Bir şarkıyla başladı bizim hikayemiz.
Ben kelimelerimi kullandım, o ise sesini.
Ben kelimelerle oynarken o seslerle dans etti.
Sonra.. benim kelimelerim onun sesine karıştı.
Biz bir şarkı olduk.
Sözleri de melodisi de bizdik.
Dinlemek ise size k...
'Bölüm Şarkısı: Hande Yener& Serdar Ortaç, İki Deli'
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Kimi ruhlar evvelden aşinadır birbirine." Kaan Murat Yanık
***
"Hala nasıl yaptığıma inanamıyorum! Ama benim pamuk gibi saçlarımı karıştırmadan önce düşünecekti. İnanabiliyor musun? Resmen deliye döndüm 1 saat içerisinde!"
Kaçıncı söylenişiydi bilmiyordum Feryal in. Ama geldiğimiz andan beri hiç susmamıştı.
"Ama ayıp oldu biraz sanki? Üstelik o fondoten için babaannene günlerce yalvarmıştın alması için!"
Feryal Omuzlarını düşürdü. Ağlamaklı bir şekilde yastığı yüzüne bastırıp çığlık attı. "YA! Neden hatırlattın ki Kiraz! O fondoten benim geçmişimi bile kapatıyordu!"
Güldüğümde elindeki yastığı kafama fırlattı.
"Gülme Kiraz! Sinirlerim pinpon topu gibi sürekli sekip duruyor. Bak sadece 2 saat geçirdik onunla topu topuna! Sadece 2 saat! Ama o benim ömrümden 2 sene yedi resmen!"
Böyle olmayacaktı. "Hadi yarın son iş günü. Zaten senin ayağın bu halde izin alırız. İstersen birlikte İstanbul turu yaparız ne dersin?"
Feryal'in yumşayan bakışıyla doğru yolda olduğumu anlamıştım.
"Çok iyi olur! Kiraz.. Şey.. Kayraya gördüğünde ne hissettin?"
" Çok tuhaftı. Sanki yıllardır bu ani bekliyormuş yüreğimdeki kuş. Onu görmesiyle çırpınmaya başladı. Kalbim ah.. Onu gerçekten anlamıyordum. Bu kadar hızlı atması normal değilmiş gibi geliyor Feryal. Hastalıklıymışım gibi. Yanımdaydı, aynı arabada nefes aldık. Düşünebiliyor musun? Öyle güzel anlar yaşadım ki saatlerce anlatmak isterim. Ama lügatım yetmez işte onu anlatmaya."
Derin nefes aldığımda Feryal dolu gözlerle bana bakıyordu. Gülümsedim.
"Nasıl tutuyorsun içindekileri Kiraz? Nasıl haykırmadan durabiliyorsun? Ağır gelmiyor mu?"
Kafamı iki yana hızlıca salladım.
"Onu bir yük olarak asla görmedim. O benim yüreğime bırakılmış kuştu. Cahit Zarifoğlu diyor ki tam bu anda;
'Sevmek, söylemek değildir unutma, sessizce alıp yüreğe koymaktır. '
Ben onu sessizce sevdim. Usulca aldım yüreğime. Ne haykırmak istedim ne de susmak. Dilimin dönmediği anlarda yazdım onu ben ilmek ilmek kalbime. Olurda bir gün kelimelerim yetmezse ona, kalbim fısıldasın isterim. Duysun diye değil hissetsin diye. "
Feryal hızla gelip kollarını boynuma doladı.
" Umarım, umarım bir gün sevildiğinden çok daha güzel sevilirsin Kiraz. "
