Hypnotized ➳ Teen Wolf [2]

Proloog

Proloog (Voor dit hoofdstuk zetten jullie best dit liedje op : A Great Big World & Christina Aguilera - Say Something , om je extra in te kunnen leven.) :)

Stiles P.O.V

(Twee jaren later…)

Liefste Christina,

Ik weet dat je dit niet kan lezen,

of misschien toch wel?

Ik weet het allemaal niet meer.

Ik word depressief,

allemaal omdat jij er niet meer bent.

Hopelijk heb je het goed daarboven.

Maar Christina,

kom alsjeblieft terug,

want ik mis je.

Kan je me zien?

Alsjeblieft, Christina.

Ik kan niet zonder jou.

Wanneer er een deur hard word dichtgeslagen laat ik mijn pen vallen. Scott is net mijn kamer binnengekomen en hij heeft een uitdrukking op zijn gezicht alsof hij net honderd euro heeft gewonnen. “Stiles! Dit moet je horen, man.” Ik luister ongeïnteresseerd en haal mijn pen van de grond. Ik zet hem weer op mijn bureau, naast de brief voor Christina. Scott laat een zucht horen omdat ik niet oplet maar hij gaat toch verder. “Die meid, Malia hé, ze vind je leuk.” Ik zeg niets terug en draai me met mijn bureaustoel terug naar mijn bureau. Vervolgens hoor ik Scott’s zware voetstappen naar mijn bureau komen toegestapt. “Wat is dit?” vraagt hij terwijl hij het papier van mijn bureau haalt. Hij leest de brief vlug af en laat een zucht horen. “Stiles, meen je dit? Ik weet dat het moeilijk is maar Christina wil dat je gelukkig wordt.” Ik rol met mijn ogen en ik ben het zat dat Scott altijd zo doet. “Ik mag haar toch wel missen zeker?” schreeuw ik misschien iets te luid.

“Stiles! Het is twee jaar geleden!” schreeuwt Scott terug terwijl Isaac de kamer komt binnengelopen. “En wat doet hij hier?!” vraag ik en Isaac haalt zijn wenkbrauwen op. “Ook blij om jou te zien.” zegt Isaac. Ik laat een geïrriteerde kreun horen en Scott en Isaac zuchten. “Derek komt straks ook.” Isaac kijkt me met een grijns aan en ik kijk naar hem met een vragende blik. “Ja, we gaan straks eens wat mannendingen doen.” voegt Scott eraan toe. “Vraag anders eens aan Peter of hij ook wil komen? Word het lekker gezellig?” zeg ik sarcastisch. En op dat moment komt Derek binnen. Wanneer hij me ziet valt zijn mond open. Waarschijnlijk omdat ik wallen onder mijn ogen heb, van het niet kunnen slapen. “Nee, dit gaat niet.” zegt Derek opeens. “Wat gaat er niet?” Isaac en Scott kijken hem vragend aan. “Je denkt toch niet dat ik Stiles naar een discotheek ga meenemen als hij er zo bijloopt? Hij is er nog steeds kapot van.”

“Maar hij doet amper nog iets!” schreeuwt Scott naar Derek.

“Laat hem.” zegt Derek kort maar krachtig. “Dankje Derek.” zeg ik zachtjes. “Tenminste iemand die me begrijpt.” Ik neem de brief voor Christina in mijn handen en vouw hem twee keer dicht. Daarna neem ik mijn jas en doe hem aan. “En wat ga jij doen?” vraagt Isaac. “Ik ga naar het bos.” Scott en Isaac willen me tegenhouden maar Derek duwt hen opzij. “Laat hem gaan oké? Als hij naar het bos wil, dan gaat hij naar het bos.”

“Tenminste iemand die me begrijpt.” zeg ik terwijl ik Derek een bedankend knikje geef. Ik zet het briefje voor Christina in mijn jaszak en ik stap mijn kamer uit, op weg naar het bos.

Ik parkeer mijn jeep en stap uit. Ik blaas adem uit wanneer ik voel dat het best frisjes is. Vervolgens wrijf ik tegen mijn schouder om me een beetje op te warmen. Wanneer ik het bos inwandel, valt het me op dat het nogal donker is. Misschien is het toch niet zo slim om het bos in te gaan. Maar voor ik het weet ben ik al enkele minuten in het bos aan het wandelen. Vogels laten de bladeren van de bomen wapperen en dat bezorgd me rillingen.

