My Hopes To My Mr. Cassanova (Complete)

CHAPTER 62 // Begin Again

"At hindi na yon mangyayari." hinawakan nya ang dalawa kong kamay at nginitian ako "Don't worry, Troy is not that kind of person you think, He loves you too much thats why he's scared to make you cry again, kaya wag kang magsettle sa mga bad thoughts mo kase mas magiging toxic yang thoughts mo for him, Larra Mahal ka nya, mahal na mahal, kaya wag kangmagalala ok?."

Sinabi nya ito na may ngiti sa mukha at nagsasabing dapat ay hindi ako mangamba sapagkat dapat kong paniwalaan ang sinabi nya....

Niyakap kosya kaagad "Thank you kuya"

"Osya Larra uuwi na kame ni Cj ok?."

"Ooooooh bat kasama mo si Cj?." nginian kosya ng nakakalokong ngiti

"Whats wrong with your face?? Ihahatid kolang sya ok?"

"Okayy." pangaasar ko saka nya ako iniwan sa opisina at kasunod naman nun ang mga empleyado na bagong pasok para sa Night shift.

Ninais ko munang mapanatili sa bintana kung saan kitang-kita ko ang kalangitan at ang mga bituin sarap nilang pagmasdan kaya napayakap ako sa aking sarili nang makaramdam ako ng lamig na sensasyon at napatalon din sa gulat nang may magkabilang brasong sumakop sa akin "Ihahatid na kita." sinabi nya ito habang inilalagay ang kanyang ulo sa aking balikat, na nagsilbi ng pagtaas ng mga balahibo ko at nagpupumilit na kumawala ngnunit masyado syang malakas upang akoy mapakawala..

"I heard everything." sabi nito habang nanatili kame sa aming kasalukuyang posisyon "I know Its hard, and I understand you, thats why I want you to let me be with you always."

"Jasper~ you don't have to do those things, I'm just scared but-." di nyako punatapos

"And I'm scared to loose you too." kumawala sya sa kanyang pagkakayakap at humarap saakin habang hawak-hawak ang magkabila kong braso "Larra, Please Let me show you how much I love you." ang mga mata nya ay puno ng lungkot mali ba ako sa pagtatanong sa sarili? at questionin ang nararamdaman nya dahil sa tiwala?  Nababasa ko sa mga mata nya na natatakot sya.

"Jasper, You don't have to show it to me kase I know it naman already, It is only my Anxiety thatbalways hits me."

Lumapit ito mismo saakin ng malapitan "Ok, I will cure your Anxiety from now on." saka nya hinawakan ang batok ko upang mapalapit sa kanya at sunggaban ako ng halik, sa sobrang gulat ko ay napahawak nalang ako sa kanyang likuran at di napapansing napasandal na kame sa pader.... Ramdam ko ang labi nyang ipinagagala ito sa buong bibig ko, duon din nya ikinagat ang pangibaba kong labi upang mabuka kopa ito lalo at pagalain ang kanyang labi saakin at sinasabing ako lamang ay sakanya at sya lamang ay saakin, hindi na dapat ako mangamba pa.

Kumawala ito sa pagkahalik saakin at niyakap ako ng mahigpit "Hindi payan sapat but I hope I cured your Anxiety babe." duon ko napagtanto na kalat-kalat sa labi nya ang lipstick na suot ko kaya agad akong kumuha ng tissue para punasan ito. "Why are you wiping it?."

"Ano ka lalabas ka ng ganyan itsura mo?!." mataray kong tanong.

"Pwede........ para malaman nilang pagaari mo ako." saka ako napatigil "Ihahatid na kita, get your things na." di nako umimik pa at ginawa nalang ang inuutos nya..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
HUMINTO Kame sa tapat ng building ng Unit ko, at duon ko matandaan na wala pa pala kaming kain kaya inaya ko muna syang kumain sa loob at saka sya umuwi.
.
.
.
.
.
KINABUKASAN
.
.
Ringgg~ Ringg~~
.
.
.
Pinilit kong imulat ang mata ko at kunin ang Cellphone ko upang sagutin ang tawag.

