Bir şarkıyla başladı bizim hikayemiz.
Ben kelimelerimi kullandım, o ise sesini.
Ben kelimelerle oynarken o seslerle dans etti.
Sonra.. benim kelimelerim onun sesine karıştı.
Biz bir şarkı olduk.
Sözleri de melodisi de bizdik.
Dinlemek ise size k...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Sen; Aklım ve kalbim arasında kalan en güzel çaresizliğimsin..." Cemal Süreya
***
Bazı anlar vardı diye başlayan bir cümlede bulmuştum yine kendimi. Bazı anlar vardı, diliniz dolanır kalbiniz düğüm olurdu. Saklandığınız yer apaçıktır ama sizi bulamazlar. Kalbiniz açıktır, gözünüz açıktır ama kimse sizi göremez. Sonra çıkıp derler ki size; 'neden?' koskoca an'ı küçücük bir nedene sığdırırlar. Açıklaması vardır ama bilirsiniz ki sizi daha önce görmemiş birine nasıl kendinizi anlatabilirsiniz?
Bazı anlar vardı ve ben tam şuanda o bazı anlardaydım.
Efecan ne diyeceğini bilemez bir şekilde ayağa kalktı.
"Peki neden söylemedin? Ecrin adım dedin. Neden yalan söylediniz? Neyin peşindesin Ecrin, dur ya da Kiraz mı demeliydim?" Efecanın sert sesi kulaklarıma dolarken olduğum yerde küçüldükçe küçüldüm.
Bazı anlar, sizi un ufak ederdi.
Feryal ayağa kalkıp Efecanın kolundan tuttu.
"Üslubunu ayarla yoksa ben ayarlamak zorunda kalmayayım mavi kafa! Ecrin yalan söylemedi. Zaten diğer adı da Ecrin. Ama biz Kiraz ismini kullanıyoruz. Belli sebepleri var otur adamakıllı dinle."
Bazı anlar, sizi sımsıcak sarardı.
Efecan, Feryalin gözlerinin içine bakarken kafasını salladı.
"Kusura bakma Kiraz ya da Ecrin her neyse. Ama lütfen düzgünce açıklama yap bana. Kayra benim kardeşim. Uzun süre ona yazdığından haberim var. Sonra bir ara konuşmaya başladınız.. Sonra birden yok oldun."
Bazı anlar, sizi hiçe sayardı.
Sanki boğazınızda bir el usul usul sarardı. Öldürmek istemez gibi görünürdü. Sanki.. Sanki size kıyamıyormuş gibi.
Fakat o el sizin boğazınızdaysa çoktan nefesiniz kesilmiştir.
Derin nefes alırken sesimin pürüzlü çıkmasını umursamadım.
"Kayra... Kalbimin ritmi. Efecan? Sen hiç sessizlik içinde çığlık duydun mu?"
Efecan garip bir ifadeyle baka baktı. Kollarımı birbirine sardım.
"Ben duydum. Sağır edici bir sessizlikte buldum onu. Sonra bir çığlık sesinde tanıdım. 3 yıl önce. Bunun nerde, nasıl olduğunu söyleyemem. İlk ona anlatmak isterim. Sonra araştırdım. Öyle zor olmadı bulmak. Ama onu anlamak kolay olmadı. Öyle ki uzaktan birini anlamak istemek, çok daha zordu. "
