Ai o ataeru kemono-tachi MGL

Бүлэг 9: "Анх удаа хотод"

Тэдэн дээр очиход яг бодсончлон унтаж байлаа. Доаг хүүг араас нь тэврээд маш жаргалтай унтаж байхад нь түүнийг аяархан сэрээв.

-Мм? Яасан бэ Гейл?
-Ярих юм байна. Зочны өрөө рүү явъя. Түүнийг сэрээмээргүй байна.

Тэгээд бид зочны өрөө рүү орж өөрсөддөө зориулсан жимсний архийг гаргаад ширээний ард сууцгаав. Тийм ч чанга биш жимсний энэ архинд Доаг их дуртай

-Яагаад сэрээчихэв ээ? Түүнтэй жаргалтай унтаж байхад.
-Уучлаарай. Гэхдээ хэлэх зүйл байсан юм.

Би түүнд архи хундгалж өгөөд угаалгын өрөөнд болсон явдалыг ярихаар боллоо. Тэр олон жил боолоор үйлчилсэн нь мэдээж. Түүний эзний нүдээр тэр миний хувцасыг тайлж, биеийг минь угаахын тулд ваннаас мөлхөж гарж байгаа нь маш өрөвдөлтэй харагдсан.

Энд хүртэл... энэ нь яахав гэж байсан боловч арай ч миний эрхтнийг хөхнө гэж би бодоогүй. Хамгийн үзэшгүй нь надад сайхан санагдсан учраас би хэсэгтээ хөдөлж ч чадаагүй. Арай хийн ухаан ороод түүн рүү хашиграсан нь тэр байсан юм. Эцэст нь гэхэд би одоо ч түүний эзэн шиг харагдаж байгаа нь намайг гуниглуулж байна. Би Доагтай хүүгийн итгэлийг хэрхэн орох тухай ярилцахаар шийдсэн нь энэ.

-Энэ түүний ваннын өрөөнд гаргасан авирын тухай.
-Өө би та хоёртой хамт ормоор байсан юм. Би чамайг хүүд тэгж их анхаарал тавина гэж бодоогүй шүү. Арай хэтэрхий хамгаалаад байгаа юм шиг ээ
-Тэр ч яах вэ. Асуудал бид хувцасаа тайлснаас эхэлсэн. Энгийнээр хувцасаа тайлаад ваннд орон биеээ угааж эхэлсэн л дээ.
-Ваннд хамтдаа, Сайхан шүү. Хүлээн зөвшөөрч байна.
-Чимээгүй намайг сонс. Би биеээ угааж дуусахад тэр... тэр урд байсан...
-Урд?
-Ярьж чадахгүй байсан болохоор тэр юм дугараагүй л дээ. Тэр гэнэт л нөгөө.. яагаав секс үйлчилгээ гэдэг дээ... миний эрхтнийг хөхөх гэж оролдсон.

Доаг өөрийн гарт байсан шилээ ширээн дээр чанга тавин нүдээ нээв.

-Мэдээж би түүнийг шууд л болиулсан. Гэхдээ шударгаар хэлэхэд би жаахан цочирдсон.
-Яахав... Түүний бодол сэрснээс нь хойш өөрчлөгдөөгүй бололтой. Угаасаа хэн ч нэг л өдөр сэрэхэд нь боол биш болсон гэхэд итгэхгүй л дээ. Боол байхдаа хэрхэн амьдарсныг бид мэдэхгүй. Олон жилийн турш хурсан тэр өвдөлт, айдас нь тийм ч хурдан арилчихгүй л болов уу?
-Тэгвэл.. Түүнд яаж хандсан нь дээр вэ?

Доаг шилтэйгээ тонгойлгоод, хоолойгоо давуулан хурдхан гудрав.

-Хмм.. Энэ байх ёстой зүйл биш гэж үү? Бид хэтэрхий их санааа зовох нь сайн зүйл гэж бодохгүй байна. Тиймээс хоёулаа түүнд хүссэн болгоныг нь өгч, хүссэнийг нь хийлгэж, эрхлүүж дасгах болно. Тэр жаал... мэдэхгүй юм даа. Тэр надад жаал шиг санагддаггүй.
-Тийм шүү. Надад ч бас хүүхэд гэж бодогддоггүй. Тэр удаан боол байсан болохор сандраад байгаа юм шиг.
-Заз, би гайхаж байгаач... Надад тэр хүү таалагдаж байгаа. Харин чамд?
-Асуугаагүй байсан ч надад таалагдаж байгаа нь үнэн. Чиний хэлсэн нүдээр түүн рүү харвал би сэрэл мэдэрхүйгээ тэвчиж чадахгүй байх. Энэ миний баавгайн цусанд байдаг гэх үү дээ.