Zawgyi
~~ၾကာျဖဴ~~
အပိုင္း(၄၁)
ပဒုမၼာရီၿမိဳ႕ေဟာင္းၿမိဳ႕ေတာ္..
အက်ဥ္းတန္ေစေသာ က်ိန္စာဆိုးအားလုံးတို႔ လြင့္စင္သြား၍ထင္သည္..
ေကာင္းကင္သည္ ၾကည္လင္လွပလြန္းေနလွ်က္..
ေနျခည္ႏုႏုေလးမ်ား သိမ္ေမြ႕စြာျဖန္းပက္ထားသည့္ မနက္ခင္းသည္လည္း လွခ်င္တိုင္းလွေနပါလား...
ေလေျပေလးမ်ားပင္ ႏူးညံ့စြာေဆာ့ကစားေန၏။ အေဝးဆီမွ ေတးသီသံႏွင့္ဆည္းလည္းသံတို႔ကလည္း ခ်ိဳၿမိန္လြန္းေနျပန္သည္။
အို... အင္မတန္လွပတဲ့ပန္းဖူးေလးမ်ားပင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ပြင့္လန္းေနလို႔....
ေလအေဝွ႔မွာသင္းပ်ံ႕လာသည့္ပန္းရနံ႔တို႔က စိတ္ႏွလုံးထိတိုင္ ဆြတ္ပ်ံ႕ၾကည္ႏူးေစခဲ့ပါရဲ႕...
သို႔ေသာ္ သူတို႔ရင္ထဲတြင္ေတာ့ မေအးျမႏိုင္ခဲ့ေသးပါ။
ႏူးညံ့လွပလြန္းေသာ မနက္ခင္းမွာႏိုးထလာသည့္ မ်က္ဝန္းအစုံက အားေဖ်ာ့လြန္းေန၏။ ေသြးေရာင္ကင္းမဲ့ေနေသာ ႏူတ္ခမ္းတို႔ကလည္း တဆက္ဆက္တုန္ရီလို႔ပါလား..
ျဖဴဆုတ္ႏြမ္းလ်ေနေသာ မ်က္ႏွာလွလွေလးကာ ျမင္ရင္စရာမရွိေအာင္ေဝဒနာေတြ မခ်ိမရိခံစားေနရရွာပါလား..
ေနထိပန္းပမာညိဳးႏြမ္းေနသည့္တိုင္ ေကာ့စင္းလွပေနဆဲ မ်က္ေတာင္ေလးေတြလူပ္ခတ္လာသည္ႏွင့္ တုန္ယင္ေနေသာႏူတ္ခမ္းေလးမွ ထြက္က်လာသည့္စကားက..
"ကိုကို...."
ရင္ထဲနင့္ခနဲ႔..။ ဒီေလာက္ထိေတာင္ပဲလား ခရာရယ္..
ဒီအေတြးကသူမနားရွိေနသည့္ ေစတန္ႏွင့္ဈာန္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးထံ စူးခနဲ႔ပင္တိုးဝင္လာသည္။ ေစတန္ သူမအနားတိုးသြားၿပီး
"ႏိုးလာၿပီလား ခရာ.."
"ဟုတ္ကဲ့.."
အားယူၿပီးႀကိဳးစားထေနသည့္သူမကို ေစတန္အသာေဖးမလိုက္ရင္း
"မထနဲ႔ခရာ... ခရာအရမ္းအားနည္းေနတယ္ ခရာအနားယူမွျဖစ္မယ္"
"ဟင့္အင္း.."
သူမျငင္းလိုက္သည့္တိုင္ တကယ္တမ္းထဖို႔ပင္ သူမမွာခြန္အားမရွိရွာပါ။ ေစတန္၏လက္ေမာင္းတစ္ဖက္တြင္ ေခါင္းကိုေမွးတင္ထားရင္းမွ
"ခရာ..ကိုကိုနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္"
"ခရာ.."
ေစတန္သူမစကားေၾကာင့္ မခ်င့္မရဲျဖစ္သြားသည့္စိတ္ကို မနည္းပင္ခ်ဳပ္တီးထားေနရသည္။ ဈာန္က ေႂကြေတာ့မည့္အလား ႏြမ္းလ်လြန္းေနေသာပန္းေလးကို ရင္နာစြာပင္ ေငးၾကည့္ရင္း
"ခရာ...ေနမေကာင္းဘူးေလနားမွျဖစ္မယ္ လိမ္မာပါတယ္ေနာ္"
"ခရာ... အရမ္းေမာတာပဲ ခရာမေနရေတာ့ဘူးထင္တယ္"
"ခရာဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနသလဲ"
ေစတန္အလိုမက်စြာဟန႔္လိုက္ေတာ့ ခရာကႏြမ္းလ်ေသာ အၿပဳံးေလးႏွင့္ပင္
"ညကအိပ္မက္ထဲမွာေလ ခရာ့ကိုလာေခၚတယ္ ခရာသူနဲ႔လိုက္ခဲ့ရမယ္တဲ့ "
"ဘယ္သူလဲ.."
"ခရာမသိဘူးအစ္ကို သူကလူနဲ႔မတူဘူး အရပ္ကအျမင့္ႀကီး ပုံစံလည္းေတာင့္ေတာင့္ႀကီးထူးဆန္းတယ္ ဝတ္ထားတာလည္း ေရွးေခတ္ကနတ္ေတြလိုပုံစံမို႔ နတ္႐ုပ္ထုလို႔ေတာင္ အစကခရာထင္လိုက္ေသးတယ္"
"နတ္႐ုပ္ထု.."
