Tame Her Heart [UNEDITED]

Kabanata 7

Kabanata 7

"May sekreto ka bang tinatago?" The authorative voice of my bestfriend suddenly envaded my ear drums.

Tumayo ang mga balahibo ko sa batok nang maramdaman ang mainit niyang hininga sa tainga ko. I gulp at the sensation but I tried my best so he could not see that I'm affected.

Ikinunot ko ang aking noo at pinagtaasan siya ng kilay nang mapatingin ako sa kanya.

"Bakit naman ako magtatago ng sekreto sayo?"

"Because you seem distancing yourself at me this past few days." Itinukod niya ang kanyang siko sa arm rest ng upuan habang ipinahinga niya ang kanyang pisngi sa kanyang palad habang matiim na nakatingin sa akin. "everytime I'm near you, I always see that your avoiding me. Why? Did I do something wrong?"

Mariin akong napalunok sa intensidad ng kanyang tingin kapagkuwan ay umingos at nag-iwas ng tingin.

"Iniiwasan ba kita? Parang hindi naman. At saka, wala kang ginawang masama kaya 'wag kang mag-alala. Sadyang ganito naman talaga ako dati pa diba?"

I shrugged my shoulder while my eyes were in my notes. Trying to absorb our lesson but because he's looking at me, I can't focus. Simula no'ng makumpirma ko sa sarili ko na hindi lang basta-bastang paghanga ang nararamdaman ko sa kanya, palagi na akong umiiwas dahil ayokong malaman niya bigla ang totoo kong nararamdaman.

My heart always summersault everytime he's near. Katulad nalang ngayon, lihim ko na lamang pinapakalma ang puso ko at nagpapasalamat akong hindi niya naririnig kung gaano kalakas ang tibok nito.

Because if he know that I treat him more than friends, probably he will distance himself. Ayoko namang dahil sa nararamdaman ko ay maging dahilan pa para mag-iba ang trato namin sa isa't isa.

If I imagine that he'll distance himself at me made my heart contracted in pain. Kaya ayoko, hangga't maaari ay ayokong sabihin sa kanya ang totoo at baka mag-iba pa ang tingin niya sa akin.

Kahit makasama ko lang siya at lihim na hinahangaan ng sobra ay sapat na sa akin. Kahit hindi niya malaman ang totoong nararamdaman ko sa kanya ay ayos lang as long as I can be with him with nothing awkwardness between us.

"Your eyes speaks different."

I came out from my deep reverie when I felt his hand at my chin and tilted it to face him. Biglang akong napalunok ng mariin nang makita kung gaano kalapit ang kanyang mukha sa akin na halos maduling na ako.

His blue eyes screams with playfulness but the curiosity surpass it. Ang tingin niya ay hindi bumibitaw kahit panay ang iwas ko. But because he's hand is in my chin, he can freely stop me from avoiding his eyes.

"L-Let go of me."

Mahina akong napamura sa aking isipan nang wala man lang kalakas-lakas ang boses ko para pigilan siya. From my peripheral vision, I can see our classmates were looking at us but we don't mind.

"Answer me and look at me. If you can't answer while looking at my eyes, then probably you're lying. If you can answer while looking at my eyes, then I believe you."

Napalunok ako bago ibuka ang bibig para magsalita habang matiim na nakatingin sa kanya. "I-I'm not.. keeping a secret from.. you." My breath almost took away when he still holding my chin.