Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Örtüler, serin sabah havasının derisine nüfuz etmesine izin verdi. Odanın etrafında dolanıyor, yere saçan elbiselerinin üzerinde giyiniyordu.
"Şimdiden gidiyor musun?" kolunu yatağın ona benzeyen yanına uzatıyorsun. Kalmasını gerçekten beklemiyordun, ve asla kalmıyordu, ama yine de kalbindeki hafif çekişmeyi görmezden gelemezdin. Sen ve Jaemin'in geliştirdiği rutin seni yavaşça öldürüyordu ama buna kendin izin veriyordun, düşmene kendin izin verdin, her ikinizin de sessizce yatakta yattığı gece geç saatteki ilişkilerin ardından o sessiz anlarda içeri sızan sevgi. Duvardan duvara sıçrayan ağır nefesler, çarpan kalbinin sesini gizledi. Düşmene ve düşmene ve düşmene kendin izin verdin.
"Evet." eli boynunun arkasına dokundu, "Planlarım var." Bu saçma bir bahane ve bunu ikiniz de biliyorsunuz. Ama birşey demedin. O gece geri geldiği sürece, gündüz onu kaybetmekte sorun yoktu.
Onu tamamen kaybetmektense hayatının çoğunu sensiz yaşamasına izin vermeyi tercih ediyordun. Sonsuza dek düşmek anlamına gelse bile, yere daha da sert vurma riskin olsa bile...
Jaemin için almak isteyeceğin bir risk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