:Hello~

:Good morning babe~

:Baket?

:Anong baket?

:Bakit ka tumawag?

:May pupuntahan tayo

:san?

:It's a surprise

:Sige, sabihin monalang pag papunta kana ok?.

:Actually andito nako sa tapat ng pinto mo.

Agad akong napabangon upang pumunta sa front door at buksan ito, at dinga ako nagkakamali at amduduon sya at nakatayong nagaantay.

"Good morning." ngumiti sya habang sinasabi iyon napakagandang salubing naman nito sa umaga

"Morning, sorry magreready nako." sabi ko at saka dumiretso ng closet upang kumuha ng dress na ocean blue at saka dumiretcho ng banyo upang mabilsang maligo.

Duon narin ako naglagay ng light makeup at paglabas ko'y nagulat ako sa amoy ng bacon and eggs sa kusina... Nagluluto sya habang seryoso ang kanyang pagluluto.

Nang makalapit ako ay sinalubungan nyako ng ngiti at pinakain.... saka kami bumyahe ga, it ang sasakyat nya sa pamilyar na lugar malapit sa Cafe ko....

WOODRINGE ACADEMY

ang dati naming pinagaaralan ng High school

Nais kopa sanang magtanong ngunit naunahan na nya akong magsalita "May gusto lang akong balikan dito." sabi nya.

"Ano? yung kalandian mo dito?." pabiro kong usal

"Hindee memories ba, kalandian kajan!!."

"Anong memories? yung binubully moko?." biro kong muli

"Aishh!! Larra! basta makikita mo, staka may reason kung bakit kita binubully noh!." para syang batang nagbibigay rason "Crush kaya kita date, di kolang madefine kase di tayo close." nahihiya nya oang dagdag bago paman sya bumaba ng sasakyan at bumaba narin ako kasunod nya.

Duon nya hinawakan ang kamay ko at iguide ang lalakaran patungo sa isang kawartong napaka pamilyar, dito ang Art room kung saan common na pinupuntahan ng mga students para syempre magart sa klase ni Professor Peter Dale na suportado sa mga estudyante nyang magon...

Pumasok kami dito at napukaw agad ang aking pansin sa dalawang nakatakip ng puting tela, agad namin itong tinanggal nang makita ang paintings.......

Kame iyon, nuong maglakas loob kaming magbahagi ng nararamdaman namin gamit ang proyekto na iyon.

"This Artwork is about Commitment, Commitment to a person you Hope will understand how important life is and to know How beautiful human being he is. He's there when I needed someone to hold on and He's the one who tell me that he like me I Hope Im not wrong and I let my feeling handle rhis artwork. Thats all."

naalala ko ang bawat detalyeng sinabi ko, bago ko paman ipahiwatig na sya ang gusto ko.....

Nagulat ako nang yakapin nya ako mula sa likuran

This day will always be memorable for me Jasper...

.
.
.
.

LUMIPAS ANG ILANG ARAW

Nais ko sanang tawagan ang telepono ni Troy pero busy ito, nakailang tawag nako ngunit busy parin.... Pagka magkasama naman kami ay busy parin sya sa kausap nya, kaya pag tinatanong ko ay puro wala lang ang sasabihin nya.... nangangamba ako pero pinauna ko ang pagiintindi dahil baka may inaasikaso lamang sya.

PERO di ko maiwasang di magtampo.

TROY'S POV

Matapos ang sunod-sunod na tawag mula sa mga shops at organizers, agad kong tinawagn ito pero ang sabi lamang nya ay madami syang ginagawa nagtatampo toh at nang puntahan ko sa condo nya ay wala ito.

Dumaan din ako sa Cafe ngunit wala rin sya, nais ko muling tawagan ngunit dina mareach ang phone nya..

Oh please not today.

To be Continued
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>