Pain of Love (On-Going Series)

Chapter 12

As promised. :) This is dedicated for my dear reader.

AprilleCoriag. This is for you! Enjoy! ♥

-------------------------------------------

Chapter 12

"Ikaw yung lalaking sumusunod sa akin." paiyak kong sabi na makita ko ang pasyenteng nakahiga sa kwarto kung saan kami dinala ni Ron.

WTH Ron! What is the meaning of this? T___T

I run towards the door. I open it while my tears are falling. I slammed the door and feeled weak.

Nararamdaman ko ang pagtulo ng luha ko. I am running and running until my feet stop.

Sa kakatakbo ko nakakahiyang nakikita na ako ng mga tao sa hallway. At nakakabangga na ako na parang wala sa sarili. I feel so numb while running away.

Until I found myself running towards to the comfort room. Nakita ko naman na mukhang walang tao  kaya naman tumingin ako sa salamain at binuhos lahat ng kinikimkim kong sama ng loob.

"Ron? Why you? You betray me?" napahagulgol ako lalo nang maramadaman kong lumabas nasa bibig ko kung ano ba talaga ang nararamdaman ko. After that moment. Nakita ko na may lumabas sa isa sa mga cubicle. Napansin kong umiyak din sya at luhaan. I was shock ng mapagtanto kong sya yung babaeng nagcheer kanina kay Ron.

Lumabas sya ng cubicle at nakita ko ang paglingon at pagtingin nya sa akin sa salamin habang papalabas sya ng comfort room.

Naisipan ko din naman na magtago na lang muna ako sa cubicle hanggang sa maging okay ang nararamdaman ko.

Papasok na ako ng cubicle ng makarinig ako ng pagtawag.

"Scarlet!" nilingon ko kung sino ang tumatawag sa akin at  nakita ko na si Blake ito. Napatakbo ako papalapit sa kanya. I hugged him tight and I continue crying.

"Why are you crying?"di ko nagsalita at nananatili pa din akong speechless dahil iniisip ko kung ano ang pwedeng mangyari. Pero I can't stop myself blurting it out. T___T

"Yung pasenyente. Kilala ko sya." Di ko na napigilan ang pagsabi kay Blake.

"Oo, naiintindihan ko. Wag kang umiyak. Gagaling din sya okay?" he calmly say. >__< Oo wala pa talaga siyang alam.

*Desiree's POV*

Put@ng !n@ng babae yan! Andito pa sa hospital. Bakit andito sya? Papunta ako sa room ng kuya ko.  Wala akong ibang magawa kundi pakalmahin ko na lang ang sarili ko dahil kailangan ako ng kuya ko ngayon. At dapat hindi ko na dapat pag-aksayahan ng oras ang walang kwentang Scarlet na yun.

Im on my way walking towards to kuya's room. Then there I saw Ron. Standing outside the door of kuya's room. Mukhang may problemang dinadala. I just saw his dark aura. At  parang hindi ako welcome na kausapin sya. Kaya naman pumasok na lang ako sa loob ng room ng kuya ko.

I dropped my bag and tumabi sa kuya ko. Pinagmasdan ko ang mukha nya. Sa sobrang bigat ng pakiramdam ko at nararamdaman kong ako ang dahilan kung bakit naaksidente si kuya, tears are suddenly rushing through my face.

*FLASHBACK*

"Des. Wag naman na matigas ang ulo! Wag ka na pumunta sa birthday ni Bianca dahil una sa lahat hindi ka naman invited. At baka masaktan ka lang sa pwedeng mangyari. Baka masaktan ka lang sa makikita mo sa birthday na yun." Lola calmly said it to me.

"E nako naman lola. All I just wanted is to be with Ron. Masama ba yun? Ahh basta bahala po kayo. Pupunta pa din po ako." Kinuha ko ang mga gamit na gagamitin ko at isinilid sa bag ko. Bakit ba sya nakikialam? E di naman nya alam ang pakiramdam na mamiss ang isang taong mahal mo diba?

"Come to think of it. Don't just think about yourself. Think about the feeling of others. Think about the consequences. Think about of everything before your making your own move. Think of the people that surrounds you. Wag kang selfish." sabi ng lola ko. At umupo sya sa tapat ko.

