Hypnotized ➳ Teen Wolf [2]

Hoofdstuk 17

Hoofdstuk 17 : Ziekenhuis

Ik en Stiles zitten achteraan in de auto van mijn moeder. Zoals ik al dacht gaat ze ons weer iemand laten vermoorden. Mijn mond verlaat een zucht en ik kijk door het kleine raampje naar de opkomende volle maan. Ik draai me zachtjes om naar Stiles en hij zucht. "We gaan iemand vermoorden hé?" vraag ik zachtjes. Stiles kijkt naar omlaag en dat geeft al meteen antwoord op mijn vraag. "Ja, meid. Maar deze keer is het geen man. Hopelijk lukt het ook bij vrouwen." zegt mijn moeder terwijl ze me aankijkt vanuit haar spiegeltje.

Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk naar Stiles. Hij heeft gigantische wallen onder zijn ogen, net zoals mij. Ik heb echt medelijden met Stiles om hem zo te zien. Hij heeft wel het voordeel dat hij alleen bij deze volle maan onder hypnose gaat zijn. Ik voor altijd... Ik en Stiles vliegen allebei naar voren wanneer de auto ineens heel hard remt.

"Sorry jongens, ik reed bijna het ziekenhuis voorbij." Mijn moeder draait zich naar ons wanneer ze de auto stil zet. "Dus aangezien mijn lieve dochter..." begint ze sarcastisch en ik wil haar nu al slaan. "...niet geluisterd heeft naar mijn waarschuwing om niet met Scott om te gaan." vervolgt ze. Een grote grijns speelt op haar lippen en ze kijkt naar het ziekenhuis. Meteen schiet het in mijn hoofd te binnen wat ze van plan is. Scott zijn moeder werkt bij het ziekenhuis als verpleegster.

Stiles heeft het zo te zien ook door en hij probeert de deur van de auto open te krijgen maar helaas... Hij is op slot. "Oh, het is tijd." zegt mijn moeder wanneer ze kijkt naar de volle maan die zijn hoogtepunt bereikt heeft. Ik sluit mijn ogen want ik weet dat ik er niets kan tegen doen. Ze neemt mij hoofd vast en is klaar om een naam in mijn oor te fluister maar ze trekt zich terug. Ik kijk haar verbaast aan en ze kijkt naar Stiles.

"Weet je, Christina? Ik ga jou sparen voor de volgende volle maan, die er snel aan komt. Als dit de enige keer is dat ik Stiles kan gebruiken dan zal dat zonder jou moeten." Mijn mond valt open wanneer ze dit zegt en ze grijpt meteen naar Stiles zijn hoofd en ze fluistert een naam in. En jammer genoeg is het de naam die ik al verwacht had...

"Melissa McCall."

Stiles zijn ogen worden groot en hij heeft al meteen een kwaadaardige grijns op zijn gezicht spelen. Die hypnose maakt ons gewoon monsters. Mijn moeder zet de vergrendeling van de auto uit en ze laat mij en Stiles uistappen.

"Christina, je bent misschien niet gehypnotiseerd maar als je dit plan verknoeid dan maak ik iedereen van jullie kapot. Begrepen?" zegt ze kwaad. Ik knik zachtjes en mijn moeder lacht naar Stiles. "En als het plan om Melissa te vermoorden mislukt, dan maak ik Stiles ook kapot." zegt ze en ze rijd weg met haar auto. Ik wil Stiles heel graag uit zijn hypnose proberen halen maar als ik dat doe dan maakt mijn moeder hem kapot. We steken samen de straat over en we staan vlak voor de ingang van het ziekenhuis. "Stiles?" fluister ik zachtjes terwijl ik zijn arm vastpak.

"Kan je me horen?" Hij draait zijn hoofd heel traag om en dat bezorgd me rillingen. "Laat me los." zegt hij ruw en hij rukt zijn arm uit mijn hand los. De hypnose heeft hem goed te pakken. Hij zwaait de deur in een harde slag open en we stappen het ziekenhuis binnen. Aan de inkom staat er een man ons vol verbazing aan te kijken. Waarschijnlijk omdat we er zo 'goed' uitzien. "Hallo daar,..." begint Stiles rustig en de man laat zijn ogen op mij rustten.

Hij geeft me een verbaasde blik en ik haal mijn schouders op. "Kan je even Melissa McCall voor me halen?" De man kijkt ons allebei raar aan en schudt zijn hoofd. "Als je geen afspraak hebt dan-" De man wordt onderbroken door Stiles die een geweer uit zijn zakken haalt. "Woah, waar heb je die vandaan?!" schreeuw ik. Stiles haalt het geweer naar omhoog en richt op het hoofd van de man. "Stiles, doe dit niet, alsjeblieft." fluister ik. Hij haalt de trekker op en de kogel boort zich door het hoofd van de man waardoor hij op de grond valt.

