Hurting You (Play Series #1)

CHAPTER 4

CHAPTER 4

Nasa loob na kami ngayon ng sasakyan ni Papa, tahimik lang kaming tatlo walang nangsasalita.

I would like to say to my parents that what Jerezon said earlier is not true, sa harap ng parents niya. Mas lalo akong nainis sa kaniya, parang gusto ko na siyang isumpa.

Hehehe!

Joke...

Baka kasi bumalik sa akin kapag ginawa ko 'yon edi naging mas problemado pa ako kung gayun.

Until we got home no one spoke in the three of us, I just following my parents going inside in our home. Aalis din ata si Papa mamaya kaya hindi niya na ipinasok sa garage ang kotse.

Dumiretso si Mama sa kusina si Papa naman ay umupo sa may couch sa sala, naglakad na lang ako paakyat. Mamaya ko na lang siguro sila kakausapin.

Binuksan ko ang pinto ng kwarto ko, napatingin ako sa suot kung damit good thing that they didn't notice about my dress. Hindi nga ba? o hindi lang nila pinuna?

Napakagat ako sa ibabang labi, parang gusto ko nalang umiiyak.

"Ano bang dapat kung gawin? Pumayag sa alok ni Jerezon o gumawa ng sariling plano?" I said asking my self. Habang nakatingin sa labas ng bintana, ang ganda ng panahon ngayon.

I don't know what should I do.

Sana ganun din kaganda ang araw ko. Napabuntong-hininga ako.

Bigla ko na lang naalala ang mga sinabi ni Jerezon kanina.

"Habang nandito pa tayo magpapanggap tayo na we're in love in each other, para makumbinsi natin sila na totoong may relasyon tayong dalawa." He said, seriously. Nasa tabi ko na siya ngayon nakaupo kaya naiilang ako sa kaniya.

"Habang nandito pa tayo? what do you mean? Are you planning to go somewhere kasama ako?" he nodded.

Ngayong nasa malapit na siya ay gusto ko siyang sakalin at tanggalan ng hininga, hehehe! Kasalanan niyang lahat ang mga nangyari na'to. Hindi siya nag-iingat.

Mas lalo kong nakita ng malapitan ang kaniyang mukha kulay brown ang kaniyang mga mata, napakaganda nito parang nangungusap sa akin. Ang ganda rin ng pagkakahugis ng kaniyang mga labi.

"Do you want more time para titigan ako?" I immediately shooks my head and sat straight, because he saw me staring at him.

Bakit ko ba kasi siya tinitigan? E, plastic surgery lang naman ang mukha niya. Pwe! Hindi naman gwapo.

Pero iba ang sinasabi ng kabilang isip ko.

"Listen okay..." Hindi nalang ako sumagot bagkus at tumahimik na lang ako. Diretsyo lang ang tingin ko at hindi nakatingin sa kaniya.

"Yeahh! I need to go back in Manila on Monday, dahil 'yon naman talaga ang araw na dapat ay umuwi ako sa Manila, and I don't want to delayed that."

Tahimik lang akong nakikinig sa kaniya, pero kanina pa ako naiinis. Tiningnan ko ang kamay ko at kinulikot ang kuko ko, nakalimutan ko pa lang magpa-pedicure. Siguro bukas na lang.

"Are you listening? I'm serious here." he asked.

"Yeah!" I said na walang gana.

Bubuo ng plano baka palpak din 'yan.

"Aalis tayo dito ng hindi sinasabi sa kanina, pero mag-iiwan tayo ng sulat para malaman nila na pupunta tayo sa Manila dahil sa trabaho ko at doon na lang tayo magpapakasal--"