My Destined Love [FOUR SISTERS SERIES II]

Chapter 42

Aiden

I was there. I see her, sleeping like a child. I wanted to wake him up and say sorry but I couldn't. It's not the right time. I can't talk to her that night. I'm a coward. I don't know what to say.

Imbes na gisingin ko ito, mas minabuti kong umalis muli. Ayoko muna siya makausap dahil baka magbago ang isip ko.

"Why don't you talk to her, Aiden?" I looked at Stephen sipping his coffee.

"I can't and you know why." Malungkot kong sagot at napatingin sa labas.

"Did Lira know about this?" He certainly give me the envelope. I sighed in frustration.

"I can't tell her. You know that, she's too close to Pamela and she'll kill me if ever she'll know it. That's for sure." Sambit ko at tinanggap ang iniaabot nito.

"You can't hide this forever, Aiden. You know that. It will be on news when the day comes. You love her so much but why are you willing to sacrifice something that worth your life?" He's right, but I'm torn. Ayokong mamili pero ginagawa ko na.

"You know why, Stephen. Ayokong saktan siya. Kaya mas okay ng layuan ko siya at hindi magparamdam." Hindi ako makatingin ng diretso dito dahil ayokong basahin nito ang pag aalinlangan sa aking mga mata.

"Are you fucking kidding me, Aiden? The fuck!" He's mad at me. Alam ko naman na hindi dapat 'yon ang gawin ko pero mas mahihirapan ako kapag nakikita ko siya. Baka bigla pang magbago ang isip ko at magpakalayo layo kasama ito. Pero may mga responsibilidad ako sa pamilya ko. Hindi ko naman sila pwedeng pabayaan. "Hindi mo ba alam na sinasaktan mo na siya sa ginagawa mo?"

Napatingin ako dito at napakurap. Did he just say that I was hurting my Queen? Sinasaktan ko nga ba siya?

"Paano mo nasabi 'yan?" Nagtatanong na sabi ko at hindi na mapakali.

"Damn, Aiden. Grow up man and think. Mahal na mahal ka nung tao tapos bigla ka nalang nagalit dahil lang ano? Sinabuyan ka niya ng tubig sa ilog? How inconsiderate are you? Naisip mo ba na napakababaw ng rason mo para sa kanya? Iniisip ng tao na galit ka sa kanya tapos eto ka at iniiwasan mo siya ng sobra dahil  may iba ka pang mas malalim na rason. Sa tingin ko, she have all the right to know the truth, Aiden. Huwag mo siyang gawing tanga. She's smart and I know she'll understand. Malay mo in time---kayo pa din hanggang huli." Tinapik nito ang aking balikat.

Natahimik ako at nag isip. He's right. Pero paano ko sasabihin ang lahat without hurting her?

"My disaster.... " I whispered.

Napaigtad ako ng biglang tumunog ang cellphone ko. Sa gulat ko, I answered the phone immediately not knowing who's on the line.

"Hello?" I greeted.

"Kamahalan..." napaawang ang aking bibig sa boses na narinig ko. Hindi ako pwedeng magkamali. She's my disaster.

Hindi ko alam kung bakit bigla nalang akong hindi makapagsalita. Siguro dahil na rin sa sobrang namiss ko ang boses niya at gusto ko nalang itong pakinggan.

"Can we talk?" She asked.

Hindi ko alam kung papayag ba ako o hindi. I miss him damn much. Gusto ko siyang makita, pero may pumipigil sa akin. Nagtatalo ang isip at puso ko.

"Okay lang kung ayaw mo. You can tell me kung kailan ka pwede. Ayoko namang ipagpilitan ko na kausapin mo ako---kung ayaw mo naman. I know how busy yoo are. I just want to say sorry." Nakonsensiya naman ako sa sinabi nito. Stephen is right. How inconsiderate am I for doing this to her. Hindi ako nag iisip.

"Susunduin kita mamaya at mag uusap tayo." This is the right decision to do. Pinaka the best decision.

"I can't, kamahalan ko. Twenty four hours ang duty ko today. Bukas pa ng umaga ang uwi ko. Sorry," she's saying sorry again and again. Samantalang ako dapat ang humingi sa kanya ng sorry dahil sa ginagawa ko.