"Okay, ik zal ze zelf wel zoeken." mompelt Stiles en hij wandelt rustig de gang door. Ik loop achter hem aan en neem Stiles bij zijn arm. "Weet je wel wat je zojuist gedaan hebt?!" schreeuw ik. Stiles negeert me en stapt verder de gang door. "Stiles!"

"Het boeit me niet!" schreeuw hij heel kwaad terug waardoor ik meteen een stuk rustiger ben. Hij rent de gangen door en wanneer ik voetstappen achter me hoor draai ik me om. Melissa stapt achter ons en ik gebaar dat ze weg moet gaan. "Christina? Wat is er?" vraagt ze maar dat had ze beter niet gedaan. Stiles stopt met stappen en hij draait zich heel traag om.

We zijn de enige mensen in de gang omdat het zo laat is en er weinig mensen zijn vandaag die tot middernacht door moeten werken. "Melissa." fluister Stiles zachtjes terwijl hij op haar afstapt. Hij duwt me op de grond en rent vervolgens met volle snelheid op haar af. Ik ren zo snel mogelijk het ziekenhuis uit om te kijken of er iemand is die me kan helpen.

Ik zie in de verte Scott en Chris, de vader van Allison, komen aangelopen. Ik zwaai met mijn handen en wanneer ze me opmerken beginnen ze sneller te rennen. "Hoe wist je dat we hier waren?" vraag ik wanneer ze vlak voor me staan. "Derek had een vermoeden." Ik knik en zeg dat ze meteen binnen moeten komen omdat hij achter Melissa aanzit.

Scott belt de vader van Stiles om alles te laten weten en hij zegt dat hij er meteen aankomt. Wanneer we het ziekenhuis inlopen zien we dat Melissa en Stiles verdwenen zijn. "Dit meen je niet." mompel ik. We rennen met z'n allen naar de volgende verdieping en daar zie ik Stiles staan met zijn arm rond de nek van Melissa geslagen. "Stiles." fluistert Scott. "Schiet me neer, alsjeblieft." fluistert Stiles zachtjes wanneer er een traan over zijn wang rolt.

"I-ik heb er de controle niet over, ik wil ze niet doodschieten." Een luide snik verlaat zijn mond. "Alsjeblieft, schiet me neer. Er gaan anders nog meer doden vallen." fluistert hij zwakjes. Chris haalt zijn geweer uit zijn broekzak en hij richt op Stiles. "Niet doen!" schreeuwt Scott en net op dat moment komt Sheriff Stilinski binnengelopen. "Haal dat geweer uit de weg van mijn zoon!" schreeuwt hij wanneer hij ook een geweer uit zijn jas haalt.

"Wat zijn we weer dikke vriendjes vandaag." mompel ik en iedereen kijkt me met een droge blik aan. "Niet het moment voor sarcasme? Okay..." zeg ik en ik kijk naar de huidige situatie waar we ons in bevinden. Stiles duwt een geweer tegen de nek van Melissa, Chris in de richting van Stiles en Sheriff Stilinski op Chris. "Schiet me neer!" schreeuw Stiles heel luid en ik loop naar hem toe. Hij laat Melissa los en loopt op mij af. Daarna duwt hij me op de grond en slaat zijn arm om mijn nek.

"Vermoord iedereen die je in de weg loopt, zei je moeder tegen me." fluister Stiles. Ik zie Melissa naar Scott lopen en ze omhelzen elkaar. "Stiles, dit ben jij niet." fluister ik zachtjes en hij drukt zijn geweer tegen mijn hoofd. "Jongens, de maan is weer aan het zakken!" schreeuwt Scott en Stiles kijkt door het raam. Stiles laat me los en hij valt neer op de grond. Ik leg hem op mijn schoot en ik weet meteen dat hij het gaat overleven.

Hij is vast flauwgevallen, iets waar ik alles vanaf weet. "Ik breng hem wel naar een kamer." zegt Melissa en ze neemt Stiles voorzichtig mee. Ik geef Scott nog een blik vooraleer ik een stem in mijn hoofd hoor. De stem van mijn moeder.

"Dat had je beter niet gedaan, lieve schat."

A/N 

Omg het is echt zo lang geleden dat ik geupdate heb, haha sorry! Maar ik heb examens nu en ze zijn bijna voorbij dus vanaf de zomervakantie ga ik weer volop updaten! En mensen die Directioners zijn; ik ben een Niall Horan Fanfiction begonnen en jullie mogen altijd een kijkje nemen! Love youuu <333. 

OMG EN WIE IS ER ALLEMAAL NAAR ONE DIRECTION GEWEEST OP 13 JUNI IN BELGIE? OMFG IK HAD ECHT KEELPIJN VAN AL DAT SCHREEUWEN ASDFFGHGJD.