit iemand dood blijven?” zegt Peter en hij kijkt me vol afschuw aan. “Kom hier jij!” schreeuw ik. Maar opnieuw houdt Isaac me tegen, alleen neemt hij nu mijn arm vast. “Laat me los.” schreeuw ik. “Nee, want jij kan toch nooit normaal doen. Gestoord wijf.” Ik kijk hem met grote ogen aan. “Hé! Niemand noemt haar een gestoord wijf!” schreeuwt Stiles en hij rukt mijn arm los uit Isaac’s handen.

“Oh, ga jij je vriendinnetje nog een beetje beschermen ook?” vraagt hij daarna. “Isaac, wat scheelt er met jou man. Je hebt nog nooit zo gedaan.” zegt Ethan terwijl hij er ook komt bij staan. “Het word hier gezellig.” lacht Scott maar niemand lacht met hem mee. “Dit word leuk.” Derek is er ondertussen ook al komen bijstaan. En Aiden die zit naar ons kijken met een grijns op zijn gezicht.

“Nu ben ik het zat.” Stiles geeft Isaac een mep in zijn gezicht en ik probeer er tussen te gaan staan. Ik laat me langzaam terug in een mens veranderen en trek Stiles en Isaac uit mekaar. “Oké! Stop!” schreeuw ik. “Het begon zojuist leuk te worden.” zegt Derek en ik geef hem een verafschuwende blik.

“Kom Stiles, we gaan weg.” zeg ik en ik neem Stiles bij zijn hand. Scott komt achter ons aangelopen en we stappen het bos uit. We stappen naar de rand van het bos en daar stappen we naar huis. “Hé, er is hier ergens een feestje, zullen we gaan?” vraagt Scott alsof er niets is gebeurt. “Ja, om je gedachten te verzetten.” voegt Stiles eraan toe. “Ja, oké.” zeg ik.

---------------------------

“Wiens verjaardagsfeestje is dit eigenlijk?” vraag ik aan Stiles en Scott als we voor de deur staan. “Geen idee.” zegt Stiles en ik draai met mijn ogen. Scott belt aan en er staat en meisje met lange blonde haren in de deuropening. “Welkom op mijn verjaardagsfeestje!” schreeuwt ze. Wanneer we binnenstappen houd het meisje ons tegen en ze begint Stiles ineens hevig te zoenen. Ik duw haar weg van Stiles waardoor ze naar achteren valt. “Blijf jij maar van mijn vent af.” zeg ik terwijl we binnen stappen.

Als ik nog maar net binnen ben voel ik ineens dat er iemand aan mijn haren begint te trekken en dat is duidelijk dat meisje. “Pardon?!” schreeuwt ze. Ik begin ook aan haar haren te trekken en we beginnen allebei te schreeuwen. “Ik kan wel tegen een stootje, maar als ik jou was zou ik mijn vent niet meer kussen.” zeg ik vol zelfvertrouwen. Scott die is ondertussen al ergens anders gaan staan en Stiles staat nog steeds naast mij. Het meisje geeft me ineens een hevige slag op mijn neus waardoor hij begint te bloeden. Mijn mond valt open. “Jij stom ku-“

“Ho, kom Christina. Laten we dat maar even verzorgen, kom.” zegt Stiles terwijl hij me meetrekt naar volgens mij, de badkamer. Natuurlijk is dit niet ons huis en rennen we naar een verkeerde deur. Stiles slaat de deur open en we stappen de kamer binnen. Maar het is niet echt de badkamer maar de kelder, waardoor wij de trappen naar beneden vallen.

Ik lig bovenop Stiles en ik voel hoe mijn bloedneus ineens geneest. We gaan weer rechtop staan en zonder enige reden begin ik hem te zoenen. Hij doet hetzelfde en ik haal mijn hand door zijn korte haren heen. Hij laat zijn handen rusten op mijn heupen en we zitten nog steeds te zoenen. Ik ga met mijn handen onder zijn T-shirt en laat mijn handen rusten over zijn buikspieren.

Stiles stopt even en hij zit zwaar te ademen. “Ben je zeker?” vraagt Stiles en ik knik hevig. “Maar ehm, zijn we niet iets vergeten?” Stiles denkt even na en laat dan een zucht horen. “Ik heb er geen bij.” zegt hij. “Hmm, ga eens kijken in haar badkamer. Daar moet toch één liggen?” vraag ik. Stiles knikt en hij rent naar boven. Ik begin rond te stappen in de kelder die eigenlijk een wijnkelder is. Overal zitten rekken met wijn erin.

Ineens begint de kamer erg te trillen en vallen alle wijnflessen op de grond. Alles breekt en de vloeistof verspreid zich al snel over de grond. “Stiles!” schreeuw ik. Geen antwoord.

Dit is niet normaal.

Ik wil wegrennen maar ik kan niet. Elke stap die ik zet doet pijn door de glasscherven van de wijnflessen die in mijn voet steken. Ik schreeuw het uit en al snel zie ik een bloedvlek vanonder mijn voet verschijnen.

Wanneer ik een klik hoor draai ik me om van waar het vandaan kwam. Het raam staat open en voor ik het weet word er een zak over mijn hoofd getrokken. “Help!” schreeuw ik. “Jij gaat me helpen, Christina.” fluistert de stem zacht maar hard genoeg zodat ik ze kan horen. Het is een vrouwenstem.  “Alleen mag je me niet herkennen. En daar heb ik dit middeltje voor.”

Ik voel een harde prik in mijn arm en voel daarna een vloeistof zich door mijn arm spreiden. “Wat doe je?” zeg ik zwak.

En daarna zak ik ineens in elkaar als een lappenpop en mijn hoofd raakt de grond.