✴️wake up and save me✴️[کامل شده]

✴️ part:11 ✴️

فالو یادتون نره ♥️
ووت یادتون نره❤️
معرفی به دوستان یادتون نره❤️😂
یادتون نره دوستون دارم

             **************************

چهار روز از دزدیده شدنش گذشته بود و همچنان تو اتاقش زندانی بود  .

تمام مدت روی تخت دراز کش شده بود و اونقدر گریه کرده بود که دیگه چشم هاش نمیدید  .

اونقدر داد زده بود که توی تلاش های آخر دیگه صداش در نمیومد  .

دستش رو همون روز یه دکتر اومد آتل بست و بدون توجه به درخواست کمک بکهیون رفت...

نتونست در مقابل نخوردن غذا مقاومت کنه و تو هر وعده یکم از غذاهایی که براش میاوردن میخورد ، ولی خیلی واضح تو همین چهار روز لاغر شده بود و استخون های صورتش معلوم شده بودن  .

از خستگی حتی نای پلک زدن هم نداشت  .

روی تخت دراز کش شده بود و دستاش دو طرف بدنش باز شده بودن و با نفس های کند به سقفِ بلند خیره بود  .

با شنیدن صداهایی ، آروم از جاش بلند شد و به اطراف نگاه کرد  .

هوا تاریک شده بود ، ولی حتی بلند نشده بود تا برق ها رو روشن کنه  .

با درد وحشتناکی که تو دستش پیچیده بود ، نفس عمیقی کشید و از جاش بلند شد و مستقیم سمت در شیشه ایِ تراس رفت .

همه ی در ها رو روش قفل کرده بودن ، چون یه بارم تلاش کرده بود خودش رو پرت کنه پایین !!

چسبید به شیشه و خیره ی نورِ چراغِ ماشین هایی شد که داشتن از حیاط خارج میشدن  .

نفسش رو روی شیشه ها کرد و یکم فاصله گرفت و روی بخارش شروع کرد به نوشتن  .

عقب کشید و به نوشته ی خودش نگاه کرد  .

+پارک...چانیول

با آهی ، آروم زمزمه کرد و برگشت و فضای تاریکِ اتاق رو از نظر گذروند  .

ذهنش خالیه خالی بود و فقط وسطش یه اسم حک شده بود  .

"پارک چانیول "

سمت دستشویی رفت و خواست درش رو باز کنه که خیلی یهویی نگاهش به دری افتاد که اصلا تا بحال بازش نکرده بود  .

روز اول میخواست بازش کنه ، اما با اومدن اون خدمتکار نشد  .

اخمی بین ابرو هاش نشست و یکم بی حرکت موند .

شاید اتاق لباسی چیزی بود ؟! ها ؟! کمد ؟!

ولی کنجکاوی ای که یهو اومده بود سراغش بیخیالش نشد ، بخاطر همینم سمتش رفت و با تردید دستگیره اش رو پایین داد و در باز شد و برخلاف چیزی که تصور میکرد نوری وارد اتاق شد و شوکه اش کرد  .

با پیچیدن صدای آشنای سوت زدن یه بار درمیون دستگاه حس کرد فشارش افتاده و حالش بد شده  .