SHAWDOWS OF THE MOON (Dwayne Grahams & Bryce Grahams)

🐾XVII. Strange🐾

Claudette Fritz

I can't believe I'm with someone today. Noong araw na nakita niya ako ay iyon siguro ang pinakamasamang araw sa tanang buhay ko.

I'm a thief. I stole other people's property to live. If you're wondering why I'm not in jail, I used different name and appearance when I do it.

I've been an orphan for years right when my parents decided to abandon me to make a living in their own.

Matindi ang galit ko sa kanila. Our clan is from the well-known village. Our great ancestors was the Balkans.

Kaagad kong nilingon ang lalaking kanina pa nakasunod at tahimik na nakatingin sa akin.

His brows are furrowed like he's reading me. Ngunit kaagad akong ngumiti para wala siyang makitang emosyon sa akin.

He knows vampires? His Uncles were vampires? They must have known my family.

For years all I built was anger and revenge for them for abandoning me. I was just a little kid before when they vanish like bubbles.

Isang pirate ang kumupkop sa akin noon. They taugh me how to fight, how to make a living. Until the day I leave them dahil ng mamatay ang kanilang pinuno ay nag-iba ang kanilang pamalakad.

I was adopted again with a bunch of thieves. Doon ko na natutunan ang gawain. Umalis din ako sa grupo ng mahuli sila. Now, I am all alone again.

But not anymore. This bastard is with me.

"Malayo pa ba?", he asked again.

Hindi ko na mabilang kung pang ilang tanong na niya iyan sa akin. Ngunit imbis na sagutin siya ay hindi ko ginawa.

I just keep on walking ahead. Hindi ko naman siya niyayang sumama sa akin at siya naman ang nagkusa. Kaya wala akong responsibilidad na sagutin ang tanong niya.

Hindi rin naman nagtagal ay nakarating na kami sa gusto kong puntahan. It was an old house. Dito ako tumutuloy tuwing gabi.

Nilingon ko siya at tinaasan ng kilay.

"We're here", sabi ko sa kanya at bahagyang tinuro ang lumang mansion.

Tiningala niya ito. It feels like his examining the old mansion na kahit nasa labas siya ay kita niya ang sa loob sa paraan lamang ng pagtitig.

"This mansion is too old. Hindi pa ito masisira?", he asked.

Umiling ako. "This mansion was built centuries have passed. Sana noon pa sira na", sabi ko at binuksan ang pinto.

The door flew open at may kakaibang tunog iyon. Like the horror thing. Pumasok kaming dalawa at inilawan ko ang kandila. Iyon ang nagsilbing ilaw sa mansion.

"There's no need for the light. I can see in the dark", aniya.

"I know. I'm just doing what humans normally do when they enter home", sabi ko sa kanya.

"Don't you have electric lights? Like just pressing switch to turn it on or off?", nakataas ang kanyang kilay.

I mocked. "The town's not rich, Alpha. I'm sorry but this is what they can afford", sabi ko sa kanya.

I'm curious about that light switch. Iyong electric lights pero hindi ko na sinabi.

Where is he from? Bakit parang kay modern naman ng kanilang kapanahunan?

Pinagpagan niya ang maalikabol na couch doon at naupo.

He wipe his sweat near his lips. Galing sa noo iyon at dumaloy sa kanyang mukha hanggang sa leeg.

Napatitig ako sa kanya. I've never seen a man so hot like him before. He's new to me. He got that hard stature na kung babangga ka sa kanya ay ikaw ang mapupulbo.

Napabaling naman siya sa akin. Dahil siguro sa tagal ng pagtitig ko sa kanya.

I cleared my throat.

"Hungry? I don't have food here", sabi ko sa kanya.

Umiling siya. "What do you eat?", he asked.

Napatulala ako at bahagyang umawang ang labi. "Wild animal blood?", patanong na sagot ko dahil hindi ako siguradong magugustohan niya ba iyon.

"I'm sure you won't like it. You're an Alpha and I guess you have a feast in your home everyday", komento ko ng hindi siya nagsalita.

Nag-angat siya ng tingin sa akin na parang kinakaawaan niya ako.

"You live like that for years?", he asked.

Umiling ako. "I was with bandits four years ago", sabi ko.

Tumango naman siya. "And you only fed on wild animals? Never in humans?", he asked curiously.

Should I tell him the truth or not?

"I do. Like once a month", pag-aamin ko.

Wala naman siyang magagawa doon. This isn't his town. He is not the town's superior kaya wala rin.

Nanlaki ang mga mata niya. "You're a killer, then", he said calmly.

Kumunot ang noo ko. "It's the vampire's nature to kill and fed with human blood. But don't get me wrong. I only drink human blood from hospital blood banks", sabi ko.

Lumapit ako sa lumang kaban sa mansion at pinulot ang blood bag na naroon. May dalawa pang natira. I can live with that for weeks.

I open it up and drink. Kita ko ang pag-ngiwi niya.

"Why? Do werewolves eat human foods?", I asked.

"We eat wild animal's flesh while on hunting. But we also eat human foods", sagot niya.

Tumango naman ako. "Werewolves are strange. I've never been with one before", sabi ko at lumapit sa kanya.

Umupo ako katabi niya at tinitigan siya sa mga mata niya. I move my face close to his.

"Your eyes are sparkling gold", komento ko. "Is that normal?", I asked.

Kaagad siyang lumayo sa akin ng napagtantong masyado na kaming malapit sa isa't-isa.

Umatras din ako.

"I-It only happens when....", he trailed off and look at me. "....our wolf spirit want to overtake our body", aniya.

Tumango naman ako. "You know vampires don't have those spirits. It will come out when we smell blood or when we feel in danger", sabi ko sabay tango. "Vampires and werewolves do have lots of differences".

"Vampires and werewolves are mortal enemies", aniya.

Nagulat pa ako doon. "I don't know much about the history. But I heard of it. The Original family, right?".

Hindi siya tumango at hindi rin umiling. Hindi ko alam kung tama ba ako o hindi.

"A vampire is in love with his wife but his wife cheated on him with a werewolf just because they couldn't have a child. That's what I heard of", nakatingala pa ako ng sabihin ko iyon.

Ng bumaba ang tingin ko sa kanya ay kaagad kong nakita ng maliliit na ilaw sa loob ng kanyang mga mata.

A mix of gold and red. Kaagad ko siyang hinawakan sa balikat.

"Are you okay?", dahil sa tanong na iyon ay para siyang natuklaw ng ahas na kaagad nagising sa isang malalim na pagkakatulog.

"Yeah. I'm fine. I should rest now", sabi niya sa akin at kaagad na tumalikod sa akin at pumunta sa ibang sulok ng mansion.