SHAWDOWS OF THE MOON (Dwayne Grahams & Bryce Grahams)

🐾 XI. Burial 🐾

Dwayne Grahams

Kaagad akong napaatras ng may katawan ang biglang tumilapon sa akin.

Bumaba ang tingin ko sa kung sino iyon. It was Charlotte Pierce. Nakatingala siya sa akin habang duguan ang kayang upper right chest.

She reach out for me.

"YOU!", sigaw ko sa kaharap na Ama ni Charlotte.

His eyes widened in surprise na parang hindi niya alam ang kanyang gagawin. All of the hunters were stunned by it. Imbis na magpatuloy sa pagpapaputok ay naibaba nila ang kanilang baril. They look at their leader.

"Boss".

Hindi makaimik ang kanilang pinuno dahil sa gulat.

Charlotte reach for my face and caress it. She smile weakly at me kaya wala akong ibang nagawa kundi ay ang pasanin siya sa aking braso.

"Capture them and lock them up", I took advantage of their weakness.

Mabilis akong umalis doon bitbit si Charlotte sa aking bisig. I don't know if they successfully captured all of them but who cares.

The girl I am destined for is dying in my arms. My mate.

Dinala ko siya sa loob ng pack castle. Nagawa ko lang siyang itaboy noon dahil sa galit ko. Ngayon ay puno na ng pagsisisi ang bumalot sa aking puso at isipan.

Sana ay tinanggap ko nalang siya noon. Sana ay hindi ko iniba ang tingin sa kanya. I don't know her story so I shouldn't have judge her that way.

"Hey! Open your eyes", sabi ko sa kanya at dahan-dahan siyang nilapag sa couch.

"D-Dwayne", bulong niya sa akin habang nasa aking pisngi pa rin ang kanyang mga kamay. "I didn't regret anything. I didn't regret with the scene of how we meet", aniya.

"I'm sorry", wala akong ibang nasabi kundi iyon.

Umiling siya. "No. I am so sorry, Dwayne. Kung hindi din dahil doon ay hindi kitang makikitang muli. I am even thankful for the moon goddess despite how bad our situation is", she caught.

Umiling ako. "Stop talking, please. You're gonna be alright. Everything is gonna be alright", sabi ko sa kanya.

Ngumiti siya sa akin. "I'm sorry for rejecting you. That wasn't my plan. I shouldn't have done it but I was ashamed of what you saw.....", humikbi siya. "....I should have done it with you".

Umiling ako. "I know. I accepted you completely despite of your flaws. I was just blinded by my anger".

"Shush! I know, I know. My life was a mess from the very first. I don't fit as your mate. Never".

"How can you say that!?", mariin na sabi ko at hindi nakayanan. Tears started to fall.

Umiyak din siya. Her eyes weakened at unti-unting pumikit pero pinilit niya pa ring idilat para sa akin.

"Will you please say something for me like we're still connected as mate?", inulit niya ang sinabi niya sa akin doon sa underground.

Tumango ako. "I love you, my mate", tears fell as I said those words. "I mean it. Don't ever think I just said those just for your wish".

She laugh weakly. "I love you, too", aniya at hinaplos ang aking pisngi ng isang beses. "Goodbye, my mate".

Iyon ang huling salita niya bago bumagsak ang kanyang kamay sa aking dibdib. Her eyes are close and tears dried up in the side of her eyes.

Walang katumbas ang sakit na naramdaman ko. Hindi ako makasigaw ni makapagsalita. My heart went numb.

Bryce hurriedly went inside the pack castle with two pack warriors captian.
Nanlaki ang mga mata nila ng makita akong nakaupo sa sahig na puno ng tuyong luha ang aking pisngi.

"Alpha!", gulat na sabi ng dalawa.

Lumapit si Bryce sa akin. "Dwayne".

Hindi ako nagsalita.

Dumapo ang kanilang mga mata sa katawan ni Charlotte. Their eyes widened in fraction.

"She died", komento ni Bryce.

Tumango ako at tumayo galing sa pagkalugmok.

"Your future Luna Queen is dead. Prepare a burial ceremony. We'll bury her", sabi ko at mabilis na tumalikod pagkatapos tapunan ng huling sulyap si Charlotte.

They were stunned. Natagalan pa bago sila kumilos.

"Yes, Alpha", tugon ng dalawa ngunit si Bryce ay sumunod sa akin.

"Dwayne. Charlotte Pierce is your mate?", he asked.

Tumango ako at hindi lumingon. Nagpatuloy ako sa paglalakad.

"I'm so sorry to hear that, brother", aniya sa akin.

Ng hindi ako lumingon sa kanya at hinila niya ang braso ko. He made me face him and hug me tight like what older brother supposed to do when their younger brothers are sad.

Akala ko ay ubos na ang luha ko sa pag-iyak kanina. But I was wrong. Bryce made me cry again. In his arms, mas marami ang naiyak ko.

Sa kanya ko binuhos ang lahat ng sakit at lungkot. He let me cry in his arms at hinagod ang aking likod.

He didn't asked me anything. He just said words that makes me calm. Just like before when we we're young.

Tuwing umiiyak ako dahil palagi akong talo sa laro namin. Pinapatahan niya ako at pilit na pinaalala na magiging okay ang lahat. He become a good brother to me.

Hindi ko alam kung paano ako nauwi dito sa aking silid pagkatapos. Maybe I  passed out at dinala ni Bryce dito.

Umiling ako at dahil sa sakit ng ulo ko ay napadaing.

Nakarinig ako ng katok sa pinto.

"Dwayne, the burial ceremony is ready. We need you there", si Bryce iyon ng binuksan niya ang pinto pagkatapos ng tatlong katok.

"I'll be there in a minute", sabi ko.

Tumango naman siya sa akin at sinarado ang pinto. It took me a thirty or more minutes to prepare dahil palagi akong lutang at tulala sa silid. Tingin ko ay mababaliw ako kapag mananatili pa ako dito.

Kaya pagkatapos kong maghanda ay mabilis akong bumaba at pumunta sa bulwagan. There, I saw a lots of Alpha's from different packs and send their deepest condolences to me.

Hindi ako nagkwento. Bryce did all the talking dahil ayaw ko talagang magsalita.

When the ceremony is done. Dinala na ang kabaong ni Charlotte sa libingan ng yumaong pamilya namin.

Hindi na ako nanatili at tumingin pa doon. I escape from them. Umalis ako. Hindi pinaalam kung saan ang punta ko.

I might be a irresponsible Alpha King. But I do hope they'll understand what I'm actually feeling right now. I need escape. I need to reflect. I need to be alone.