SHAWDOWS OF THE MOON (Dwayne Grahams & Bryce Grahams)

🐾XXXIII. Sabbatarians🐾

Claudette Fritz

Nagmamadali kaming umalis ni Kieran sa Sighisoara. Ngayon ang tamang oras dahil nagkagulo pa ang Sighisoara dahil sa pagkamatay ng kanilang Vice Mayor.

Blurred photos of me have spread like wildfire. Hindi naman masyadong naaaninag ang mukha ko doon dahil sa dilim ng kuha.

Tumakas kami ni Kieran sa Sighisoara at papalabas na kami ng may nagkukumpulang taga bayan doon. Thry blocked the road so no vehicle can pass. Nakisiksik kami ni Kieran doon at ng makarating kami sa kabilang banda ng daan ay tumalon kaming pareho pababa sa kanal at tumalon muli para makapunta sa dulo ng gubat.

Both Kieran and I run fast so no one from the parade can see us escaping from Sighisoara. Dahil alam kong kahit wala silang ebidensya ay paghihinalaan nila kami dahil sa pagtakas.

Madilim at masukal ang gubat na dinadaanan namin. It's obvious that no one dares to enter here dahil sa itsura ng gubat. It looks like an enchanted forest. Creepy, dark and dangerous.

Malaki ang gubat kaya saan-saan na kami sumusuot ni Kieran dahil pareho kaming hindi pamilyar dito.

The forest is too huge to know which route we'll go. Kaya hindi ko namalayan kung ilang oras kaming naroon sa gubat ni Kieran.

Hindi ko malaman kung gabi na ba o hapon pa dahil sa dilim ni kahit sikat ng araw ay hindi makapasok sa labong ng mga dahon ng malalaking puno.

"Where are we?", tanong ko kay Kieran.

Even the forest is so thick. I can't hear noises from outside the forest. It's enchanted and covered with magic. I don't know but one thing is for sure. Something is wrong.

Hindi sumagot si Kieran kaya kaagad akong napalingon sa kanya. He got into a trap. A bear traps.

Mabilis akong yumuko para tulongan siya. I exerted full force to open it at ng maalis ang binti ni Kieran ay napahinga ako ng maluwag.

"It hurts!", sigaw niya at inangat niya ng bahagya ang kanyang pantalon. Dumapo kaagad ang mga mata ko sa kanyang sugat.

Nanlaki ang mga mata ko ng hindi kaagad ito naghilom at mas lalo lang lumala ang kanyang sugat.

"Kieran!", puno ng pag-alalang sabi ko at kaagad na hinawakan ang kanyang binti.

Pero bago ko pa mailapat ang mga palad ko doon ay may naramdaman akong tumusok sa likod ko at kaagad akong nawalan ng malay.

Nagising nalang ako may isang patalim na sinaksak sa ibabaw ng kanang balikat ko. The blade pierced through my bones. Matindi ang pagsigaw ko.

Kaagad kong natanaw si Kieran na nakaupo sa ugat ng malaking puno at nakagapos ang kamay at ang kanyang paa.

"Kieran!", sigaw ko at inalala ang kalagayan ng kaibigan.

If he didn't come with me. Hindi mangyayari ito sa kanya.

"Claudette", I heard him whispered underneath his breath.

"WHAT DO WE HAVE HERE!", malakas na sigaw ng isang lalaki ang nakakuha ng aming atensyon. He walks towards me with dirty smirk.

"Who are you?", I manage to asked him with firm and cold voice.

He laughs at me. "Oh! Our guest is so brave", sabi niya sa akin sabay tawa ng malakas kasabay ng mga kasamahan niya.

Sinamaan ko siya ng tingin dahil hindi niya sinagot ang aking tanong.

"It's been years. And finally, after a long search...", he stop and close the distance between us. He smirks on my face. ".... I finally found you", he touch my hair at bahagya iyong hinila.

I hissed in pain because of that.

"I don't even know you!", I shouted and eye him with dagger.

"Well, I do", mas lalo siyang ngumisi sa akin. "We can finally had a change to avenge what happened to our ancestors thousand years ago", mariin na sabi niya sa akin. "Your bloodline killed them without mercy. We don't stand a chance for years because they are so powerful! But right now!", he mocked at me. "Here's the weak one from their blood", hinugot niya ang patalim na naka baon sa aking balikat kaya napasigaw akong muli sa sakit.

"Hindi ko alam ang sinasabi mo!", sigaw ko. "Please, let us go".

Mabilis siyang umiling sa akin. "There's no way we'll let you go. We'll kill you here right now actually. But, I want to see you suffer first", aniya. "Based on history, your bloodline used to be so powerful. Your mother is supposed to my great grandfather but your stupid and foolish Uncle killed him without mercy. Do you know that?".

"Please, I don't know what you're talking about. PLEASE!", pagmamakaawa ko ngunit wala akong makitang emosyon sa kanyang mga mata.

Inangat niya sa aking mukha ang kakaibang medallion. Mabilis na umakyat sa aking ulo ang matinding sakit na naramdaman. It also paralyzed my heart and the pain to much to bear.

"AAAAAHHHHH!", malakas at matinding sigaw ko dahil sa sakit na naramdaman. Namimilipit ako sa putikan dahil sa matinding sakit at mariin ang pagkahawak sa aking ulo.

"Claudette!", sigaw ni Kieran ngunit hindi ko na iyon masyadong marinig dahil nilamon ng sigaw ko sa sakit ang kanyang boses.

"Oh! How I love seeing these murderers to suffer", malakas na tumawa ang lalaki sa akin. "Long live, Sabbatarians!", he shouted again and again.

They tied me up on the tree. They took advantage of me being so weak. Naka linya silang lahat sa malayong banda ko. They aim me with their guns and arrows kaya pumikit nalang ako ng mariin.

"RUN! CLAUDETTE, RUN!", narinig kong sigaw ni Kieran pero hindi ako gumalaw. Although the ties are loose but I didn't move.

One gun shot was heard kaya napapikit ako. Hinintay kong tumama ito sa akin ngunit hindi dumating.

I open my eyes and saw Kieran shot right in his chest but he's still standing.

"Lets go!", napalingon naman ako sa hindi kilalang lalaki sa gilid ko. He scoop me up and force me to run away.

"NO! LET ME GO! KIERAN!", sigaw ko at pilit na kumuwala sa hawak ng hindi kilalang lalaki.

"Lets go. He's dead!", aniya kahit na alam kong hindi dahil nakatayo pa rin si Kieran doon.

He's looking at me with sad smile on his face. He moves and try to attack the Sabbatarian hunters but his moves were too slow kaya hindi niya nagawang lumapit doon ay ilang bala na at arrow ang bumaon sa kanyang katawan.

"KIERAN! NO! LET ME GO! KIERAN, PLEASE! KIERAN! KIERAN!", malakas na sigaw ko at buong lakas na gustong kumuwala sa hawak ng lalaki but he's too strong for me.

Dahil sa mahina ako ay hindi ko magawa ang gusto kong gawin.

Right before my eyes. Kieran fell down covered in blood.

"KIERAN!", buong pusong sigaw ko sa kanya ngunit pareho kaming bumagsak sa putikan kasama ang lalaking may hawak sa akin. "KIERAN!".