Hurting You (Play Series #1)

CHAPTER 5

CHAPTER 5

I scanned my room once again I will miss this room, again. Hindi 'man lang ako tumagal ng isang linggo dito.

I carried my bag at kinuha ko na din ang maleta ko, dahan-dahan kung binuksan ang pintuan ng kwarto ko. Hanggang sa paglalakad ko sa hagdan ay nag-iingat ako, ayaw kung gumawa na ingay para hindi sila magising.

4am na ng umaga ngayon, ng makababa na ako ay dinikit ko sa harap ng TV ang envelope. Sigurado ako na makikita 'yan ni Efreme mamaya.

Bago ako tuluyang lumabas ng bahay ay tiningnan ko pang muli ang boung bahay. Mamimiss ko nanaman ang bahay na'to.

Pinahid ko ang luhang tumulo na pala sa mga mata ko ganito ako kapag umaalis. Tumutulo talaga ang luha ko, like before when I go to London, umiyak din ako 'non.

Pero iba 'yong iyak at luha na 'yon. Nayakap ko pa silang lahat 'non pero ngayon wala akong mayayakap sa pag-alis ko.

Sobrang nakakalungkot at nakakaiyak 'yon. Fuck!

Sorry Ma, Pa!

Gusto ko sanang huwag ng umalis, pero kasi. Ayaw ko namang makasal kay Jerezon kung magkataon. And besides after a few months uuwi rin ako dito.

Saglit lang naman ang ilang buwan 'di ba?

Lumabas na ako ng bahay sinarhan ko ito ng makalabas na ako, may taxi driver na sa labas. Binayaran ko talaga 'yan para may maghatid sa akin sa airport.

Binigay ko kay Manong ang maleta ko pinasok niya naman 'yon sa loob. I opened the backseat at pumasok na ako sa loob, pumasok na din si Manong at binuhay na ang makina.

Tiningnan ko pang muli ang bahay, tiningnan ko ang kwarto nila mama bukas ang ilaw nito maging ang kwarto ko at kay Efreme.

Sorry po talaga! Mamimiss ko ulit kayo.

Sinarhan ko na ang pintuan ng sasakyan, "Tara na po Manong baka po mahuli pa ako sa flight ko." I said.

"Okay po Ma'am." He said at pinaandar na ang sasakyan.

Kinuha ko ang shades ko sa bag at sinuot ito, I swiped my tears that coming from my eyes.

Shit this is what I hate!

Ang umiyak.

Nakakalungkot lang kasi, na hindi ko man lang silang lahat nayakap.

What is the better?

That you are the one leaving or you are the one left?

Para sa akin kasi...walang maganda, lahat hindi maganda. Ikaw man ang aalis o maiiwan.

Hindi ba?

When we arrived at the airport Manong help me in my baggage.

"Salamat po!" I said. At kinuha sa kaniya ang mga gamit ko.

"Walang ano man po."

I just nodded and watching him walk away.

Inilibot ko ang tingin ko sa paligid, "Nasaan kayo ang lalaking 'yon?" I said to myself.

Naglakad na lang ako papasok sa loob hila-hila ang maleta ko umupo ako sa may waiting area.

I opened my phone and dialed his number, binigay niya kasi ang number niya and he also get my number just in case lang daw.