Sayo Pa Rin Babalik ( On-hold )

KABANATA 20

Rae's POV

Sa lahat ng favor na hiningi sakin ni Naomi ito ang pinakamahirap sa lahat. Hindi dahil mahirap yung pinapagawa nya kundi dahil natatakot ako sa magiging resulta ng gagawin ko.

Away ko man gawin pero mahal ko ang kaibigan ko. Lahat ginagawa nya para sakin. Noong nalaman nya na may asthma ako todo ingat sya para lang di umatake ang sakit ko. At sa isang taong lumipas nagpasalamat ako dahil hindi na ulit ako inatake ng sakit na'to. Napaka maalaga nyang kaibigan. Kaya hindi ko inaakala na may ganung pang yayari sa kabataan life nya. She's so adorable. Makulit at masayahin. Kaya sa paraang ito ko lang sya matutulungan. Hindi madali, hindi magandang pakinggan pero para sa kanya gagawin ko.

Tutulungan ko sya kay Blue.

Naglalakad ako ngayon sa hallway papunta sa room. Nagpaiwan kase si Naomi sa cafeteria kaya mag isa akong pabalik sa room namin. Napatigil ako nang makitang makakasalubong ko si Blue.

"Hey Blue!"

Masiglang bati ko sa kanya kaya agad syang napa angat ang tingin sakin.

Naka tungo kase ito at seryosong nakatingin lang sa dinaraanan. At prenteng naka pamulsa.

Tinaasan nya ako ng kilay na ikinairap ko. Amputss talaga.

"What's up!"

"Sky?"

Napatulala ako sa kanyang sagot. At ilang sandali akong nag isip. Sky? Anong connect nun? Ahhh! Ang slow mo talaga self noh?

Napaka bwesit talaga ng lalaking ito. Bakit kaya sya nagustuhan ng kaibigan ko? Amp!!

Nagulat ako noong pinitik nya ang noo ko.

"Aray! Bakit ba nang pipitik ka sa noo?"

"Nasaktan ka sa ginawa ko? Ang sensitive mo naman. Ang hina kaya nun. Tsk!"

Napairap ako sa sinabi nyang yun.

"Slow na nga, sensitive pa. Psh!"

Iiling na panlalait nya sakin. Ang sama talaga. Sensitive agad? Okay lang yung slow dahil medyo true yun pero yung sensitive. Aist!

"Ewan ko sayong lalaki ka. Dyan ka na nga!"

Sumimangot ako at nagpatuloy na ulit sa paglalakad. Napaka yelo naman ng lalaking yun. Ni hindi marunong ngumiti o kahit anong face expression wala.

"Wait!"

Rinig kong pigil nya sakin. Agad naman akong napatigil pero hindi lumilingon sa kanya.

"Problema mo?"

Nakarinig ako ng malalim na buntong hininga.

"Where's Naomi?"

"Pake mo ba kung nasan kaibigan ko?"

"Aistt. Im just asking, where is she? Mahirap bang sagutin ang tinatanong ko? Just answer na lang it pwede?"

Humarap ako sa kanyang gawi saka nag cross arm.

"Alam mo napaka mo. Matapos mong saktan at ipagtanuyan ang kaibigan ko nung game nyo may gana ka pa ngayong itanong kung nasan sya? Nandoon sa cafeteria nagpaiwan susunod na lang daw sya sa room."

I flipped my hair before turn my back at him. Pero bago ako makatalikod ay nakita ko pa ang pag iling nya.

Nagtataray ako pero sinabi ko din naman kung nasaan si Naomi. Hahaha. Baliw talaga ako. He's just asking lang naman eh at isa pa baka mag sosorry sya kaya sinabi ko na lang kung nasaan.

I'm just helping the both of them.

Makabalik na nga lang sa room baka nandoon na sina Jake.