"ဟုတ္တယ္အစ္ကို အခြၽန္အတက္ေတြနဲ႔ ဟိုးေရွးေရွးကနတ္႐ုပ္ႀကီးနဲ႔တူတယ္ မ်က္လုံးေတြက နီရဲေနတာမ်ားေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ.. မ်က္ႏွာကလည္းၾကမ္းတမ္းလိုက္တာပဲ အဲ့ဒီ့လူလိုလို နတ္လိုလို႐ုပ္ထုႀကီးက ခရာ့ကိုစကားလာေျပာတယ္ အသက္ဝင္လြန္းလို႔ အိပ္မက္လား တကယ္လားလို႔ေတာင္ ခရာမသဲကြဲေတာ့ဘူး"
"ဟင္..."
သူတို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ အံ့ၾသတုန္လူပ္သြားရသည္။ ဈာန္မ်က္ႏွာကြက္ခနဲ႔ပ်က္သြားၿပီး
"သူခရာ့ကိုဘာလာေျပာသလဲ"
"ခရာ့ကိုသူပိုင္တယ္တဲ့ ခရာသူ႔ေနာက္လိုက္ခဲ့ရမယ္တဲ့ ဒီမွာဆက္ေနခြင့္မရွိဘူးတဲ့အစ္ကို သူနဲ႔လိုက္ခဲ့ဖို႔ ခရာ့ကိုေလအမိန႔္ေပးၿပီးေခၚေနတယ္"
ဈာန္ေစတန္အျပင္အနားမွာရွိေနသည့္စိမ္းပါ မ်က္ႏွာေတြပ်က္ၾကကုန္၏။ တကယ္ပဲ ခရာ့အိပ္မက္ထဲေရာက္လာသည္က ဒ႑ာရီလာနတ္ဘုရားလား..
ဆုေတာင္းတစ္ခုအတြက္ တစ္ခုျပန္လည္ေပးဆပ္ရလတၱံ့ဆိုတဲ့က်ိန္စာက အမွန္ပဲလား...
ေစတန္မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္ႏွင့္ပင္
"ခရာေနမေကာင္းလို႔ အိပ္မက္ေတြကေယာင္ကတမ္း ေလွ်ာက္မက္ေနတာပါ ဒါေတြက တကယ္မဟုတ္ဘူးခရာ ကိုယ့္ကိုယုံပါ ခရာဘာမွမျဖစ္ဘူး "
"ခရာ့ကိုမညာပါနဲ႔ေတာ့အစ္ကိုရယ္ ခရာ့အေျခအေနကိုခရာသိပါတယ္ "
စကားေျပာတာမ်ားသြား၍ထင္သည္ ေမာပန္းသြားဟန္ျဖင့္ သူမေခတၱာမွ် ၿငိမ္သက္သြားရွာ၏။ ေဝဒနာေၾကာင့္ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ႏွင့္ လိူက္ခါေနသည့္ရင္အစုံက သူတို႔ရင္ကိုလွံစႏွင့္ထိုးေခ်ေနသည့္အလား..
နာက်င္မူကနင့္ခနဲ႔ေနေအာင္ပင္ ခံစားလိုက္ရ၏။ တစ္ခ်က္တခ်က္ေမာပန္းလြန္းသျဖင့္ မ်က္ဝန္းအစုံတို႔မွိတ္ခ်သြားတိုင္း ျပန္ဖြင့္မလာမည္ကိုစိုးရိမ္မိသည့္အခိုက္က ဘဝတြင္အပင္ပန္းဆုံးပင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
တဆက္ဆက္တုန္ယင္ေနသည့္ႏူတ္ခမ္းတို႔ ရပ္တန႔္သြားတိုင္း စိုးထိတ္မူကရင္ဝကို ေဆာင့္ေဆာင့္ကန္ေနေတာ့၏။ ေဝဒနာေတြၾကားမွ သူမေလးကေတာ့ ႀကိဳးစားၿပဳံးေနပါရဲ႕
"ခရာ မေနရေတာ့ပါဘူး အစ္ကို "
"မဟုတ္တာခရာရယ္ ခရာဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး ကိုယ္ခရာ့ကိုျပန္ေခၚသြားမယ္ အေကာင္းဆုံးေဆး႐ုံမွကုေပးမယ္ ခရာေနျပန္ေကာင္းလာမွာပါ ကိုယ္လက္ေလွ်ာ့မွာမဟုတ္ဘူး"
ခရာခပ္ယဲ့ယဲ့ေလးၿပဳံးလွ်က္ ေခါင္းခါလိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္စက္အခ်ိဳ႕ကလြင့္ခနဲ႔..
အသည္းထိေအာင္ေလာင္ကြၽမ္းေနသည့္ ေဝဒနာ၏အတိုင္းအဆကို သူမနားလည္ပါသည္။ တစ္ခ်ိန္လုံး စြမ္းအားႀကီးမားသည့္ဝိညာဥ္တစ္ခု ပူးကပ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခံရသည့္ဒီခႏၶာကိုယ္၏ အတြင္းပိုင္းသည္ အဘယ္မွ်ေလာင္ကြၽမ္းသြားခဲ့ၿပီလဲ
ပူေလာင္လြန္းခဲ့ေသာဝိညာဥ္၏ အက်ိဳးဆက္ကာ သူမအသည္းေတြကလီစာေတြမ်ား ေလာင္ကြၽမ္းသြားေစခဲ့ၿပီလား...
ေသခ်ာသည္ကအသက္႐ူရမွာပင္ ပင္ပန္းလာသကဲ့သို႔ ခရာခံစားနာက်င္ေနရၿပီ ျဖစ္သည္။ ျပင္ထန္လြန္းေသာ ဝိညာဥ္တစ္ခု၏စြမ္းအားက သူမခႏၶာကိုယ္အား ပ်က္ဆီးေလာင္ကြၽမ္းသြားေစခဲ့ပါၿပီ။
ၾကာျဖဴ၏ဝိညာဥ္အၿပီးတိုင္ ထြက္ခြာသြားသကဲ့သို႔ သူမႏၶာကိုယ္၏ခံႏိုင္ရည္အားတို႔သည္လည္း အဆုံးစြန္တိုင္ကင္းမဲ့သြားေခ်ၿပီ..။
ဆိုးက်ိဳးအေနျဖင့္ ဒီခႏၶာကိုယ္ေလာင္ကြၽမ္းပ်က္ဆီးလာခဲ့သည္မွာ သူမအားႏွင့္ပင္မထႏိုင္ေတာ့သည္အထိ ခရာသည္ေမာပန္းနာက်င္ေနခဲ့ရၿပီ မဟုတ္လား....
