Bir şarkıyla başladı bizim hikayemiz.
Ben kelimelerimi kullandım, o ise sesini.
Ben kelimelerle oynarken o seslerle dans etti.
Sonra.. benim kelimelerim onun sesine karıştı.
Biz bir şarkı olduk.
Sözleri de melodisi de bizdik.
Dinlemek ise size k...
Bölüm Şarkısı: Emre Aydın & Çağan Şengül: Beni Anla'
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ve bazen hayattır sevmek, birini çok uzaktayken bile yüreğinde taşıyabilmek."
Özdemir Asaf
*** Kayradan;
İnsanların, vazgeçemediği şeyler olurdu. Yüreğini delip geçen acıları olurdu. Her an kanayan, yaraları olurdu.
Benim hiç kapanmayan yaramadı Annem.
Annem benim, her şeydi.
Küçükken dizim kanadığında koşamadığım kadındı annem. Ağladığım zaman 'anne' diyerek ağlasam da gelmeyeceğini bilirdim.
Annem gelmeyi bilmezdi benim.
Oturursam yanına, koyarsam başımı okşardı. Ama niye okşadığını bilmezdi.
Annem öyle bir kadındı ki sürekli gülümserdi, ama neye gülümsediğini bilmezdi. İçinde acısı vardı, anlatamadığı. Bazen hırçınlaşırdı, zarar verirdi ama neye hırçınlaştığını bilmezdim. Annem tüm dünyanın yükünü sığdırmıştı benliğine.
Şimdi o yükleri bana yüklemişti. Hiç şikayetçi değildim. Annem nefes alsın ben onun tüm yüklerini almaya hazırdım.
Birde benim yükümü benden almak isteyen birine denk gelmiştim.
Kapı açıldı, babam yüzüme dahi bakmadan çıktı. Abimde arkasından çıktı. Kiraz gitti, yapayalnız kaldım.
Annemin odasına girdim. Uyuyordu. Yanında bulunan koltuğa oturup avuç içine koydum yüzümü.
Neden bu kadar düşünüyordum? Neden çıkmıyordu aklımdan? Çok ağlamış mıydı? Giderken de çok ağlıyordu. Ağlarsa hasta olur muydu? Annesi? Annesi kızar mıydı? Kızını ağlatan birine nasıl kızmazdı ki?
Derin nefes aldım. "Efecan, böyle olması gerekiyordu."
Efecanın sert soluğunu duydum.
"Geri zekalı! Eşek herif! Ne demek böyle olması gerekiyordu! Kızın bir dakika kurumadı göz yaşları! Bir kere sesini çıkarmadan ağladı! Nasıl tuttuysa kendini! Lan yazık lan! Sana da yazık! Ona da yazık!"
Efecan, haklıydı. Hiçbir şey söylemedim.
Hastanenin arka bahçesinde oturup, kafamı duvara dayamıştım. Dizimin birini kırıp, diğerini öne doğru uzatmıştım. Yutkundum.
