"မင္းသူ႔ကိုၾကည့္တာၾကာပီလား...."

"ၾကာပီ...သူစျဖစ္ထဲကဆိုပါေတာ့
JungKookက Operation
ငါးခါလုပ္ထားတာ..."

နည္းမွမနည္းတဲ့အေရအတြက္ပဲ..။
အျမဲျဖဴေရာ္ေနေသာႏူတ္ခမ္းေတြ
ေသြးေရာင္ေပ်ာက္ေနေသာအသားအေရ
ေတြကသက္ေသခံေနသည္။

"အေျခအေနဆိုးတာပဲ..."

"ငါမွတ္မိေသးတယ္
ငါသူ႔ကိုအသက္မရွင္နိုင္ဘူး
ငါကယ္ဖို႔ယုံၾကည္ခ်က္မရွိဘူးလို႔ပဲ
အတြင္တြင္ျငင္းခဲ့တာ....
မင္းသိပါတယ္ ငါကသိပ္မေတာ္ဘူးေလ
မင္းသာဆို ငါ့လိုဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ..."

ေကာင္းေကာင္းအသက္ရွင္နိုင္ေအာင္
ကယ္နိုင္ခဲ့တာမလား..။
ဒါသိပ္ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ကုသမွုတခု
ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းသူမေထာက္ျပမိ။
MinYoongi သည္ေျမႇာက္မိရင္
ျပန္က်မလာတတ္တာေၾကာင့္
ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္သည္။

"လက္ေတြတုန္ေနခဲ့တာ...
ေကာင္ေလးကအရမ္းလည္းငယ္ေသး
တယ္ေလ...သူ႔ႏွလုံးတခုလုံးကားနဲ႔အဖိခံ
ထားခဲ့ရတာ.."

ရင္ထဲေအာင့္ခနဲ...။ေကာ္ဖီခြက္ကို
ေယာင္ယမ္းစြာကိုင္မိလိုက္သည္။
ေကာ္ဖီေတြကုန္ေနခဲ့တာေတာင္
အားကိုးရာလိုကိုင္ထားရင္းမ်က္ႏွာ
ေပၚမွာေတာ့ ဘာအရိပ္မွမေပၚသြား
ေအာင္ထိန္းထားခဲ့သည္။
ရင္နင့္စရာျဖစ္ရပ္ႀကီးကို
မတုန္မလွုပ္နားေထာင္ေနသူ
Dr ParkJiminေပါ့ေလ....။

"ေလးႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရွိပီေပါ့
ငါသူ႔နားမွာရွိတာ..အရင္ကလမ္းမေလၽွာက္
နိုင္ဘူး...စကားလည္းသိပ္မေျပာဘူး
ခုႏွစ္ပိုင္းေတြမွအမ်ားႀကီးတိုးတက္လာတာ
ငါ့ဆရာဝန္ဘဝအစမွာ ပထမဆုံး
အဆိုးဝါးဆုံးလူနာေလးပဲ...
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ မင္းေယာင္ဖပဲ
မင္းပဲၾကည့္လိုက္ေတာ့...."

"ကိုယ့္အကန့္ကိုယ္ေနစမ္းပါ...
ငါသူ႔အမယူတာ သူ႔ယူတာမဟုတ္ဘူး..."

"မင္းဟာေလ..တစ္သက္လုံး
အခ်ိဳးေျပလာမယ့္ေကာင္မဟုတ္ဘူး.ParkJimin..."

"မင္းတေယာက္ထဲကိုပါ..
ငါက်န္တဲ့သူအားလုံးနဲ႔အဆင္ေျပ
ေအာင္ေနတယ္...."

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...."

"သြားေတာ့...မင္းလိုငါအားမေနဘူး
ခရီးသြားတဲ့ေန႔က်ေတြ႕မယ္..."

Butterfly...Jeon🦋 (Completed)Where stories live. Discover now