After Heartbreaks!

Chapter 25;

Harumi's P.O.V

Hiroshi

We dedided to rome around Palawan, gusto namin maka pag-usap si Morgan and Maddie, ganun kay Luke and Luna at kila Blair and Axle that's why we decided to do it by partners, na una nang umalis sina Blair at Axle, sumunod sila Maddie at sina Luna.

Hindi pa kami na kapag de-decide ni Lewis kung anong plano naming pero nag umpisa na din kaming mag ready ng gamit na dadalhin naming, I am wearing a high-waisted short I paired it with my nike slides and a plain white ribbed cropped tank top, a small back pack and a bit of a blush in my face. Nag dala din ako ng extra top nan aka lagay sa bag go may dala naman si Lewis na payong sa kamay niya, nasa bag ko yung wallet niya. Paharap niyang binuhat yung bag ko para daw hindi kami manakawan.

We don't have a certain plan but we both aggreed the manonood kami ng sunset kaya gusto naming mag madali.

Paalis pa lang kami ng makita namin si Clark, he's with Shannon. Lumapit si Clark sakin, tinignan muna niya si Lewis bago tuminggin ulit sakin. "Let's talk." He said.

Umiling ako, "No."

"Why?"

"Wala naman tayong dapat pag usapan," diretso kong sinabi.

"Harumi... please kahit saglit lang." Si Shannon, pumikit ako at sinubukan huminga ng malalim, I don't understand, bakit kaylangan pang makielam Shannon? Ano kase alam niyang hindi ako makakatanggi sakanya? I don't want to talk to Clark because I know he's not healthy for me!

"No." Umiling ako, binaba ni Lewis ang bag ko staka niya kinuha ang wallet niya inabot niya ang bag ko kay Clark, what the heck? Lewis?!

"No." I repeated. Ngumiti si Lewis sakin bago siya nag salita, "Please? I think you both need this." Tumalikod siya at nag lakad palapit kay Shannon, sabay silang nag lakad palayo samin ni Clark. Nilapitan ko si Clark, mabilis kong hinablot ang bag ko sakanya. I rolled my eyes at him before I start to walk away, sinubukan kong habulin sila Lewis at Shannon.

Hinawakan ako ni Clark sa braso para pigilan, I signed. I need to control my temper, nakita ko na parang ganun din siya sakin. "Let me go, wala tayong dapat pag -sapan." I calmly said.

"Kahit saglit lang." He said, hinawi niya ang buhok niya katulad ng lagi niyang ginagawa, unlike his usual look, his not wearing a pullover now, his wearing beach shorts, paired with his black slides and sleeveless beige shirt. Napansin ko din na mas nag mature ang hubog ng katawan niya lalo na ang muka niya.

Katulad ng dati seryoso pa din ang aura niya pero sakto lang yun kaya hindi naman siya ganun nakakatakot na para bang laging mag su-sungit.

Marahan kaming nag lakad sa dalampasigan wala akong balak mag umpisa ng topic kaya nanatili akong tahimik hanggang tahimik lang din si Clark, "I'm glad your finally back." He said.

"Thanks." Yun lang ang sinabi ko, hindi ako naniniwala. I don't feel welcome everytime he interacts with me, pakiramdam ko ginagawa niya yun para umalis na ulit ako, that's why I told him na hindi ako papaya, that's why I told him na sasabayan ko pa siya sa mga ginagawa niya.

"I'm serious, I'm really happy your back." Huminto siya sa harap ko na para bang hindi siya natutuwa nay un lang ang sinabi ko.

"Okay." Tumango ako, nilingon ko ang dagat.

"I'm serious, please take me seriously." Umiling ako dahil sa sinabi niya, "Oh, no. You got me wrong, I am taking you seriously Clark." I said.