ភូមិគ្រឹះលោកម៉ាហ្វៀជុងហ្គុក ឡេវីហ្គាលាតសន្ធឹងធំល្វឹងល្វើយខ្ពស់ស្រឡះងើយមើលមិនផុត ឡានបរចូលមកយឺតៗពេលឈប់ក្នុងចំណតឡានក្បែរភូមិគ្រឹះរួចមានមនុស្សប្រញាប់ចុះមកបើកទ្វារឡានអោយគេមិនអោយទាស់ចិត្ត។
"លោក?"ថេយ៉ុងអោនមើលជុងហ្គុកដែលគេងលង់លក់ ខ្ទង់ច្រមុះស្រួចដូចដងកាំបិតបបូរមាត់ក្រហមស្រាលមានថ្ពាល់រលោងរោមភ្នែកវែងក្រាស់ស្អាតឥតទាស់សក់ធ្លាក់គ្របមុខមើលទៅមិនទាស់សោះឡើយបើមិនមែនជាម៉ាហ្វៀដៃឆៅចិត្តត្រជាក់ប្រហែលជាគេអាចធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍ប្រុសមាត់ដាចម្នាក់នេះបាត់ទៅហើយ។
"ដឹងថារំខានយើងមានទោសអ្វីទេ?"ជុងហ្គុកនិយាយទាំងនៅបិទភ្នែកនៅឡើយ។
"មិនដឹង"
"ហើយដឹងទេថាមើលមុខយើងចំៗបែបនេះដោយមិនសុំការអនុញ្ញាតមានទោសអ្វីទេ?"
"មិនដឹង"
"បន្តិចទៀតឯងនិងដឹង"ជុងហ្គុកលើកថេយ៉ុងចេញពីភ្លៅគេព្រោះចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ថាឈឺស្ពឹកហើយមុននឹងច្រានថេយ៉ុងទម្លាក់ពីលើឡានដែលបើកចំហរដោយកូនចៅរបស់គេជាអ្នកឈរចាំបើករងចាំរហូតដល់ចាហ្វាយចុះ។
"គឺធ្វើជាជណ្តើរដ៏ថោកទាបអោយយើងជាន់"គេដើរចុះពីលើឡានអោយជាន់ភ្លៅថេយ៉ុងមួយទំហឹងរហូតដល់នាយកម្លោះតូចត្រូវអោនមុខខាំបបូរមាត់ទប់ភាពឈឺចាប់។
"..."ថេយ៉ុងតាមមើលខ្នងជុងហ្គុកដែលបោះប្រយោគគ្រោតគ្រាតហើយដើរចេញទៅធ្វើមិនដឹងតែក៏បញ្ឈប់ដំណើរហើយងាកមកមើលគេវិញបែបមិនពេញចិត្ត។
"កុំធ្វើអោយយើងខឹងអោយសោះដើរមកឈរត្រង់នេះ"គេចង្អុលកន្លែងដែលគេឈរបញ្ជាថេយ៉ុងយ៉ាងដាច់អហង្កាជាទីបំផុតបើហ៊ានជំទាស់គ្រាប់សំណរសុីខួរក៏ថាមិនត្រូវ ថេយ៉ុងព្យាយាមក្រោកឈរទាំងភ្លៅឈឺចុកពើតទ្រាំស្ទើរមិនបានហើយដើរអូសជើងខ្ញើកៗមកឈរក្បែរជុងហ្គុកធ្វើយ៉ាងណាអោយបានលឿនតាមដែលអាចធ្វើបានព្រោះបើគេជំទាស់លទ្ធផលច្បាស់ជាមិនល្អទេ។
"បើដឹងថាពេលយើងខឹងឯងវេទនាកុំធ្វើអោយយើងខឹងអោយសោះក្រែងលោយើងចិត្តល្អអាចអោយឯងរស់នៅបានយូរ"ថេយ៉ុងងើយមើលជុងហ្គុកយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ដោយមិននិយាយអ្វីទាំងអស់ហើយក៏ត្រូវងាកមុខចេញពេលជុងហ្គុកអោនយកដៃមកចាប់ច្របាច់ចង្កាគេអោយងើយមុខឡើង។
YOU ARE READING
កូនបំណុលស្នេហ៍
Actionត្រូវចាំថាទឹកភ្នែកឯងជាក្តីសុខរបស់យើង... ក៏ត្រូវចាំដូចគ្នាថាខ្ញុំគ្មានថ្ងៃសម្រក់ទឹកភ្នែកអោយលោកឃើញជាដាច់ខាតជុងហ្គុក ឡេវីហ្គា !!!
