"Ne saçmalıyorsun sen Hazan? Duyuyor mu söylediklerini senin kulakların? Kardeşim gibisin
sen benim... Kardeş gibi büyüdük biz seninle. Belki öz değil ama kuzenimsin nasıl düşünürsün, nasıl yaparsın böyle bir şeyi? Unut tamam mı... Bu yaptığın şeyi...
Oy ve yorumlarınız benim için önemli. Destek olursanız sevinirim
Keyifle okumanız dileğiyle. ❤
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Vay be Yağız abiye bak sen. Ama varya biliyordum ben sana karşı boş olmadığını."
Eve geldiğimden beri yüzümden silinmeyen aptal gülümsemem daha da genişledi. Yaklaşık bir buçuk saat olmuştu eve geleli Burcu, Yağızın ona tembih ettiği gibi ben pijamalarımı giyerken, çorba ısıtıp getirmiş, ben çorbamı içtikten sonrada her detayı öğrenmek için güzel bir sorguya çekmişti beni.
Her şeyi tam anlamıyla anlatamamış olsamda, anlatmadığım kısımlarda kızaran yanaklarım, saçıma gidip duran elim, beni ele vermişti.
"Bir dakikaa! İnanmıyorum öpüşütünüz demi siz. Boşuna utanmadın sen böyle." Heyecanla alkışladı. "Sonunda be sonunda."
Diyerek daha da utandırmıştı beni.
"Ya of tamam kapatalım artık konuyu. Uykum geldi hem benim, saatte çok geç oldu zaten."
Burcunun yatağına girip yorganı tepeme kadar çektiğimde. "Yaa ama olmaz en heyecanlı yerini anlatmadın." Diyerek yorganın ucuna asıldı.
"Uyu Burcuuu..." Oflaya puflaya yatağın boş kısmına uzandı o da. "Alacağın olsun Hazan ya."
Arkasını döndüğünü hissettiğimde yine yüzümü kapladı aptal gülümsemem. Evet Burcu bunu unutmazdı ama ne yapayım canım. Bazı şeyler bize özel kalmalıydı.
Biz.. Yağız ve ben.. Rüya gibiydi. Yıllardır hep o ve benken şimdi özgürce biz diyebilmek. Sevgili olmuştuk biz artık demi? Sevgilimdi o benim.
Uzun zamandır bu kadar huzurlu olduğum bir anı daha hatırlamıyordum.
***
Sabah uyandığımızda kısa bir kahvaltı araştırmasından sonra hemen eve geldim. Öğlene kadar ancak hazırlanırdım.
Ya tamam ilk defa görüşmüyorduk belki ama sonuçta ilk defa sevgili olarak buluşacaktık. Heyecanlanmam, hazırlık yapmam normaldi tabii ki. Değil mi?
Gardrobumun karşısında yarım saat ne giyeceğimi düşündükten sonra, çok açık mavi desensiz, kalın askılı dizlerime kadar gelen elbisede karar kıldım.
Saçlarımı önce sıkıca toplayıp at kuyruğu yaptım. Beğenmeyince tekrar çözüp tepeden gelişi güzel bir topuz yaptım. Onu da beğenmeyip tekrar çözdüm. En sonunda açık bırakmaya karar verdim en iyisi buydu.
Aynaya şöyle bir baktığımda hala eksik bir şeyler var gibiydi. Gözüm makyaj aynasının önündeki birkaç parça makyaj malzemesine takılınca eksikliği nasıl tamamlayacağımı da bulmuş oldum.