Ik ga tegen een boom aanleunen en laat me naar beneden zakken. Daarna haal ik de brief voor Christina uit mijn jaszak en begin hem voor te lezen.

Liefste Christina,

Ik weet dat je dit niet kan lezen,

of misschien toch wel?

Ik stop even met lezen omdat ik een brok in mijn keel krijg. Zoveel verdriet krijg ik hiervan. Zal ze dit horen of niet? Ik weet het niet.

Ik weet het allemaal niet meer.

Ik word depressief,

allemaal omdat jij er niet meer bent.

Opnieuw stop ik met lezen en ik besluit om niet meer verder te gaan omdat ik het niet meer aankan. Terwijl ik nog steeds tegen de boom aanzit, schuif ik mijn benen dichter naar mij toe en ik leg mijn hoofd op mijn knieën. En voor ik het weet ben ik aan het huilen. De ene traan na de andere stroomt over mijn wang en ik kijk op wanneer ik een geschreeuw hoor. “Stiles! Stiles je bent er!” hoor ik iemand schreeuwen. De stem komt me bekend in de oren. De stem klinkt als die van Christina. Maar dat kan niet, want ze is er niet meer. “Stiles ik ben het! Christina!” schreeuwt ze opnieuw. Het geschreeuw blijft doorgaan en ik leg mijn handen op mijn oren. “Stiles, dit is niet echt.” mompel ik tegen mezelf. “Word wakker Stiles! Word wakker!” schreeuw ik terwijl de tranen nog steeds over mijn wangen vloeien. Maar ik besef nu iets; je kan niet lezen in je slaap. En ik heb die brief voor Christina voorgelezen. “Christina?!” schreeuw ik. “Stiles , ik ben hier!” schreeuwt ze. Ik draai me om en zie een gedaante op me komen aangerend.

Ik staar even verward voor me uit maar voor ik het weet slaat de gedaante haar armen om mij heen. Dit is echt. Christina leeft nog. Vol ongeloof sla ik mijn armen ook om haar heen. Voor ik het weet begin ik weer te huilen. “Stiles, het is oké. Ik ben terug bij je.” snikt ze. Ik kan het amper geloven, Christina is terug. “Wat is er Stiles? Huil je nu echt?” vraagt ze met de zachte stem die ik gewoon ben van haar. “Ja.” zeg ik terwijl ik me terug trek uit de omhelzing. Ze kijkt me vragend aan en ik wrijf met mijn hand de tranen uit mijn ogen. Wanneer mijn beeld niet meer zo wazig is vanwege de tranen verlaat een gespannen zucht mijn mond.

“Oh My God, je bent naakt.” zeg ik terwijl ik mijn handen voor mijn ogen sla. Wanneer Christina het ook beseft hoor ik dat ze een zucht vol schaamte laat vallen. “Sorry, ik was het vergeten. Maar het kan me weinig schelen, Stiles. Je bent terug bij me, en laat dat mijn edele delen niet verpesten.” lacht Christina. Ik lach mee en vraag me af of ze geen koud heeft. Wanneer Christina weer begint te giechelen draai ik me om en doe mijn jas uit, hij is lang genoeg om alles te bedekken dus dat komt goed. Ik geef de jas met gesloten ogen aan Christina en ze glimlacht. Deze glimlach heb ik gemist. “Ben je klaar?” vraag ik met nog steeds mijn ogen gesloten. Ze haalt mijn handen van mijn ogen weg en ze kijkt me diep in de ogen.

Opeens begin ik weer te huilen en Christina kijkt me vol medelijden aan. “Wat is er?” vraagt ze. “Ik ben zo blij dat ik je terug heb.” zeg ik terwijl ik de brief voor haar weer bovenhaal. Wanneer ik haar de brief geef begint ze hem heel geconcentreerd te lezen. Als ze klaar is staat ze met waterige ogen voor mij, net zoals ik voor haar sta. Ze begint heel luid te snikken terwijl ze één hand voor haar mond houd. “Stiles, dit is zo mooi. Ik wil je nooit meer kwijt.” zegt ze terwijl ik mijn armen om haar heen sla.