Melodi

10.Bölüm..

Bölüm Şarkısı Toygar Işıklı 'Ben Kötü Biri Değilim'

"Seni en çok acındığın yerlerinden seveceğim"

***

Anlaşılmak mı anlamak mı? Bu hayatta en çok hangisine sahip olmak isterdiniz?

Ben anlamayı tercih ederdim hep. Çünkü anlatmayı beceremezdim. Nasıl anlatırdı ki insan içinde geçenleri bilmezdim. 
Belki de hayatımda çok insan olmadığı için birilerinin beni anlamasına ihtiyaç duymamıştım.
Annem anlardı beni. Anlamak içinse gözlerime bakması yeterliydi. Ya da hal ve hareketlerimden anlaşılırdım. Basit yapılıydım. Beni anlamak için derinlere inmenize hiç gerek yoktu. Görmek isterseniz ben zaten burnunuzun ucundaydım.

İşte kilit nokta da burasıydı. İnsan görmek isteyince anlardı gerçeği. Siz göstermek için çabalasanız dahi anlamıyorlarsa sizi görmek istemediklerindendi.

Dedim ya anlamayı tercih ediyorum diye.

Ben Kayrayı anlamak istiyordum. En çok onu anlamak istiyordum. Kapalı bir kutu değildi Kayra.  Siz hiç kapalı bir kutudan çığlıklar duydunuz mu? O anlaşılmayı hissederek bekleyenlerdendi.

Kendini hiç kapatmamıştı sanki. Diğer insanlardan uzaklaşıp bırakmamış yalnızlığa. Tam tersi insanlar kendini görebilsin diye bir sürü kalabalığın içine karışmış şarkı söylüyordu. Bazı zamanlar şarkıları usul usul söylerdi, yorulmuş gibi. Anlamalarını sessizce bekliyor gibi. Bazı şarkıları öyle hoyratça söylüyordu ki; artık birileri beni duysun der gibi..

Acısının dili farklıydı Kayramın.

Mecazen söylemiyordum.

Acısının zehri, diline dolanmıştı.

Kayra acısını şarkılarla anlatan bir adamdı. Onu dinlediğiniz öylesine dinleyemiyordunuz. Acısını hissediyordunuz. 

Hissetmeliydiniz.

Çünkü acısı haykırıyordu ben buradayım diye.
Nasıl hissetmediniz ki, o öyle acıyla çığlık atarken?

O günden sonra  Kayra mesajlarıma hem geç cevap yazıyor, hem de kısa cevaplarla geçiştiriyor gibiydi. Yoğundu. İşleri vardı kendisi söylemişti bunları ama başka şeyler vardı sanki. Anlatamadığı.

İşte en sinir olduğum şeydi bu!

Yemin ediyorum çırpınıyordum anlamak için. Ama yanında değildim. Ne halde olduğunu iki kelimeden çıkaramıyordum.

Ama kötüydü. Bunu hissediyordum.

Kayra'm nedir seni bu kadar acıtan şey? 

Gözlerimdeki ıslaklık yerini hala korurken, soğuk hava yüzüme vuruyordu.

"Ben kötü biri değilim
Sadece sessizliği bilirim
İnan çok kelime bulurum içimde bana ait, iyiye dair"

Nasılda söylüyordu usulca. Kimler, neler yapmıştı ona? Sanki... sanki çok üzmüşlerdi onu.
Üzgün müydü gerçekten?

Canı mı yanıyordu?

Kimler yaralıyordu sevmeye kıyamadığım kalbini?

O söylüyor, ben ağlıyordum. Onun acısına da ağlıyordum.

Dün gece söylediği şarkıyı biri instagramdan çekmişti. Öylelikle dinliyordum. Ama mahvoluyordum.

Göz yaşlarım, hiç durmadan yenileniyordu. Ama ben böyle ağlayarak, hiçbir şey yapmadan nasıl yanında olabilirdim ki?
En son sabah mesaj atmıştım ama görmemişti.