Bir şarkıyla başladı bizim hikayemiz.
Ben kelimelerimi kullandım, o ise sesini.
Ben kelimelerle oynarken o seslerle dans etti.
Sonra.. benim kelimelerim onun sesine karıştı.
Biz bir şarkı olduk.
Sözleri de melodisi de bizdik.
Dinlemek ise size k...
Bölüm Şarkısı: 'Halil Sezai, Kafası Kendinden Bile Güzel'
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sana gökyüzü ısmarladım, gülüşlerinde güneş batsın diye. - NAZİM HİKMET RAN
***
Yaşadığım bazı anlar vardı. Daha önce hayalini kurduğum anlar. Sanki öyle uzak bir hayaldi ki kendi içimde onu ulaşılmaz bir konuma getirmiştim. Ama ansızın yaşayıveriyordum.
Hayalken bile uzak olan anları yaşamak boğazımın düğümlenmesine neden oluyordu.
Kayra'yı ilk gördüğümde defalarca son görüşüm olduğunu düşünürdüm. Son kez dinlediğimi sanmıştım.
Öyle ki daha birkaç saat önce onu ikinci defa canlı dinlemiştim. Hayali bile fazlaydı bana 3 yıl önce. Daha fazlasını hayal bile edememişken hayatın bana verdiği birkaç fırsat mı yoksa tesadüf mü bilmiyordum ama şuan aynı arabadaydık.
Aynı gökyüzüne bakıyoruz diye sevinen kalbim, şuan aramızda santimler olduğunda durabiliyordu.
Şaşkınlığım Efecanın, Kayraya sorduğu soruyla bölünmüş olmuştu.
"Dostum mekanda tartışma çıkmış o sırada arkamdaki cadı ayağını burktu sanırım, bizim hastaneye götürüyorum. Seni eve mi bırakayım? "
Titriyordum. Gerçekten Titriyordum. Aynı arabada oksijenlerimizi beraber alıyorduk inanabiliyor musunuz?
Lütfen kalbimi sormayın, ona uzun süredir anlam yüklemeyi bıraktım.
Feryal nasıl olduğumu hissetmiş gibi elimi sıkarak destek veriyordu. O da şaşkındı.
"Bende geliyorum hastaneye eve uğramayacağım."
Sesi kısıktı. Sesi içimdeki depremlere nedendi.
Efecan dikiz aynasından bize baktı.
"Adlarınızı öğrenmem de bir sakınca var mı kızlar? Ben Efecan."
Feryal, gözlerini devirmişti.
"Ben Feryal." Kısa ve netti cevabı. Eğer sesimi bulsaydım bende konuşacaktım. "Senin adın ne kıvırcık?"
Gözlerim irice açılırken kekelememek için susmuştum. Ama adımı söylemek kendimi deşifre etmekti.
Hemen telefonumu çıkartıp hızlıca yazdığım yazıyı Feryalin gözünün önüne tuttum.
'Feryal sakın adımı söyleme! Konuşamıyorum, konuşursam ağlayacakmışım gibi çıkacak. Lütfen yardım et.'
Feryal 'o iş bende' der gibi kafasını sallayıp önüne döndü.
"Ecrin arkadaşım."
Yalan söylememişti. Çünkü zaten bir diğer adım Ecrindi. Çok kullanmıyordum. Özeldi benim için.
