Bir şarkıyla başladı bizim hikayemiz.
Ben kelimelerimi kullandım, o ise sesini.
Ben kelimelerle oynarken o seslerle dans etti.
Sonra.. benim kelimelerim onun sesine karıştı.
Biz bir şarkı olduk.
Sözleri de melodisi de bizdik.
Dinlemek ise size k...
Bölüm Şarkısı: Grup Yorum 'Bu kente yalnızlık çöktüğü zaman'
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Anlat bana merhem olmazsam kanamayı öğretirim. "
***
Cevabını bildiğini soruları neden sorardı insan?
Emin olmak için mi?
Bildiğiniz şeyde eminsinizdir.
Umudunuz vardır, ihtimalini düşünürsünüz. Bir ihtimal yanıltsın istersiniz. Bildiğiniz şeyi bilmek istemezsiniz.
Ben öyleydim. Kayraya sorduğum sorunun cevabını biliyordum. Lakin, içimdeki umut kırıntıları ihtimal vermek istiyordu. Belki diyordu.. Belki bir ihtimal oluru olur.
İnanmak istemediğim gerçekçi bilmek canımı yakıyordu.
Gözlerindeki ormanda kayboldum. Aramıza giren yabancı sesle bakışlarını benden çekti.
Telefonu çalıyordu. Beklediği biri aramış gibi hemen açtı. Benden bir iki adım uzaklaştı sadece.
Onu duyabiliyordum.
Yüzünden ayırmıyorum bakışlarımı.
Kaşları çatılı, çok sevdiğim orman yeşili gözlerine karlar yağdı. Durdu öyle hareket etmeden. Aldığı nefesi vermedi. Yutkunurken zorlandı.
Dudaklarını araladı.
"Geliyorum."
Tek kelime çıktı ağzından. Sonra bana baktı, karlar yağan ormanlarıyla.
Gözleri kızardı. Ağlamak istedi sanki o an. Hıçkıra hıçkıra ağlamak istedi. Anladım. Gözlerinden anladım.
Geliyorum, dedi ama sanki ne yapacağını bilmiyormuş gibi elini saçlarını götürdü. Kafasını gökyüzüne kaldırıp yutkundu.
Sonra bana baktı.
"Gitmem lazım." Soluklandı.
"Evet gitmem lazım. Acele etmem lazım. Hızlı olmam lazım Kiraz." Sonra koştu. Bende onunla birlikte koştum Hiç kimseye bakmadan araba koştu. Durup açıklama yapacak vakti yoktu. Bunu bildiğimden bende onunla koştum. Diğerleri ne olduğunu anlamamıştı. Arkamdan bağırdım.
" Haber vereceğim size! "
Kayra çoktan arabaya binmişti. Arabayı olduğu yerden çıkartırken aniden arabanın önüne atıldım. Araba dizime hafif çarpsa da durmuştu. Gözlerindeki saf öfkeyi hissettim. Kızmıştı.
Bedenim buz gibi oldu bana öyle bakınca.
Ama aldırmadı, hızla yan koltuğun kapısını açıp bindim. Dizimin acısını umursamadım.
"Acele etmelisin."
Kayra kafasını iki yana sallayıp hızla kullanmaya başladı arabayı.
Hızlıydı. Ama yol boştu. Gerilsem de sesimi çıkarmadım.
