After Heartbreaks!

Chapter 11;

Harumi's P.O.V

A very unusual morning happen, imbis na magising ako dahil sa kiliti mula sa tengga ko, I woke up because of hunger. Kumakalam ang sikmura ko, this is the first I have experience this ever since I'm always with Clark. Agad ako bumangon at dumiretso sa bathroom para mag hilamos, I look around at walang bakas ni Clark sa paligid. Sobrang tahimik din, anong meron?

"Clark?"

"Where are you? Bakit hindi moko ginising?"

Lumabas ako mula sa bathroom at inilibot ang paningin, naka sarado padin ang curtains ng room ko, nilapitan ko iyon para hawiin, this is weird. Si Clark ang gumagawa neto para sakin, where is he by the way? Napa aga ba ang gising ko?

I froze after opening my room curtains, kakaibang takot ang bumalot sakin, what ever is happening alam kong hindi maganda yun. I stare at the view outside, am I overthinking? Of course, not Harumi, are you dumb? You're not dumb!

Something is really wrong, pero ano yun? Mas lalo lumakas ang pag tatambol ng puso, ang sakit nun sa pakiramdam, hindi ko alam kung kaylan ko huling na naramdaman yung ganitong takot. And I swear it feel so bad.

Tanghaling tapat na, what happened? Kahit hindi ko tignan ang orasan ko I'm sure tanghali na, anong nangyari? Maybe may emergency siya? Kaya di niya ako ginising? I tried my best to make myself calm down, but I just couldn't.

There must really something wrong, hindi ko lang alam kung ano yun. Hindi gagawin ni Clark to eh, he will never leave without saying anything.

I spend a few more hours thinking what happen, ni hindi kona nga na isip kumain. Staka lang ako bumaba ng dumilim na ang langit, I don't know how I did that. Basta ang alam ko lang kinaya ko na tumingin lang sa window ng kwarto at mag isip.

Mas lalo akong kinabahan ng ma-realize na gabi na pero wala padin siya, hindi padin niya ako pinupuntahan. Or baka naman hindi pa siya nakakauwi? Dumiretso ako sa kitchen, dapat nga sa room nila Mommy at Daddy or dikaya sa study kaso walang sign na nakauwi na sila.

Pag dating ko palang ng kitchen dun ko lang nakita ang note ni Mommy sakin, umalis sila ni Daddy because of emergency daw kaninang madaling araw. They went to Japan, hindi na nila ako ginising kase alam naman daw nila na magiging maayos ako especially I'm with Clark.

Staka ayaw na nila akong umiyak, pinunasan ko ang luha ko. I'm frustrated, umalis sila Mommy at Daddy. Ewan ko basta alam kong aalis sila at ilang araw hindi makakauwi umiiyak ako, normal na sakin yun. Alam ni Clark, Mommy at Daddy, Clarence at pati nila Tito Cody at Tita Clarisse na ganun ako.

But today it was different, I'm not just crying because I am sad about my parents leaving the country. But because I'm worried about Clark. After kong basahin ang note ni Mommy dun palang ako nakaramdam ng gutom, may ilalala paba ang araw na'to?