O sıra içeriye bi kız girdi. Reus'a sarıldı. Benim yaptığım tek şey onları şaşkınlıkla izlemekti.
''Bana nasıl söylemezsiniz ya. Norveç'ten buraya nasıl geldim sen biliyo musun? Neyse sen şimdi nasılsın.''
''İyiyim, hatta yarın çıkacam buradan.''
''Harika bi haber bu.''diyip güldü ve bana baktı.
''Demek Merve sensin. Şimdi sen beni kesin tanımıyosundur, annemle babamı tanıdığına dua et, Reus pek ailevi konulara girmeyi sevmez. Ben Lisa, Reus'un ablası.''dedi ve elini uzattı, Reus'da bana bakıp gülüyordu.
''Dur dur önce bi şoku atlatsın o başka türlü sandı.''dedi Reus.
''Ah hayır, sakın Reus'un eski sevgililerinden biri olmak düşünmedin değil mi Merve?''
''Yok hayır, sadece öyle birden girince şaşırdım.''dedim.
''Amaan neyse ne eee benimle tanıştığına memnun oldun mu?''dedi, çok neşeli biri olduğu belliydi.
''Şey tabiki yani memnun oldum evet.''diyip gülümsedim, konuşamamıştım ya resmen. O sıra içeri Marcel ve Özge girdi.
''İnanmıyorum!! Bu çirkinin ne işi var burda?''diyip sarıldı Marcel.
''Ben geldiiimm.. Yani aşk olsun Marcel kimse haber vermiyo bari sen verseydin. Gelene kadar öldüm öldüm dirildim.''
''İnan o an aklımıza hiçbişey gelmedi, senin bu kardeşin olacak adam bizi 1 haftada yaşlandırdı, neler yaşattı bize bilemezsin.''
''Haha tahmin edebiliyorum, ee kimin kardeşi??''dedi Lisa ve güldüler.
''Ya hani kapatın şu konuyu. Marcel Özge'yi tanıştırsana.''dedi Reus.
''Doğru ya unutmuşum. Lisa bu Özge benim kız arkadaşım, aynı zamanda Merve'nin en yakın arkadaşı.''
''Memnun oldum Lisa.''dedi Özge ama Lisa'ya sanki bişeyler olmuş gibiydi. Bende memnun oldum dedi ama sanki zorlukla söylüyordu.
O sıra içeri Robin girdi, Lisa'yı görünce önce Marcel'e daha sonra Özge'ye baktı. Normalde sevinmesi daha doğrusu bi tepki vermesi gerekirdi ama hiçbir tepki vermedi daha doğrusu veremedi.
''Lisa, seni burda görmek güzel.''dedi zorlukla ve sarıldılar.
''Uzun zaman oldu, herşey bayağı değişmiş.''dedi Lisa imalı bi şekilde. Özge o sıra neler oluyor dercesine bana baktı. Anlamadığımı yüz ifademden anlattım.
...
Akşam olmuştu. Saat 22:30'du. Odada ben ve Reus vardık. Marcel ve Özge gitmişlerdi. Reus'un anne ve babasıda dinlenmek için verilen odaya çıkmışlardı. Lisa nerde bilmiyorum.
''Uykun var mı?''diye sordum Reus'a.
''Hayır yok. Senin?''
Hayır anlamında başımı salladım. Hastanenin ışıkları kapanmıştı. Sessizlik hakimdi. Herhalde büyük bir çoğunluğu uyuyordu.
''Gelsene yanıma, birlikte uyuyabiliriz.''diyip masumca gülümsedi.
''Saçmalama baban falan gelir belki.''
''Nolucak ya gelsin napıyoruz sanki.''
Reus yatağın yanına kaydı bende yanına uzandım, kafamı göğsüne koydum.
''Merve?''
''Efendim.''
''Ben ölseydim ne yapardın?''dedi. Kafamı göğsünden kaldırdım ve gözlerine baktım.