"Consequences? Lola naman! You never knew my feeling. >__< I feel depressed. Buntis ako at di ko manlang kasama ang ama nang batang dinadala ko? I was ashame on myself lola! I wanted to be him right now." sagot ko sa lola ko na parang ipinapaintindi ko sa kanya ang lahat ng nararamdaman ko. >__< She can't understand me.

"Think about your kuya, think about his feelings naman." Napabitaw ako sa hinahawakan ko ng marinig ko ang sinabi ng lola ko. I know that she had a good point. But how about me? Bakit puro na lang sya? Lagi na lang ba akong maga-adjust just for my god damn kuya? How about my feelings? Did all of you care?

Di na lang ako sumagot. Ginawa ko pa din ang pag-alis. Kahit pinapagalitan na ako ng lola ko, kahit pa anong ginawa nyang pigil wala pa ding epekto yun sa akin.

*END OF FLASHBACK*

Siguro ito na din talaga ang karma ko sa pagsuway ko sa sinasabi ng lola ko. But why my kuya pa? Of all the people here in the world. Bakit sya pa? Bakit? T___T Napahagulgol ako ng iyak.

"Kuya. Mahal na mahal kita. Sorry kung sumaway ako kay lola. I just can't help it. I just miss the father of this kid. I just miss the the man I truly love." Napahagulgol ako habang sinasabi ko habang kinakausap ko ang walang malay kong kuya.

"Kuya ko. Magpapagaling ka ha? Basta andito lang ako lagi sa tabi mo para alagaan ka. Andito lang kami ni lola para sayo." I come neared my kuya, and kiss his forehead.

Umupo na ako sa couch at naramdaman ko ang pagkabalisa. Ano na lang ang sasabihin sa akin nito ni lola? >___< I know she'll be mad at me again. Pero wala na ako siguro akong magagawa. Nangyari naa ang di inaasahang mangyari. At hinding hindi ko ginusto to.

"Dess...?" narinig kong tinatawag ako ni Ron. Napalingon ako sa may bandang pintuan kung saan ko banda narinig ang boses nya. He close the door silently at tumabi na sa akin. Habang papalapit sya nakita ko ang pagkalungkot nya. Di ko na alam kung ano ang gagawin ko. Kaya naman niyakap ko na lang sya.

"Dess.. Alam na ni Scarlet. Alam na nya na kilala ko kayo." naramdaman ko ang pagtulo ng luha nya. "Dess. Ano ang gagawin ko? Magiging masama ang pagtingin sa akin ni Scarlet. Magiging masama ang pagtingin ng taong mahal ko sa akin." umiyak sya ng umiyak. Nararamdaman kong mas nasasaktan ako na makita ko na nasasaktan ang taong mahal ko.

"Dess.. Ano ang gagawin ko?" napayakap na din sya sa akin ng mahigpit na mahigpit. Habang nakayakap sya akin nararamdaman  ko din ang sakit na nararamdaman nya.

"Calm down. Everything will be okay."

*Tyronne's POV*

Nawawala ako sa sarili ko na makita kong nasasaktan si Scarlet. Sorry Scarlet. But I think we really need to let go of our love. I love you pero ayaw ko na na makita kang umiiyak pa ng ganyan. Tama na din sigurong ganito. Tama na sigurong alam mo na manloloko ako.

Pero kahit ganito ako isang bagay lang ang alam ko. Mahal kita. At yun pa din yun. Di magbabago yun habang lumilipas ang panahon. Habang tumatagal lalo kitang minamahal kaya hindi ko alam kung paano ko pa ililipat ang pagmamahal ko sayo sa ibang babae. Lalo na kay Desiree.

I was walking to the hallway of the hospital at naisipan kong umuwi na lang.

------------------------------------------------

A/N: Sorry po sa maiksing UD. Kasi medyo busy na din sa school. Siguro 2 updates na lang ang magagawa ko every week. So please sana stay tuned! ♥

I will manage my time for you guys! Take care! Love lots.

So Kindly:

Click VOTE, Leave a COMMENT and be POL's FAN!