စကားတစ္ခြန္းဆိုလိုက္တိုင္း ေမာပန္းလာသည္မွာ ႏွလုံးသားကိုပင္ စူးနင့္နာက်င္ေစမိသည္အထိပါ။
ရင္ထဲတလွပ္လွပ္ခံစားေနရသလို မ်က္ဝန္းထဲတြင္လည္း ေရွ႕တြင္ရွိေသာပုံရိပ္အခ်ိဳ႕ကာ တစ္ခါတေလ ျမင္ရလွ်က္.. တစ္ခါတေလ ေဝဝါးေပ်ာက္ကြယ္သြားလွ်က္...
ဟိုး..အေဝးမွာေခၚသံအခ်ိဳ႕ကာ နားထဲခပ္သဲ့သဲ့...
အို... မ်က္လုံးထဲမွာေတာင္ အစက္အေပ်ာက္ေတြ ျမင္ေနရၿပီလား..
ေဝဒနာ၏အဆုံးသတ္တစ္ခုကို ခံစားမိသည္ႏွင့္ ရင္ထဲျပင္းပ်စြာသတိရမိသည္က ...
"ကိုကို.."
တမ္းတလြမ္းဆြတ္စြာပင္ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ႏူတ္ခမ္းတို႔က အလိုလိုလူပ္ခပ္လာ၏။ ေစတန္ကာ မခ်င့္မရဲစိတ္ျဖင့္ အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ထားၿပီး
"ကြၽတ္...ခရာရာ"
"ေတာ္ပါေတာ့ေစတန္ရယ္ သူဘယ္သူ႔ကိုတမ္းတေနလဲဆိုတာ နင္လဲျမင္တာပဲ သူလိုအပ္ေနတာနင္မဟုတ္ဘူး ဈာန္လည္းမဟုတ္ဘူး နင္ဒီခ်ိန္ထိေတာင္ နားမလည္ဘူးလား"
"ငါ..."
"နက္႐ိူင္းကို ေခၚေပးလိုက္ပါ "
စိမ္းကေဒါသသံႏွင့္ေျပာလိုက္ၿပီးမွ စိတ္မခ်မ္းေျမ့စြာသက္ျပင္း႐ိူက္လိုက္မိ၏။ ထို႔ေနာက္အခ်ိန္မေ႐ြးေႂကြလြင့္သြားေတာ့မည့္ အျဖဴစင္ဆုံးပန္းေလးတစ္ပြင့္ကိုေငးၾကည့္ရင္း ဝမ္းနည္းစြာပင္ဆိုလိုက္သည္။
"သူ႔ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာ သူခ်စ္တဲ့လူအနားမွာပဲေနခ်င္ရွာမွာပဲ နက္႐ိူင္းကို နင္တို႔သြားေခၚေပးသင့္ေနၿပီ"
"နက္႐ိူင္းက ခရာကိုဘယ္လိုဆက္ဆံလဲဆိုတာ နင္လည္းသိေနတာပဲ စိမ္း.. ဒါက သူ႔ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ျဖစ္မယ္ဆို နက္႐ိူင္းသူ႔နားကိုရွိကိုမရွိသင့္ဘူး အဲ့ဒီေကာင္ေၾကာင့္ သူထပ္ၿပီးနာက်င္သင့္သလား ေျပာစမ္း ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေလး ငါသူ႔ကိုေအးခ်မ္းသြားေစခ်င္တာ ငါမွားလား"
အံႀကိတ္ၿပီးဆိုလိုက္ေသာေစတန႔္အသံက တုန္ခါအက္ရွေနသည္မွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နာက်င္ေနမွန္း အတိုင္းတာခံစားမိပါရဲ႕...
စိမ္းေခါင္းခါယမ္းမိလ်က္ႏွင့္
"နင္မမွားပါဘူးေစတန္ ဒါေပမယ့္ခရာက နက္႐ိူင္းကိုခ်စ္ကိုခ်စ္ေနတာ နင္ဘယ္ေလာက္ပဲ သူ႔အတြက္ၾကည့္ၿပီးခြဲလိုက္ပါေစ ခရာ့အခ်စ္ကမေျပာင္းလဲဘူး နင္ျမင္လား ဒီေလာက္ေဝဒနာေတြၾကားက သူဘယ္သူ႔ကိုပဲတမ္းတေနသလဲ သူ႔ဆႏၵကိုနင္ဥေပကၡာျပဳရက္တယ္ေပါ့"
"ေတာက္..."
"သူ႔ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာ သူခ်စ္တဲ့သူကိုအနားမွာေခၚေပးႏိုင္ရက္နဲ႔ နင္မေခၚေပးခဲ့ဘူးဆိုရင္ တစ္ေန႔နင္ပဲေနာင္တရလိမ့္မယ္ေစတန္ နင္တစ္သက္လုံးကို ယူႀကဳံးမရခံစားေနရလိမ့္မယ္သိလား "
"ဟုတ္တယ္ ခရာ့ရဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္မူကနက္႐ိူင္းဆိုရင္ သူ႔ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာသူနားရွိသင့္တာ နက္႐ိူင္းပဲျဖစ္ရမယ္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔သူ႔ကိုထြက္ခြာခြင့္ေပးသင့္တယ္"
ဈာန္က ေဝဒနာအျမႇင္ေတြတန္းေနသည့္ ႏြမ္းဖက္ေသာမ်က္ႏွာကို ေငးစိုက္ၾကည့္ရင္း အံႀကိတ္ဆိုလိုက္၏။ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ၾကားမွ ေယာက်ာၤးတန္မဲ့ မ်က္ရည္အခ်ိဳ႕ကဝဲလို႔...
သူတို႔အသံေတြေၾကာင့္ထင္သည္။ ေဝဒနာေၾကာင့္မွိန္းေမာေနသည့္ ခရာလူးလြင့္လာၿပီးေနာက္..
ဖြင့္ဟလာသည့္မ်က္ဝန္းတို႔ကလည္း သူတို႔ကိုျမင္ဟန္မတူပါ။ စိတ္အစဥ္က ဟိုး...အေဝးဆီသို႔ ေရာက္ရွိေနဟန္တူသည္။
ေသြးေရာင္မရွိသည့္ ႏူတ္ခမ္းတို႔ကၿပဳံးလာသည္မွာ တကယ္ၾကည္ႏူးေနသည့္ဟန္..
"ခရာ..မွတ္မိေသးတယ္သိလား ခရာကိုကို႔အိမ္ေရာက္တုန္းက ခရာေသးေသးေလးပဲရွိဦးမယ္ထင္တယ္ ခရာ့ကိုအျမင္မၾကည္သလို ဆူပုတ္ပုတ္နဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကိုကို႔ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ခရာအလိုလိုခ်စ္မိသြားတယ္ ကိုကိုကေတာ့ခရာကိုမုန္းတယ္ ျမင္တာနဲ႔ကို ဆူလိုက္ေအာ္လိုက္နဲ႔ တစ္ခါတေလက် အရမ္းကို႐ိုက္ပစ္တာ ခရာအၿမဲတမ္းငိုေနရတာပဲေလ အဟင္း"
"ခရာရယ္.. စကားသိပ္မေျပာနဲ႔ ေမာလိမ့္မယ္"
ေစတန္စကားက ခရာ့နားထဲေရာက္ပုံမရပါ။ အသိစိတ္ကင္းမဲ့ေနသကဲ့သို႔ သူမတတြတ္တြက္ ေျပာေနရွာသည္။
"ကိုကို႔ခရာကို ဘယ္ေလာက္နာေအာင္လုပ္ေနပါေစ ခရာေလကိုကို႔ကို မုန္းလို႔ကိုမရဘူး ကိုကို႐ိုက္မွာထက္ ကိုကို႔ကိုမျမင္ရမွာဘဲ ခရာေၾကာက္ေနခဲ့မိတယ္ ကိုကိုနဲ႔ေဝးေဝးေနရမွာကိုပဲ အရမ္းကိုစိုးရိမ္ေနခဲ့တယ္ ကိုကိုခရာ့ကိုေအာ္တယ္ေမာင္းထုတ္တယ္ အၿမဲ႐ိုက္ေနတာေတာင္ ကိုကိုနားပဲ သြားသြားခ်င္မိတယ္ ခရာကလဲခရာပဲေလ ႐ိုက္ထားတဲ့အနာေတာင္မေပ်ာက္ေသးဘူး ကိုကို႔နားရစ္သီရစ္သီနဲ႔ သြားသြားေခ်ာင္းေနလို႔ ႀကီးႀကီးဆိုခရာ့ကိုအၿမဲတမ္းဆူတာ အဟင္း "
ေျပာရင္းသူမမ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္စက္ေတြက တလိမ့္လိမ့္စီးက်လာ၏။ သူမမည္မွ်နာက်င္ေနမည္ကို သူတို႔မေတြးဝံ့ပါ..
သူမေျပာသမွ်ကိုနားေထာင္သည့္ သူတို႔ရင္ေတြကေတာ့ တေျမ့ေျမ့ႏွင့္ပင္နာက်င္ေန၏။
သူမကမ်က္ရည္အ႐ြဲသားႏွင့္ သူမကိုေပြ႕ဖက္ထားသည့္ေစတန္ကို ေမာ့ၾကည့္လာရင္း
"ခရာမ႐ူးပါဘူးအစ္ကို ကိုကိုၿပဳံးေနတဲ့ခ်ိန္ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ခ်ိန္ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ခ်ိန္ အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အို.. အခ်ိန္တိုင္းပဲ ခရာကိုကို႔ကိုေငးၾကည့္ၿပီးခ်စ္ခဲ့တယ္ ဒါကိုဝဋ္ေႂကြးလို႔သတ္မွတ္ရင္ေလ ခရာေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးနဲ႔ေပးဆပ္မွာပါ"
"ခရာရယ္ ေတာ္ပါေတာ့ မင္းစကားေတြက ငါ့ရင္ကိုခြဲေနတယ္"
မ်က္ရည္စက္အခ်ိဳ႕က ေစတန႔္ပါးျပင္ေပၚ ေပါက္ခနဲ႔က်လာသည္ကိုျမင္ေတာ့ စိမ္းရင္နာစြာႏွင့္ပင္မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္မိသည္။
မ်က္ရည္ေတြၾကားမွ တဆက္ဆက္တုန္ရီေနသည့္ႏူတ္ခမ္းတို႔က နာက်င္မူေတြ မဆန႔္မၿပဲထြက္က်လာျပန္သည္။
"ဒါေပမယ့္ ကိုကိုခရာ့ကိုမုန္းေနခဲ့တာကိုေတာ့ ခရာအၿမဲနာက်င္ေနရပါတယ္ အခုထိလည္း ခရာနာက်င္ေနရတုန္းပါ အစ္ကို ကိုကို႔အမုန္းေတြမလိုခ်င္ေတာ့ဘူး ကိုကို႔ဆီကခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကိုေလ ဟန္ေဆာင္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ခရာၾကားခ်င္လိုက္တာ ခရာေသမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေသေပ်ာ္ပါတယ္"
ဈာန္ဖ်တ္ခနဲ႔ထရပ္လိုက္၏။ ခရာေျပာေနသမွ်ကို သူဘယ္လိုမွမခံစားႏိုင္ေတာ့သျဖင့္..
"စိမ္း နက္႐ိူင္းဘယ္ကိုထြက္သြားသလဲ"
"မနက္ပိုင္းက ေစတန္နဲ႔စကားမ်ားၿပီး သူေတာ္စင္ေနာက္လိုက္သြားတယ္ သိပ္အေဝးႀကီးေတာ့ မေရာက္ေသးဘူးထင္တယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကိုသြားေခၚမယ္ ခရာ့ကိုတစ္ခ်က္ဂ႐ုစိုက္ထားေပးပါ"
"ဟုတ္ကဲ့စိတ္ခ်ပါ ကိုဈာန္"
ဈာန္ထိုေနရာမွ အျမန္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ မနက္ခင္းက ေစတန္ႏွင့္နက္႐ိူင္းခရာကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အခ်င္းမ်ားေနတာသူျမင္ပါသည္။
ခရာမက်န္းမာ၍ ေစတန္ကခရီးမထြက္လိုဘဲ သက္သာဖို႔အထိေနဖို႔ရည္႐ြယ္သည္။ နက္႐ိူင္းက လက္မခံ..
သူ႔အေနႏွင့္ဒီမွာၾကာၾကာဆက္မေနလို။ ခရာႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး ထိရွလြယ္လြန္းသည့္ေစတန္က မေနခ်င္ရင္လည္းတစ္ေယာက္တည္းျပန္ဟု ေဒါသတႀကီးေျပာထြက္မိသည္။ မရည္႐ြယ္ဘဲျပသာနာေတြ ႀကီးမားသြားျခင္းပင္။ ဟိုကလည္းမခံ မာနေတြႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားေတာ့သည္။
သူေတာ္စင္ႏွင့္ပုလဲနတ္ကြၽန္းအထိ လမ္းႀကဳံသည္မို႔ အတူလိုက္သြားျခင္းပင္။ တကယ္ကေစတန္နက္႐ိူင္းကို ခရာနားကခြာပစ္လိုက္ခ်င္၍လည္း တမင္ထြက္သြားေအာင္ ေျပာခဲ့သည္။ နက္႐ိူင္း ထြက္သြားသည္ကိုမတားမိသည့္ သူ႔အမွားလည္းမကင္း။
အခုေတာ့ ခရာ့အတြက္နက္႐ိူင္းရွိရာ ေသေရးရွင္ေရးေျပးလိုက္ရွာရေတာ့၏။..
ေတာ္ေသးသည္... သိပ္မေဝးႀကီးမေရာက္ၾကေသးေပလို႔..
နာရီဝက္ေလာက္ ေသေရးရွင္ေရးေျပးလာရ၍ ေမာဟိုက္ပင္ပန္းေနသည့္တိုင္ သူအနားမယူရဲေသး။ အခ်ိန္သည္ အလြန္အေရးႀကီးေနၿပီ မဟုတ္လား..
"နက္႐ိူင္း ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ ျပန္လိုက္ခဲ့ပါ "
နက္႐ိူင္းကေခြၽးတလူလူႏွင့္ အေမာစို႔မတက္ျဖစ္ေနသည့္ဈာန္ကို မ်က္ေမွာင္ကုပ္ၾကည့္လိုက္ရင္း
"ဘာကိစၥျပန္လိုက္ရမွာလဲ"
"ခရာခင္ဗ်ားကိုလိုအပ္ေနတယ္"
နက္႐ိူင္းႏူတ္ခမ္းတို႔က အလိုလိုမဲ့က်သြားၿပီေနာက္..
"သူ႔နားမွာသူ႔ကိုသဲသဲလူပ္ဂ႐ုစိုက္ေနတဲ့ ေစတန္ရွိတယ္ မင္းလည္းရွိတယ္ ငါရွိရင္သူ႔အတြက္ပိုၿပီးေတာင္မေကာင္းဘူး"
"ဒါေပမယ့္သူလိုအပ္ေနတာ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းကိုပါ နက္႐ိူင္း"
"ငါျပန္မလိုက္ႏိုင္ဘူး"
နက္႐ိူင္းကျပတ္သားစြာဆိုလိုက္ေတာ့ သူ႔ရင္ထဲေထာင္းခနဲ႔ ျဖစ္သြားသည့္တိုင္ စိတ္ကိုျပန္ေလွ်ာ့ထားလိုက္သည္။ မနက္က ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္မ်ား ေစတန္ႏွင့္ အခ်င္းမ်ားထားသည္မသိပါ။
နက္႐ိူင္းပုံစံက အေတာ္ခ်ဥ္ေနသည့္ပုံျဖစ္ေနသလို ျပန္မလိုက္ဖို႔လည္း ဆုံးျဖတ္ထားဟန္တူသည္။
ေလာကီအေရးမို႔ဝင္မပါလိုသည့္ သူေတာ္စင္က ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ တရားထိုင္ၿပီးေစာင့္ေပးေန၏။ ဈာန္ သက္ျပင္းခ်မိရင္း..
"ခရာသတိရလာၿပီ အေျခအေနမေကာင္းဘူးနက္႐ိူင္း သူခင္ဗ်ားကိုပဲတမ္းတေနတယ္"
"ငါရွိေနေပးေတာ့ေရာဘာထူးလဲ ငါကသူ႔ကိုမုန္းေနတဲ့လူေစတန္ေျပာခဲ့သလိုပဲ ငါရွိေနရင္သူ႔အတြက္ထိခိုက္တာပဲ အဖတ္တင္လိမ့္မယ္ မွန္တယ္ ငါကလည္း သူ႔ကိုထိခိုက္ေအာင္လုပ္မွ ေပ်ာ္တတ္တဲ့ေကာင္ေလ ဒါေၾကာင့္ငါျပန္သြားမွ သူ႔ေရာဂါေတြပိုတိုးသြားဦးမယ္ မင္းလည္းသိပါတယ္ ငါဘယ္ေလာက္ထိ မိုးနတ္ခရာကိုမုန္းခဲ့သလဲဆိုတာ ေျပာျပဖို႔လိုေသးလို႔လား"
ေအးစက္စက္ဆိုလိုက္ေသာ နက္႐ိူင္းစကားေၾကာင့္ ဈာန႔္ေဒါသေတြ ထိန္းမရေအာင္ေပါက္ကြဲသြားေတာ့၏။ နက္႐ိူင္းကိုစူးစူးရဲရဲပင္စိုက္ၾကည့္မိၿပီး
"ခင္ဗ်ားဘာကိစၥအေၾကာင္းမဲ့ ခရာ့အေပၚမၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္မုန္းေနရသလဲ အေတာမသတ္ႏိုင္တဲ့ လက္စားေခ်ခ်င္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္လား အ႐ူံးမေပးခ်င္တဲ့ ခင္ဗ်ားမာနေတြေၾကာင့္လား.."
နက္႐ိူင္း..မေျဖ။ တစ္ဖက္သို႔ မ်က္ႏွာလြဲထားသည္။ ဈာန္ ေဒါသတႀကီးပင္ ဆက္တိုက္ ေျပာခ်မိေတာ့သည္။
"ၾကာျဖဴေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားသူ႔ကိုမုန္းခဲ့တယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားမသိေသးတဲ့အမွန္တရားတစ္ခု က်ဳပ္ေျပာျပမယ္ ခရာကမေျပာဖို႔တားထားေပမယ့္ ခင္ဗ်ားအတၱေတြသိပ္လြန္ကဲေနၿပီ နက္႐ိူင္း ခင္ဗ်ားသိဖို႔ကိုလိုအပ္တယ္ ၾကာျဖဴကိုသတ္ခဲ့တာ ခင္ဗ်ားအေဖကိုယ္တိုင္ပဲသိလား.."
"ဘာ..."
ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာစကားေၾကာင့္ နက္႐ိူင္းကသူ႔ကို တအံ့တၾသလွည့္ၾကည့္လာသည္။ သူနက္႐ိူင္းမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္းႏွင့္ပင္
"ဟုတ္တယ္.. ခင္ဗ်ားသိရင္ပိုၿပီးစိတ္ထိခိုက္ရမွာ ယူႀကဳံးမရျဖစ္မွာကိုမလိုလားတဲ့ ခရာကသူ႔အေမအသတ္ခံရတဲ့ကိစၥကို ခင္ဗ်ားအတြက္ဖုံးကြယ္ေပးခဲ့တယ္ ခင္ဗ်ားအေဖရဲ႕တဏွာစိတ္ေၾကာင့္ သူ႔အေမေသခဲ့ရေပမယ့္ ခင္ဗ်ားအေပၚသူအျပစ္မတင္ရက္ရွာဘူး ခင္ဗ်ားကသာၾကာျဖဴေၾကာင့္ မိသားစုႀကီးပ်က္ဆီးရပါတယ္ဆိုၿပီး အမုန္းေတြနဲ႔ႏွိပ္စက္ခ်င္တိုင္းႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့မိန္းကေလးက ဘာအျပစ္မွမရွိခဲ့ဘူးနက္႐ိူင္း ဒီလိုျဖစ္ခဲ့တဲ့တရားခံက ခင္ဗ်ားအေဖေၾကာင့္ပဲ ကယ္ခဲ့ေပးတဲ့ေက်းဇူးကိုမွမေထာက္ ၾကာျဖဴကို ပစ္မွားၿပီးသတ္ခဲ့မိတဲ့အထိ ျဖစ္သြားရတယ္"
အျဖစ္မွန္ကိုသိသြားေသာ နက္႐ိူင္းကာအံ့ၾသတုန္လူပ္စြာရွိေနဆဲ။ မယုံၾကည္ဟန္ျဖင့္ မွင္သက္ေနသည့္နက္႐ိူင္းကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ဈာန္ခပ္မဲ့မဲ့ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
"ဒါတင္မကေသးဘူး ခင္ဗ်ားသူ႔အေပၚဒီေလာက္ႏွိပ္စက္ေနတာကို ၾကာျဖဴခင္ဗ်ားေပၚ ဘာတစ္ခုမွ မတုန႔္ျပန္တာမထူးဆန္းဘူးလား တကယ္ကခင္ဗ်ားကခရာအရမ္းခ်စ္တဲ့ ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ပဲနက္႐ိူင္း ခင္ဗ်ားကိုတစ္ခုခုလုပ္လိုက္တာနဲ႔ ခရာေသတဲ့ထိေအာင္ထိခိုက္သြားႏိုင္မွန္းသိလို႔ ခင္ဗ်ားကို ၾကာျဖဴေဘးမဲ့ေပးထားခဲ့တာပါ "
ဈာန္စကားေတြက ျမႇားတစ္စင္းလိုပင္ သူ႔ရင္ကိုတည့္တည့္ထိုးစိုက္လာေတာ့သည္။ ေသြးပ်က္စြာပင္ သူတုန္လူပ္စြာေတြးလိုက္မိသည္က...
ဘုရားေရ... သူ ဘာေတြမွားယြင္းခဲ့ၿပီလဲ
"ကဲ အခု ခင္ဗ်ား သူ႔ကိုမုန္းေသးလား.."
ဈာန္ထပ္ေျပာလိုက္သည့္စကားက သူ႔ရင္ကိုေႁခြမြပစ္လိုက္သည့္အလား..
အၿမဲတေစအ႐ုပ္ေလးတစ္႐ုပ္လို သူ႔အနားကပ္တြယ္ခဲ့သည့္ မိန္းကေလး
ဘယ္ေလာက္ခါခါသီးသီးရက္စက္ခဲ့ပါေစ သူ႔ကိုျမင္တိုင္း ေပ်ာ္႐ႊင္စြာေျပးလာတတ္သည့္ မိန္းကေလး..
"ကိုကို႔ကို ခ်စ္တယ္"
ဘယ္လိုဥေပကၡာျပဳခံရပါေစ ထိုစကားတို႔ကို အၿမဲေျပာတတ္သည့္မိန္းကေလး...
မညႇာမတာ႐ိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ခံရသည့္တိုင္ မ်က္ရည္ေတြၾကားမွ သူ႔အတြက္အၿမဲၿပဳံးေနေပးခဲ့သည့္ မိန္းကေလး .....
အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ရွည္ေလးအၿမဲဝတ္ၿပီး ဆံပင္ရွည္ရွည္ႏွင့္အျပစ္ကင္းစင္လြန္းေသာ မိန္းကေလး..
ထိုမိန္းကေလးက သူရက္စက္ခဲ့သေလာက္ ႏိူင္းဆမရေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြႏွင့္ သူ႔ကိုအခ်ိန္တိုင္းခ်စ္ေနခဲ့သည္တဲ့လား
ဘုရားေရ... သူအမွားေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ က်ဴးလြန္သြားမိၿပီလဲ..
နင့္ခနဲ႔ရလိုက္ေသာေနာင္တမ်ားႏွင့္အတူ သူအလိုလိုေခါင္းငိုက္စိုက္သြားရင္း ယူႀကဳံးမရစြာပင္ဆိုလိုက္မိ၏။
"ငါ သူ႔ကိုမမုန္းေတာ့တာၾကာၿပီ ဈာန္ ငါ...ငါ ဒါကိုဘယ္လိုမွလက္မခံခ်င္လို႔ ခရာ့ကို တမင္မုန္းျပခဲ့တယ္.."
"ဘုရားေရ... ခင္ဗ်ား ခရာ့ကိုခ်စ္ခဲ့မိတယ္လို႔ ဆိုလိုခ်င္သလား"
သူဈာန႔္ကိုပင္ မၾကည့္ဝံ့သည္အထိ အျပစ္တစ္ခုလိုခံစားလာသျဖင့္ မ်က္ႏွာလြဲမိလွ်က္ႏွင့္..
"ခရာ ငါ့ရင္ထဲကို ဘယ္ခ်ိန္ကတည္းကရွိေနမွန္းေတာင္ ငါမသိေတာ့ဘူးဈာန္.. ငါဒီေလာက္မုန္းေနတဲ့ၾကားက ခရာကဘယ္လိုမွ တြန္းထုတ္လို႔မရေအာင္ ငါရင္ထဲဝင္ေနခဲ့တယ္ ငါ.. ငါ သူ႔ကိုအ႐ူံးမေပးခ်င္ခဲ့ဘူး သူခ်စ္ေနမွန္းသိလို႔အႏိုင္ပဲယူခ်င္ခဲ့တယ္ သူ႔ကိုလြမ္းေနခဲ့ရင္ေတာင္ အ႐ူံးတစ္ခုလိုခံစားရလို႔ မာနေတြကမရမကျပန္တြန္းထုတ္တယ္ သူငါ့ရင္ထဲအလိုလိုရွိေနတာကိုလည္း မေက်နပ္လို႔တမင္မုန္းျပခဲ့တယ္ ခံစားခ်က္မရွိသလိုနဲ႔ ရက္စက္ခဲ့တယ္ ဒါကငါ့ကိုေျဖသာေစခဲ့တယ္ေလ...."
"ခင္ဗ်ား...ဗ်ာ.."
"ၾကာျဖဴနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ငါသူ႔ေပၚအထင္မွားခဲ့တယ္ သူ႔ကိုခ်စ္မိတာဟာ အ႐ူံးလို႔ခံစားေစခဲ့တဲ့အတြက္ ငါအေလ်ာ့မေပးခဲ့ဘူး ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ ငါသူ႔ကိုမုန္းတယ္လို႔ပဲ ေျပာခဲ့မိတယ္.."
ေျပာရင္း ယူႀကဳံးမရဟန္ျဖင့္ နက္႐ိူင္းက လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ရင္း ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ဈာန္ကေတာ့ ခရာ့မ်က္ရည္နာက်င္မူေတြနဲ႔ လဲရက္ေသာနက္႐ိူင္းမာနေတြအတြက္ ေဒါသထြက္မိေသာ္လည္း စိတ္ကိုခ်ဳပ္ထိန္းထားလိုက္ရင္း...
"အခု ခင္ဗ်ား ခရာ့ဆီအခ်ိန္မွီသြားပါ သူစိုးရိမ္ရတဲ့အေျခအေနေရာက္ေနၿပီ"
"ဘာ..."
"ဒ႑ာရီလာနတ္ဘုရားက်ိန္စာအရ ငါတို႔သူကိုေပးရေတာ့မယ္ နက္႐ိူင္း"
ေမွ်ာ္လင့္မထားသည့္စကားက နက္႐ိူင္းကို တုန္လူပ္ေျခာက္ျခားသြားေစပုံရသည္။ မ်က္ႏွာပ်က္ယြင္းသြားေသာ နက္႐ိူင္းကိုၾကည့္ၿပီး သူနာနာက်င္က်င္ပင္ ဆက္ေျပာမိ၏။
"ဒါ သူ႔ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ နက္႐ိူင္း ခရာခင္ဗ်ားကိုသိပ္ေတာင့္တေနတယ္ သူ႔အနားမွာ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့သူဘယ္ေလာက္ပဲဝန္းရံေနပါေစ သူ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ အနားရွိေစခ်င္ခဲ့တယ္ ခင္ဗ်ားဆီကသူ႔ကိုမမုန္းေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ စကားေလးကို သူမေသခင္မွာၾကားခ်င္တယ္တဲ့ သူေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းထြက္သြားႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုဒုကၡခံၿပီးလာေခၚရတာပဲ"
ဈာန႔္စကားအဆုံးသူ႔ရင္သည္ မီးစႏွင့္ထိုးေခ်ခံလိုက္ရသည့္အလား ပူေလာင္စြာခံစားလိုက္ရသည္။
ဈာန္ကိုလည္းမေစာင့္သလို သူေတာ္စင္ကိုပင္ႏူတ္မဆက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ထိုေနရာမွသူခ်က္ခ်င္းလွည့္ေျပးလာေတာ့သည္။
ျမန္ႏိုင္သမွ်ျမန္ေအာင္ေျပးလာရင္း ေနာင္တေတြက ရင္တစ္ခုလုံးတဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ေစခဲ့သည္။ ယူႀကဳံးမရသည့္စိတ္မ်ားႏွင့္သူ႔ရင္သည္ တေျမ့ေျမ့ေလာင္ကြၽမ္းေနလ်က္..
ခဏခဏခလုတ္တိုက္ၿပီး ပစ္လဲသြားသည္မွာအႀကိမ္ႀကိမ္။ ဆူးေညႇာင့္ေတြၿငိတြယ္ၿပီး ေသြးေတြ ဆစ္ခနဲ႔ထြက္လာသည္ထိ ထိရွမိသည္မွာလည္း အခါခါ...
သို႔ေသာ္ သူအရွိန္မသတ္ရဲပါ။ ျမန္ႏိုင္သမွ် ျမန္ေအာင္ေျပးလာရင္း သူ႔ရင္တစ္ခုလုံး ဗေလာင္ဆူေနေတာ့၏။ မ်က္ဝန္းထဲတြင္ ထပ္ခါထပ္ခါျမင္ေယာင္ေနမိသည္က အၿမဲတမ္း အျပစ္ကင္းစင္ေနခဲ့ေသာမ်က္ႏွာလွလွေလး..
သူ႔ေၾကာင့္အၿမဲမ်က္ရည္စိုခဲ့ရေသာ မ်က္ဝန္းေလးတစ္စုံ ....
ဟင့္အင္း..ခရာ မင္းဘာမွမျဖစ္ရဘူး ဘာမွမျဖစ္လိုက္ပါနဲ႔ ခရာရယ္ မင္းကိုကိုကိုေနာက္ဆို ဘယ္ေသာမွမ႐ိုက္ေတာ့ပါဘူးကေလးရယ္ ကိုကို႔အမွားေတြအတြက္ေတာင္းပန္မွာပါ မင္းအျပစ္မယူလည္း မင္းေရွ႕ကိုဒူးေထာက္ၿပီး ေတာင္းပန္မယ္ ..
ေက်းဇူးျပဳၿပီးဘာမွမျဖစ္လိုက္ပါနဲ႔ မင္းကို ကိုကိုမမုန္းပါဘူး သိပ္ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္ခရာရယ္..
ကိုကို႔အမွားေတြအတြက္ မင္းကိုတသက္လုံး ေစာင့္ေရွာက္သြားပါရေစ ဘယ္ေသာမွစိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး စိတ္ခ်ပါေနာ္ ကိုကိုမင္းကို ထာဝရထိေပ်ာ္ေအာင္ထားမယ္
ကိုကိုတို႔အတူတူေနသြားမယ္ ဒါေၾကာင့္ဘာမွမျဖစ္လိုက္ပါနဲ႔ ကိုကိုေတာင္းပန္ပါတယ္..
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို သူတတြတ္တြတ္ဆိုမိရင္း ႏွလုံးသားအစုံကေတာ့ ျပာက်သြားလုမတက္ပင္ နာက်င္ေနမိ၏။ ယူႀကဳံးမရေသာစိတ္ႏွင့္ ေနာင္တေတြက သူ႔ကိုတရစ္ရစ္ႏွင့္ ႏွိပ္စက္ေနလွ်က္..
ကံၾကမၼာရယ္... ကြၽန္ေတာ့္အမွားေတြအတြက္ တစ္ခါေလာက္အခြင့္အေရးေပးပါ..
ပူေလာင္လြန္းေသာေနာင္တေတြႏွင့္အတူ အေၾကာက္တရားေတြက ရင္ကိုျပင္းစြာ ႏွိပ္စက္ေနေတာ့သည္။
ထိုအေၾကာက္တရားက သူမကိုဆုံး႐ူံးရေတာ့မည္ဆိုေသာ ခံစားခ်က္....
ဘဝမွာတစ္ခါမွမျဖစ္တည္ဖူးေသာ စိုး႐ြံ႕ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းေတြႏွင့္.....
....................... ...................
YOU ARE READING
ၾကာျဖဴ(ကြာဖြူ)
Fantasy"ၾကာျဖဴ ငါတို႔ေသျခင္းတရားမွာ မင္းအၿငိဳးေတြေျပပါေစေတာ့" ပင္လယ္ဒ႑ာရီတြင္ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးေသာ က်ိန္စာဆိုးမ်ားႏွင့္ၾကာျဖဴပံုျပင္... သို႔ေသာ္လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္သံုးရာတြင္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ရင့္နင့္စရာၾကာျဖဴမင္းသမီး၏ ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္။ ဤဒ႑ာရီတြင္ သေဘာင္စကား...
