42.BÖLÜM•BEKLENMEDİK SIRLAR

7.2K 555 612
                                    

Medya: Astrid S-So Good Hurts

Yazım yanlışlarını kontrol etme fırsatım olmadı. Şimdiden kusura bakmayın:(

Yorumlarınızı eksik etmeyin🖤

Keyifli okumalar

***

Melody, ağlamaktan şişen gözlerini yatağın örtüsüne dikmişti.

"Melody, olan oldu. Lütfen artık ağlama. Onun ikiyüzlü bir yalancı olduğunu bilemezdin."dedi Kylie onu ikna etmeye çalışırken.

Melody ise Kylie'ye kırgın ve sinirliydi. İlk defa ona o şekilde davranmıştı. O kadar acımasız olmasına gerek yoktu. Kylie odadan çıkıp gitmişti zaten. Aiden bıkkınca nefesini verdiğinde saatler geçmesine rağmen tek kelime etmeyen Melody'yi nasıl konuşturacağını düşünüyordu.

"Anne, baba?" Rita, kapıyı aralayıp onlara baktığında Aiden yine aynı hislerle doldu. Bu küçük kıza bir sevgi duyuyordu.

"Gel, anne üzgün."dedi küçük kıza elini uzatıp. Minicik eli , Aiden'ın elinin içinde kaybolduğunda Aiden'ın dudakları kıvrıldı. Bu hissi sevmişti. Ufak ufak adımlarla yürüyen kız kendisiyle aynı boyda olan yatağa bakıp ardından kafasını kaldırıp babasına baktı.

"Babacığım, beni kaldırır mısın?" Aiden, yatakla aynı boyda olan kıza bakarken hafifçe güldü. Ardından koltuk altlarından tutarak Rita'yı kaldırdı ve yatağa bıraktı. İstese kolayca zıplayabilirdi ama anlaşılan küçük hanım ilgi istiyordu.

"Anne,"dedi Rita yatakta emekleyerek Melody'nin yanına giderken. Melody saatlerdir gözlerini çekmediği yatak örtüsünden bakışlarını çekip küçük kıza baktı. Rita ellerini onun yanağına koydu ve gözlerini kocaman açtı.

"Neden üzgünsün?"dediğinde Melody gözleri tekrar dolarken Rita'yı kendine çekti ve hızla sarıldı. Neden üzgün olduğunu o da bilmiyordu. Damien hain çıkmıştı ama nedense kalbi acıyordu. Çok acıyordu.

"Bilmem."dedi sadece kuru bir sesle. Bu Rita'yı tatmin etmezken o da üzgünce annesine bakmaya başladı. Rita kararan gökyüzüne baktı ardından aklına gelen fikirle gülümsedi.

"Babamda gelsin. Üçümüz birlikte uyuyalım."

Aiden ve Melody ona şaşkınca bakarken ikisinin gözleri saatler sonra kesişti. Aiden onun kıpkırmızı kesilen gözlerini görünce rahatsız oldu, içgüdüsel olarak kardeşinin yasını tuttuğunun farkındaydı. Ancak Aiden'ın, içinde Damien'ın olduğu hiçbir şeye tahammülü yoktu. O yüzden bir an önce Melody'ye onu unutturmalıydı.

"Biliyor musun Rita?"dedi Aiden gözlerini sevgilisinden çekmezken. "Bu harika bir fikir."

Melody ona kaşlarını çatarak baksa da ona hayır diyememek tekrardan gözlerini dolduruyordu. Bir kaç saat bile yanında olmasına rağmen onu özlemesine sebep oluyordu. Kafayı yiyecekti. Buna engel olması mümkün değildi çünkü aldığı her nefes bile Aiden'a kavuşmak içindi. Bu noktadan sonra onun ateşinde yanıp kül olmamayı diledi Melody.

"Anne, hadi hadi lütfen." Melody çocuğun hevesini kırmamak adına örtünün altına girdiğinde Aiden yatağın diğer tarafını dolanıp örtünün altına girdi. Rita mutlulukla ortalarına geçerken dışarıdan bir aile görüntüsü çiziyorlardı. İkisi de küçük kıza sarıldığında Rita kıkırdadı.

"Daha mutlusun değil mi anneciğim? İki gün önce sarılmanın mutluluk getirdiğini söylemiştin."dedi Rita bilmiş bilmiş konuşurken.

"Öyle mi söyledi?"dedi Aiden muzur bir ifadeyle. "Doğru söylemiş."

MÜZİĞE BULANMIŞ BEDENLER (BİTTİ)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin