Zawgyi
~~ၾကာျဖဴ~~
အပိုင္း(၃၀)
"သခၤါစဝ္ဟုတ္လား..."
ဈာန္အံ့ၾသသင့္စြာဆိုလိုက္ရင္းႏွင့္..
"ပဒုမၼာရီၿမိဳ႕ေတာ္ထဲေရာက္ေနၿပီ ဒါဆိုသူဘယ္မွာလဲ "
"သူကိုယ္တိုင္ကေပ်ာက္ဆုံးေနတယ္ ဈာန္"
ေစတန္စကားကပို၍နား႐ူပ္ေစသျဖင့္
"သူကိုယ္တိုင္ကေပ်ာက္ဆုံးေနတယ္ဆိုတာ ဘာအဓိပၸာယ္လဲ "
"သူ႔ရဲ႕ျဖစ္တည္မူတစ္ခုေပ်ာက္ေနတယ္ သူ႔ကိုရွာေတြ႕ဖို႔က အမွန္တိုင္းေျပာရရင္မလြယ္ဘူး"
ေကာင္းကင္ကပိုၿပီး႐ူပ္ေထြးလာေသာေၾကာင့္
"ရွင္းရွင္းေျပာလို႔ရမလား ေစတန္ ငါလိုက္မမီေတာ့ဘူး"
"ငါဆိုလိုခ်င္တာက သခါစၤဝ္ကိုငါတို႔မသိသလို သခၤါစဝ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူကိုသူသိႏိုင္မယ္မထင္ဘူး သူ႔ကိုငါတို႔ရွာေတြ႕ဖို႔ထက္ သူ႔ကိုသူရွာေတြ႕ဖို႔က ပိုျဖစ္ႏိုင္မယ္ထင္တယ္.."
"ခင္ဗ်ားဆိုလိုတာက်ဳပ္နားလည္တယ္ သူ႔ရဲ႕ျဖစ္တည္မူေပ်ာက္ဆုံးေနတာမို႔ ဒီလူေတြထဲမွာအားလုံးက သိခၤါစဝ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဒီသေဘာလား."
ရာဇကဝင္ဆိုလိုက္ေတာ့ ေစတန္ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး
"ဟုတ္တယ္ နက္ရႈိင္း ဈာန္ ေကာင္းကင္ ကမာၻ အကုန္လုံးကသိခၤါစဝ္ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ ဒါမွမဟုတ္လည္း ျပင္ပကတျခားတစ္စုံတစ္ေယာက္ေပါ့ "
"ဒါေပမယ့္ငါတို႔ထဲကမျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္တယ္ ေက်ာက္စာကသာမာန္အတိုင္းပဲ ေမွာ္မဝင္လာဘူး."
ကမာၻစကားကလည္းမွန္ေနသည္မို႔ ေစတန္ကဘာမွမတုန႔္ျပန္။ တစ္ခ်ိန္လုံးၿငိမ္သက္ေနသည့္ ဦးလုံထန္းက တစ္စုံတစ္ရာေတြးမိဟန္ျဖင့္..
"ဒါမွမဟုတ္ အခ်ိန္အခါမသင့္ေသးလို႔လား က်ဳပ္တို႔ပဒုမၼာရီၿမိဳ႕ေတာ္ထဲဝင္ဖို႔ အခ်ိန္အခါေစာင့္ေနခဲ့ရသလိုေပါ့"
"က်ဳပ္ေလ့လာထားသေလာက္ေတာ့ ေက်ာက္စာဟာ အခ်ိန္အခါနဲ႔မဆက္ႏြယ္ဘူး သူနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ပိုင္ရွင္ေတြ႕တာနဲ႔ အလိုလိုေမွာ္ဝင္လာခဲ့တယ္လို႔ က်မ္းစာေစာင္မွာေရးထားတယ္"
ရာဇစကားကို ေစတန္ကလည္းေထာက္ခံဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္..
"ဟုတ္တယ္ ေက်ာက္စာေမွာ္ဝင္ဖို႔က အခ်ိန္အခါေစာင့္စရာမလိုဘူး ပိုင္ရွင္အစစ္ေရွ႕ေရာက္လာဖို႔ပဲလိုတယ္ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ သိခါစၤဝ္ကသူျဖစ္တည္မူ ေပ်ာက္ဆုံးေနတာမဟုတ္ဘဲ သူကိုယ္တိုင္ကိုကဖုံးကြယ္ထားတယ္ဆိုရင္ေပါ့ ဒါဆိုပိုခက္သြားလိမ့္မယ္.."
"ဘာလို႔သူကဖုံးကြယ္ထားရမလဲ.."
"သူကၾကာျဖဴမင္းသမီး ေသဆိုေသရွင္ဆိုရွင္မယ့္လူစားပဲေကာင္းကင္ မင္းသမီးကိုေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသတဲ့သူဟာ ဒီၿမိဳ႕ေတာ္ကိုျပန္ေရာက္လာခဲ့ရင္ေတာင္ ေက်ာက္စာကိစၥေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ သူအသတ္ခံရခါးနီး မင္းသမီးကိုေပးထားတဲ့ကတိေၾကာင့္ ျပန္လာရတာပဲ က်ိန္စာကေနလြတ္ေျမာက္သြားတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာပုဂၢိဳလ္က အတိတ္ဘဝကိုသတိရတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒီကိုျပန္လာတာဟာ ၾကာျဖဴမင္းသမီးေၾကာင့္ပဲျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူကဒီသေဘာင္စာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးမသိခဲ့ဘူး သိခဲ့လို႔ပဒုမၼာရီၿမိဳ႕ေတာ္ကိုေရာက္လာတာဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွမျဖစ္ႏိုင္ဘူး"
နက္ရႈိင္းက ခပ္ေထြေထြေလးစဥ္းစားေနရင္း..
"ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္သူေရာက္လာမယ္လို႔ နိမိတ္ထင္လို႔ မ်ိဳးႏြယ္စုေခါင္းေဆာင္က ဒီသေဘာင္စာကိုဖန္တီးခဲ့တာပဲ သူတစ္ေနရာရာမွာရွိကိုရွိေနမွာပါ"
"ဟုတ္တယ္ သူေရာက္ေနေလာက္ပါၿပီ သူ႔ကိုက်ဳပ္တို႔ရွာေဖြႏိုင္ဖို႔ပဲလိုတယ္ သူဟာ လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္ ဒါမွမဟုတ္ပုံရိပ္တစ္ခု ဝိညာဥ္တစ္ခုလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ ပုရပိုက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ေက်ာက္စာကို ဖတ္ေနတဲ့ပုံဟာ နာမ္တစ္ခုကိုကိုယ္စားျပဳေနတယ္ ဒါေပမယ့္သူဟာ ေသဆုံးျခင္းေတာ့မရွိဘူး ထူးဆန္းတယ္ ဘာအဓိပၸာယ္လဲေသခ်ာမသိေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ နာမ္သပ္သပ္(ဝိညာဥ္တစ္ခုသာ)မျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္.."
ေစတန္က ပုရပိုက္ကိုလွန္ၾကည့္ရင္းဆိုလိုက္ရာ ဈာန္နားမလည္ဟန္ျဖင့္
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ.."
"ဒီနန္းေဆာင္ဟာၾကာျဖဴကိုသတ္ခဲ့တဲ့ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ဓါးကကာကြယ္ေပးေနတာမဟုတ္ဘူး အမွန္ကဒီနန္းေဆာင္ကို လူသားမဟုတ္တဲ့ဝိညာဥ္ေတြမဝင္လာႏိုင္ေအာင္ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူကြၽမ္းက်င္တဲ့ပညာရပ္နဲ႔ တည္ထားခဲ့တာပဲ ေရွးခတ္အခါကေအာက္လမ္းပညာရပ္ေတြနဲ႔ ဘုရင္ကိုလုပ္ႀကံတာေတြရွိခဲ့လို႔ ဘုရင္ႀကီးဟာ ဒီနန္းေဆာင္တည္စကတည္းက အေသအခ်ာစီမံခဲ့တယ္ "
"ဒါဆိုရင္ၾကာျဖဴမွမဟုတ္ဘူး ဘယ္ဝိညာဥ္မွဝင္လို႔မရဘူးေပါ့.."
"ဟုတ္တယ္ဈာန္ မင္းသမီးဟာသူ႔အပိုင္ေျမမို႔ အင္အားႀကီးလြန္းလို႔ ဝင္လာလို႔ရေကာင္းရေပမယ့္ အျခားအရာေတြအတြက္ေတာ့ လုံးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဒါေပမယ့္ မင္းသမီးကိုယ္တိုင္ကလည္း ဝင္လာႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး မင္းသမီးအတြက္အဟန႔္အတားျဖစ္ေစတာကေတာ့ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ဓါးေတာ္ပါ သာမာန္ဆိုသူလည္းဝင္လာႏိုင္ေလာက္တယ္ ဒါကိုသိလို႔မ်ိဳးႏြယ္စုေခါင္းေဆာင္က ဘုရင္ႀကီးရဲ႕႐ုပ္ထုေတာ္နဲ႔ဓါးကို ဒီနန္းေဆာင္မွာထားခဲ့တာပဲေလ"
"အိပ္မက္မက္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ ထူးျခားဆန္းၾကယ္လိုက္တာကြာ ..ေအးေလး ခရီးစလာကတည္းက ထူးဆန္းတာေတြပဲဆိုေတာ့ ထူးဆန္းသမွ်ေတာင္ မထူးဆန္းေတာ့ဘူးေျပာရမလိုဘဲ.."
ေကာင္းကင္ကမယုံၾကည္ႏိုင္စြာျဖင့္ ညည္းညည္းညဴညဴဆိုလိုက္၏။ ေစတန္တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
"သိခၤါစဝ္ကဝိညာဥ္တစ္ခုဆိုရင္သာ ဒီအထဲဝင္ႏိုင္မွာမဟုတ္လို႔ ေက်ာက္စာဖတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး ဒါက အဆိုးဆုံးေတြးထားတဲ့ကိစၥပါ အနည္းဆုံးေတာ့သူလူသားတစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္ ငါတို႔သူ႔ကို ရွာေတြ႕ဖို႔ပဲလိုတယ္.."
"က်ဳပ္တို႔ေမွာ္ေက်ာက္စာကိစၥ အျမန္ဆုံးေဆာင္႐ြက္ဖို႔လိုၿပီး က်ိန္စာဆိုးႀကီးႏိုးထမယ့္အခ်ိန္က နီးကပ္ေနၿပီ "
ရာဇကစိတ္မသက္သာစြာဆိုလိုက္ၿပီးေနာက္ သူတို႔အားလုံးကိုၾကည့္ေနရင္းႏွင့္..
"ညလည္းမိုးခ်ဳပ္ၿပီမို႔ ခင္ဗ်ားတို႔လည္းပင္ပန္းေနၾကၿပီ ေကာင္းေကာင္းအနားယူၾကပါ ေနာက္ရက္ေတြမွာ မထင္မွတ္ထားတဲ့ပင္ပန္းမူေတြရွိလာႏိုင္တာမို႔ ခြန္အားျပည့္ေနတာအေကာင္းဆုံးပါ ကဲ က်ဳပ္လည္းသြားခ်ိန္တန္ၿပီမို႔သြားရေတာ့မယ္ ေနာက္ရက္မွျပန္ဆုံမယ္"
ရာဇႏူတ္ဆက္ၿပီးထြက္သြားေတာ့ ဦးလုံထန္းကလည္း
"က်ဳပ္လည္းအနားယူခ်င္ၿပီမို႔နားေတာ့မယ္ က်ဳပ္ကဒီကိစၥေတြမွာဉာဏ္မီတာလည္းမဟုတ္ေတာ့ ေမာင္ရင္တို႔ပဲေဆြးေႏြးၾကပါ.."
ထို႔ေနာက္သူတို႔ေလးေယာက္သာ ငူငူငိုင္ငိုင္က်န္ခဲ့ေတာ့၏။ ဘာစကားမွမဆိုဘဲ ကိုယ္စီတိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ ေက်ာက္စာႀကီးကိုကာ ေငးေမာၾကည့္ေနလွ်က္..
ေက်ာက္စာကေတာ့ ေအးစက္ျခင္းမ်ားျဖင့္ သူတို႔ကိုေလွာင္ေျပာင္ေနသေယာင္...
ပိုင္ရွင္ရွာမေတြ႕ေသာေက်ာက္စာသည္ အဘယ္သို႔အသုံးဝင္ႏိုင္ေတာ့မည္နည္း။
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတို႔သည္ပင္ အေရာင္ေဖ်ာ့သြား၏။ ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာပိုင္ရွင္ႏွင့္အတူ ေက်ာက္စာကာသူတို႔ကိုေလွာင္ရီလို႔....
ဟိုးအေဝးက.... ၾကာျဖဴ၏ရယ္သံသဲ့သဲ့ေလးမ်ားလား
အရာရာသည္ ႏြမ္းေဖ်ာ့ေနလ်က္...............
............................. ............................
ညည့္နက္ေနၿပီလား..
ဟင့္အင္း... ဒီထက္ညည့္နက္စရာမွ မက်န္ေတာ့တာ။ဒီထက္အေမွာင္က်စရာလည္း မရွိေတာ့ဘူးေလ..
ဘုရင္ႀကီး၏႐ုပ္တုေတာ္ေရွ႕တြင္ သူအသက္မဲ့ေနသကဲ့သို႔ ရပ္ေနမိ၏။ သူ႔အၾကည့္တို႔က႐ုပ္ထုဆီရွိမေနခဲ့ပါ။ ၾကာျဖဴေသြးစြန္းခဲ့ပါတယ္ဆိုေသာ ဓါးကိုသာ စူးစူးနင့္နင့္စိုက္ၾကည့္လ်က္...
ဘယ္ဖက္ရင္အစုံကေတာ့ မခံရပ္ႏိုင္ေအာင္ နာက်င္ေနမိ၏။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္ဝန္းမွာမ်က္ရည္စေတြ ရွိေနမယ္ထင္ပါရဲ႕...
"ခင္ဗ်ား အိပ္မက္ဆိုးမက္ခဲ့တယ္ထင္တယ္"
ခပ္သဲ့သဲ့အသံႏွင့္အတူ အနားေရာက္လာသူက ေကာင္းကင္။ သူဖ်တ္ခနဲ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းကင္က မခ်ိၿပဳံးျဖင့္...
"ကိုယ္လည္းအိပ္မက္ဆိုးမက္ခဲ့တယ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းသလို နာက်င္ဖို႔လည္းေကာင္းတယ္ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ေျပလက္ေျပဒီကိုထြက္လာခဲ့တယ္.."
"ဪ...."
"ခင္ဗ်ားကေတာ့ စိတ္ေျပလက္ေျပထြက္လာတာမဟုတ္ဘူး ထင္တယ္.."
ဒဏ္ရာရက်ားတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ အၿငိဳးေတြထင္းေနသည့္ နက္ရႈိင္းမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီးဆိုလိုက္ေတာ့ နက္ရႈိင္းကၿပဳံး႐ုံေလးၿပဳံးလိုက္ရင္း
"အင္း... ၾကာျဖဴကိုသတ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ဓါးကိုလာၾကည့္တာ သိပ္အရသာရွိတာပဲ တစ္ရက္ရက္က်ရင္ ငါလည္းဒီဓါးနဲ႔သူ႔ကိုနာက်င္ေစဖို႔ကို ေတြးမိ႐ုံနဲ႔တင္ ေက်နပ္မိတယ္.."
"ၾကည့္ရတာ ခင္ဗ်ားအိပ္မက္က ခင္ဗ်ားအမုန္းေတြကို ပိုႏိုးဆြလိုက္တယ္ထင္တယ္.. ကိုယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး "
ေကာင္းကင္က သက္ျပင္းသဲ့သဲ့ေလးခ်လိုက္ၿပီး
"ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲမွာဦးေလးကို ေရကန္စပ္မွာေတြ႕ခဲ့တယ္ ဦးေလးငိုေနခဲ့တယ္ သူအရမ္းပင္ပန္းေနၿပီတဲ့ ျပန္မေမြးဖြားႏိုင္ေသးတဲ့ ဘဝမွာေနထိုင္ရတာ သိပ္ခက္ခဲပင္ပန္းေနတဲ့ပုံပဲ အဲ့ဒီေနာက္ အရိပ္မည္းေတြက သူ႔ကိုေရေအာက္ထဲဆြဲေခၚသြားၾကတယ္ သူ႔ေအာ္သံေတြကကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲထိကို စူးနင့္ဝင္သြားတယ္ ကိုယ္တကယ္ဝမ္းနည္းနာက်င္ရတယ္ သူကကိုယ္တို႔မိသားစုအေပၚ တကယ္ေကာင္းခဲ့တဲ့ဦးေလးတစ္ေယာက္ပါ သူ႔ကိုဒီလိုဆင္းရဲဒုကၡေတြနဲ႔ ကိုယ္မျမင္ရက္ဘူး"
ထို႔ေနာက္ နက္ရႈိင္းကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ
"ဦးမင္းသန႔္နဲ႔ဦးဥကၠာတို႔ကလည္း ဒီအတိုင္းပဲထင္တယ္ သူတို႔ဘာအျပစ္ေတြက်ဴးလြန္ခဲ့မွန္း ခုထိ မသိရေသးေပမယ့္ သူ႔တို႔ခံစားေနရတဲ့ဝဋ္ဒုကၡကေတာ့ မတန္မဆကို ႀကီးမားလြန္းေနၿပီ.."
နက္ရႈိင္း ၿပဳံးမိသလား...မသဲကြဲ
ဟုတ္တယ္... မတန္တဆႀကီးကို မ်ားျပားေနၿပီ။
ၿပိဳက်ပ်က္ဆီးသြားတဲ့ မိသားစု။ ေသဆုံးခဲ့ရတဲ့ လူသုံးေယာက္အနာဂတ္။ ရင္နာစရာေႂကြခသြားတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္။ ၿပီးေတာ့နာက်င္စရာေကာင္းေအာင္ ရွင္သန္က်န္ခဲ့သည့္လူသားတစ္ေယာက္။
ၾကည့္စမ္း.... ဘယ္ေလာက္မတရားလိုက္ေလျခင္းလဲ
ထိုမွ်အားမရေသးဘဲ မၿပီးဆုံးႏိုင္ေသာ ဆင္းရဲဒုကၡေတြႏွင့္သူ၏ဒယ္ဒီကို ေတြ႕ရျပန္ပါသည္။ ဒီညအိပ္မက္ထဲမွာ ဒယ္ဒီ့ကိုသူမျမင္ေတြ႕ခ်င္ဘဲ ထပ္ေတြ႕ခဲ့ရျပန္၏။
မည္းေမွာင္ေနေသာ ေရကန္ႀကီး။ ၿပီးေနာက္ ညႇိဳးႏြမ္းေနေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ နာက်င္ဟန္ရွိေသာဒယ္ဒီ...
ထို႔ေနာက္ တစ္စုံတစ္ရာဆြဲေခၚရာေနာက္သို႔ ေၾကာက္လန႔္တၾကားပါသြားၿပီး ေရေအာက္စုန္းစုန္းျမႇပ္သြားခဲ့ရာ...
ဟင့္အင္း... မဟုတ္ဘူး။ ဒီတစ္ခါနာက်င္မူက ထိုမွ်ႏွင့္မဟုတ္ပါ။ သူ... သူမာမီ့ကိုပါေတြ႕ခဲ့ရျပန္သည္။ မာမီသည္ သူ႔ရင္ေတြပဲ့ေႂကြသြားသည္ထင္ရေစသည္အထိ ငိုေႂကြးေနၿပီး..
"သား...ဒယ္ဒီကို ကယ္ေပးပါ သားရယ္..."
ၾကည့္စမ္း... မာမီ့ေသျခင္းတရားကပါ မေအးခ်မ္းႏိုင္ေသးပါလား။ အခုထိ ဒယ္ဒီအတြက္စိတ္ပူေပးတုန္း။ ဒယ္ဒီ့ကို အခ်စ္ႀကီးစြာႏွင့္ စိတ္မေအးျဖစ္ေနတုန္းပါလား
ခက္ခဲပင္ပန္းစြာဒုကၡခံေနသည့္ ဒယ္ဒီ့ကိုၾကည့္ရင္း တမလြန္ကမာမီပါနာက်င္ေနခဲ့သည္တဲ့လား
မာမီ့နာက်င္ျခင္းေတြနဲ႔မ်က္ရည္တို႔က သူ႔အမုန္းေသြးတို႔ကို ပို၍ပြက္ပြက္ဆူသြားေစခဲ့သည္။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ အလိုလိုဆုပ္ထားမိၿပီး..
"ၾကာျဖဴဟာ ဘာဘဲျဖစ္ေနပါေစ ၾကာျဖဴကို ငါကိုယ္တိုင္ရေအာင္သတ္မွာ ငါ့အေဖအတြက္မဟုတ္ဘူး ငါ့အေမအတြက္.."
နက္ရႈိင္းစကားေတြက အမုန္းတို႔ျဖင့္ေအးစက္တင္းမာလို႔..။ ေကာင္းကင္သက္ျပင္း႐ိူက္လိုက္မိၿပီး နက္႐ိူင္းကိုမၾကည့္ဘဲ ဆိုလိုက္မိသည္က...
"အကယ္၍မ်ား ၾကာျဖဴနဲ႔ခရာတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုဆုံးျဖတ္မွာလဲ..."
နက္႐ိူင္းတိတ္ဆိတ္သြား၏။ သို႔ေသာ္ခဏမွ်သာ..
"ဘာဘဲျဖစ္ေနပါေစ ငါဆုံးျဖတ္ခ်က္ ေျပာင္းလဲမွာမဟုတ္ဘူး.."
ထို႔ေနာက္ ထိုေနရာမွသူထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ သူ႔ရင္ထဲတြင္တစ္စုံတစ္ရာ က်န္ခဲ့မည္လား..
ဘယ္သူကမ်ားသိႏိုင္မွာလဲ....
တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့သည့္ ေကာင္းကင္က ဘုရင္ႀကီး႐ုပ္ထုကို ေငးေမာရင္းတီးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္၏။
"သန္းေခါင္ထက္ေတာ့ ညည့္မနက္ေတာ့ပါဘူးေလ ဒါေပမယ့္ သန္းေခါင္ခ်ိန္လြန္လို႔ မိုးမလင္းမွာကို စိုးရိမ္မိတယ္ စိုးရိမ္မိတယ္ဟာ......"
ပ်က္ဆီးဖို႔ရန္အသင့္ရွိႏွင့္ေနေသာ ညကေတာ့ အက္ရာမ်ားႏွင့္ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္လြန္းေန၏။
သူတစ္ေယာက္တည္းသက္ျပင္းေတြ အခါခါခ်မိရင္းႏွင့္..........
.................... ..................... ...............
YOU ARE READING
ၾကာျဖဴ(ကြာဖြူ)
Fantasy"ၾကာျဖဴ ငါတို႔ေသျခင္းတရားမွာ မင္းအၿငိဳးေတြေျပပါေစေတာ့" ပင္လယ္ဒ႑ာရီတြင္ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးေသာ က်ိန္စာဆိုးမ်ားႏွင့္ၾကာျဖဴပံုျပင္... သို႔ေသာ္လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္သံုးရာတြင္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ရင့္နင့္စရာၾကာျဖဴမင္းသမီး၏ ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္။ ဤဒ႑ာရီတြင္ သေဘာင္စကား...
